Saxon

[Memorius]

Saxon - Solid Ball of Rock (1991)



Tracklista:
1. Solid Ball of Rock 04:40
2. Altar of the Gods 03:42
3. Requiem (We Will Remember) 05:18
4. Lights in the Sky 04:07
5. I Just Can't Get Enough 04:39
6. Baptism of Fire 03:12
7. Ain't Gonna Take It 04:53
8. I'm On Fire 04:23
9. Overture In B-Minor / Refugee 05:38
10. Bavarian Rhapsody 01:15
11. Crash Dive 03:07

Rok wydania: 1991
Gatunek: Melodic Heavy Metal
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Biff Byford - śpiew
Paul Quinn - gitara
Graham Oliver - gitara
Nibbs Carter - bas
Nigel Glockler - perkusja

Choć ostatnie płyty SAXON z lat 80tych nie cieszyły się już takim uznaniem i zainteresowaniem, jak te z czasów NWOBHM grupa nie poddawała się i lata 1989-1990 spędziła głównie na licznych trasach koncertowych, w znacznej mierze w Wielkiej Brytanii dla odbudowania zaufania fanów i podtrzymania ich zainteresowania muzyką zespołu. Te koncerty dokumentuje kilka albumów nagranych na żywo w tym "Rock n' Roll Gypsies" z 1989 i "Greatest Hits Live !" z 1990.
Pojawił się w składzie nowy basista Nibbs Carter i z nim już rozpoczęto nagrywanie kolejnej płyty studyjnej.
"Solid Ball Of Rock" ukazał się w lutym 1991 i jest powrotem SAXON do koncepcji obranej na "Crusader" zarówno pod względem zawartości muzycznej jak i brzmienia. To znów surowe ostre gitary, mocna sekcja rytmiczna z ponownie dosyć suchą perkusją i zestaw kompozycji z pogranicza heavy metalu i hard rocka, prostych rytmicznych i o jasno sprecyzowanych melodiach. Znów trochę gwiżdżą, w tle męskie chórki skandujące główne frazy refrenów i charakterystyczny dla starego stylu wokal Byforda. Numer tytułowy znajduje się na początku, dokładnie pasuje do powyższego opisu i daje jasno do zrozumienia, że kontynuacji pop/rock/metalu z "Destiny" nie będzie. Dynamiczne niemal speed metalowe granie w "Altar of the Gods" to bardzo dobry klasyczny heavy metal w wersji prawie true i co słychać najbardziej - Quinn i Oliver wreszcie grają metal bez obciążeń i ograniczeń. To doskonały popis obu gitarzystów, a podkreślić należy, że od lat nie grali tak zadziornych i fantazyjnych solówek jak na tym LP. Do energicznych czasów NWOBHM zdecydowanie nawiązuje pulsujący gitarami i zgrabnym przejściem do lżejszego refrenu "Baptism of Fire".
Dawno też nie było tak ładnie zagranego i pomyślanego łagodnego numeru w wolniejszym tempie jak "Requiem (We Will Remember)" z prostym tekstem ludzi żyjących rokendrolem i dla rokendrola.
Czy trzeba więcej niż:

"We will remember
They were born to rock 'n' roll"

Nie trzeba.
Heavy metalowy "Lights in the Sky" z nutką epiki ma, co się rzadko zdarza w przypadku SAXON lepszą melodię w zwrotkach niż refrenie, intrygującym zbiorem doświadczeń poprzedniej dekady brytyjskiego metalu jest dosyć ciężki "Ain't Gonna Take It" pełen cytatów i zapożyczeń łatwych do wyłowienia przez fanów sceny heavy z Wysp.
"Overture In B-Minor / Refugee" nie jest próbą wprowadzenia neoklasyki do stylu muzycznego SAXON dostajemy za to pastelowy, wysoko zaśpiewany przez Byforda song o wielkim ładunku emocji i świetnie wyważonym tempie i to wyjątkowo dostojnie i elegancko zagrany numer. Autentyczny łagodny hit.
Zespół nie unika jednak i nieco monotonnego grania prostych zmetalizowanych rockowych kawałków jak "I Just Can't Get Enough" czy "I'm On Fire", gdzie jednak sami chyba się bardzo dobrze bawią. Najsłabiej wypada zakończenie w postaci nijakiego grania heavy metalu w "Crash Dive" chaotycznego w zamyśle i wykonaniu.
Byford w bardzo dobrej formie i przede wszystkim śpiewa swoim głosem, tym jakim podbił serca słuchaczy w 1980 roku. Carter wprowadził się do ekipy bez problemu i słychać, że jest tu ponownie bas mocny i wyrazisty z epoki Dawsona.

O tej płycie często się zapomina, a niesłusznie. To album pełen udanych kompozycji w saxońskim stylu, okraszony kilkoma hitami w tym łagodniejszej natury i starannie zagrany.
Płyta pokazała, że w tym zespole nadal drzemią spore możliwości, i że w ograniczonej własnym stylem konwencji są w stanie tworzyć atrakcyjne metalowe kompozycje.

Ocena: 8/10

14.07.2007