U.D.O.

[Memorius]

U.D.O. - Mastercutor (2007)



Tracklista:
1. Mastercutor 05:17
2. The Wrong Side of Midnight 04:54
3. The Instigator 03:47
4. One Lone Voice 04:20
5. We Do - For You 04:03
6. Walker of the Dark 05:00
7. Master of Disaster 04:14
8. Tears of a Clown 03:53
9. Vendetta 04:11
10. The Devil Walks Alone 03:21
11. Dead Man's Eyes 04:26
12. Crash Bang Crash 03:06

Rok wydania: 2007
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Udo Dirkschneider - śpiew
Igor Gianola - gitara
Stefan Kaufmann - gitara
Fitty Wienhold - bas
Francesco Jovino - perkusja

Każdy następny album Małego Kaprala jest przewidywalny jak trzęsienie ziemi na Jawie. Dlatego też, gdy w maju nakładem AFM Records pojawił się ten krążek ekipy U.D.O. raczej z góry wiedziałem czego się należy spodziewać. Skład ekipy pozostał niezmieniony od czasu nagrań poprzedniego albumu, a wieloletnia współpraca Dirkschneidera z gitarzystą Stefanem Kaufmannem dawała podstawy przypuszczać, że usłyszymy kolejny LP niewydany pod szyldem ACCEPT.

Wita nas tytułowy "Mastercutor" z intro równie zabawnym, jak spojrzenie samego Udo, ale już po kilkudziesięciu sekundach włącza się tradycyjnie metalowa nawalanka gitar panów Kaufmanna i Gianoli. Zarówno w tym utworze jak i w pozostałych prym wiedzie oczywiście pierwszy z tej dwójki. Perkusja przycina równo i metodycznie bez zbędnych wykrętasów, i co ważne jest dobrze wmontowana brzmieniowo w całość. Dalej mamy klasyczne dla stylu wczesnego ACCEPT kompozycje. „One Lone Voice” zachwyca wpadającym w ucho refrenem, by po nim zaskoczyć całkowicie nieudanym "We Do For You", który za grosz nie potrafi wzbudzić odrobiny zainteresowania. "Walker In The Dark" w zamyśle ma straszyć, ale mnie raczej rozbawił naiwną nieporadnością. Dosyć dziwaczny jest także "‘Master Of Disaster", oscylujący pomiędzy industrialnie przerobionym PRIMAL FEAR i chórkami z rodem przedstawień szkolnych. Całkowita zmiana nastroju następuje w "Tears Of a Clown". Numer to delikatny i smutny, wywołujący chwilę zadumy z wokalem Dirkschneidera, jaki chciałoby się słyszeć częściej. Sympatyczny utwór, ale cóż z tego, kiedy Axel Rudi Pell zrobił podobny już wcześniej ze znacznie lepszym rezultatem. Dalej U.D.O. powraca do stylu wypracowanego przez lata i zarówno "Vendetta"jak "The Devil Walks Alone" oraz "Dead Man's Eyes" to szybkie, agresywne, melodyjne kompozycje w typowej "acceptowej" formule bez ambicji na stwarzanie pozorów oryginalności. Wszystko zagrane sprawnie i zacięciem, a dodatkowo należy przyznać, że Udo jest w bardzo dobrej formie. Zwieńczenie dzieła jest niestety słabiutkie. Zamykający numer "Crash Bang Crash" brzmi jak skrzyżowanie trzeciorzędnych zespołów niemieckich z amerykańskim glamem i chwały kapeli na pewno nie przynosi. Należy jeszcze dodać, że istnieją ponadto rozszerzone wydania limitowane tego albumu w tym europejskie z dwoma dodatkowymi utworami "Screaming Eagles"i "Borderline".

Podsumowując wszystko powyższe uważam, że rewelacji nie ma. Zresztą nawet jej nie oczekiwałem. Jest to solidny album z tradycyjnym metalem w stylu ACCEPT i U.D.O. Mocny o przyjemnym brzmieniu, lecz mało odkrywczych kompozycjach. Wszystko to już przecież było. Czasem trochę gorzej, a czasem trochę lepiej. Kto lubi takie granie raczej nie powinien być zawiedziony, ale jeśli ktoś szuka nieco więcej finezji i urozmaicenia to tu tego niestety nie znajdzie.

Ocena: 6.5/10

27.05.2007