Wolf (SWE)

[Memorius]

Wolf - Black Wings (2002)



Tracklista:
1. Night Stalker 04:44
2. Demon Bell 06:07
3. I Am the Devil 06:03
4. Venom 04:15
5. A World Bewitched 04:36
6. The Curse 03:57
7. Unholy Night 05:58
8. Genocide 03:41
9. A Dangerous Meeting (Mercyful Fate cover) 05:00

Rok wydania: 2002
Gatunek: Heavy Metal/Power Metal
Kraj: Szwecja

Skład:
Niklas Olsson - śpiew, gitara
Johan Bulow - gitara
Mikael Goding - bas
Daniel Bergkvist - perkusja

Jest to drugi album WOLF ze Szwecji, a wydała go No Fashion Records ze Sztokholmu w styczniu 2002 roku. Tu mamy już drugiego gitarzystę Bulowa, a zespół jeszcze bardziej okrzepł i zmężniał. Jednak i tym razem odbywamy wycieczkę w przeszłość, spokojnie cofając się o 20 lat wstecz w stosunku do daty wydania płyty... Lubicie IRON MAIDEN? Polubicie i ten album, gdzie ten Maiden jest na dodatkowym dopalaczu i sterydach. Co się przede wszystkim nasuwa to energia wykonania całości. Ogromna siła tkwi w tych dwóch gitarach i nie tylko w nich. Sekcja rytmiczna niszczy. Bas metaliczny, gęsty, grający swoje i bardzo często wysuwający się na pierwszy plan w efektownych pochodach. Bębny brzmią wręcz jak wojenne litaury - dudniące i poniekąd majestatyczne w swej potędze.

Perfekcyjne zgranie wszystkiego - ta maszyna jest doskonale naoliwiona i zaprogramowana. A w programie IRON MAIDEN i przede wszystkim IRON MAIDEN. Bez krępacji, bez udawania, że się to samemu wymyśliło. Odniesienia są bezpośrednie, a zrzynki i zapożyczenia czytelne nawet dla słabo obeznanych z twórczością Żelaznej Dziewicy. ”Night Stalker” to potężny ładunek gitarowego dynamitu z "Czyngis Chanem" w roli głównej, a w „I Am the Devil” straszy "Duch z Opery”. Co do tego żadnych wątpliwości nie ma. Może mniej tego IRON MAIDEN w złowieszczym „Demon Bell”, tu jednak przekrój riffów znanych z NWOBHM pełny i zdecydowanie zaznaczony. Żeby nie było za bardzo maidenowo mamy tu też „Venom”, ale tym razem nie jest to VENOM, a BLACK SABBATH z czasów pana Osbourne’a, podany w powerowej formie. Kapitalny motyw główny spleciony jest z potoczystych i płynnych zagrywek układających się w bardzo atrakcyjną melodię. Więcej od siebie dają w „A World Bewitched”. To bardzo dobry heavy power numer, nie za szybki i z melodią lepszą w zwrotkach niż w refrenie oraz z nieco ekscentrycznym solem. Na początku „The Curse” ukłon w stronę mistrza Iommi'ego a potem znów granie w stylu Nowej Fali, znów ataki na pozycje Ironów. Takie ataki mamy również w najbardziej melodyjnym, i rozpoczętym przez gitarowe solo „Unholy Night”, gdzie całość zbudowana jest ze zgrabnie połączonej plątaniny ciętych, krótkich zagrywek. Część instrumentalna to mozaika rzucanych w przemyślany sposób motywów ironowych z różnych lat... no i ta znakomita perkusja!  ”Genocide” to wyładowanie heavy powerowej energii, gdzie tylko początek jest hołdem dla IM, a dalej mamy szarżę gitarową na tle bezwzględnej sekcji rytmicznej.

Dla fanów MERCYFUL FATE jeszcze kąsek w postaci covera „A Dangerous Meeting” i to już niestety koniec. Niestety, bo płyta ta jest smakowita i soczysta. Soczysta także dzięki dopracowanemu brzmieniu, które należy uznać za wzorcowe i jakiego IRON MAIDEN w wieku XXI nie zaprezentował. Natomiast Niklas Olsson nie zaprezentował naśladownictwa Dickinsona wokalnie i bardzo dobrze się stało. Zaśpiewał po swojemu, ale nie tak wysoko jak na debiucie, bardziej ostro i męsko za to. Pasuje idealnie i jest to poważny walor albumu. Takich walorów jest więcej i poza wymienionymi już dodam starannie opracowane sola gitarowe. Mocna, melodyjna, wysokoenergetyczna płyta bez mielizn, dłużyzn i przestojów.

Ocena: 9/10

17.09.2008