DT
01.07.2018, 10:55:19
Megadeth - Killing Is My Business... And Business Is Good! (1985)
![[Obrazek: R-415900-1301276980.jpeg.jpg]](https://img.discogs.com/tm2z5FIFA-1GbFNcBPIL7wLP9jE=/fit-in/600x600/filters:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-415900-1301276980.jpeg.jpg)
Tracklista:
1. Last Rites/Loved to Death 04:39
2. Killing Is My Business...and Business Is Good! 03:07
3. The Skull Beneath the Skin 03:47
4. These Boots (Nancy Sinatra cover) 03:39
5. Rattlehead 03:43
6. Chosen Ones 02:55
7. Looking Down the Cross 05:02
8. Mechanix 04:23
Rok: 1985
Gatunek: Thrash/speed metal
Kraj: USA
Skład:
Dave Mustaine - śpiew gitara, pianino
Chris Poland - Gitara
David Ellefson - Bas, śpiew
Gar Samuelson - Perkusja
Gdy Mustaine opuścił METALLICA w okolicznościach, o których krążą do dziś sprzeczne legendy, był człowiekiem zbuntowanym i niepogodzonym ani ze światem, ani z samym sobą. Miał jednak w sobie muzykę i miał cel. Chciał udowodnić, że on też jest jednym z tych, którzy tworzą podwaliny pod potęgę wysokoenergetycznego grania z Kalifornii, że jest równie ważny jak METALLICA, ANTHRAX czy EXODUS. Stworzył w roku 1983 własny zespół, który zresztą traktował jak własny zespół, i mimo wyjątkowo skomplikowanego charakteru, który utrudniał mu kontakty międzyludzkie, zdołał podpisać kontrakt płytowy z małą wytwórnią Combat. Na produkcję płyty wyasygnowana została skromna suma 8000 dolarów, z których Mustaine i spółka przebalowali połowę, kupując proszki bynajmniej nie od bólu głowy. Za resztę nagrana została płyta pełna gniewu, wściekłości, nonszalancji i absolutnej bylejakości produkcyjnej, która stała się jednym z najważniejszych wydarzeń muzycznej sceny USA i świata w latach 80 tych.
Gdy Mustaine opuścił METALLICA w okolicznościach, o których krążą do dziś sprzeczne legendy, był człowiekiem zbuntowanym i niepogodzonym ani ze światem, ani z samym sobą. Miał jednak w sobie muzykę i miał cel. Chciał udowodnić, że on też jest jednym z tych, którzy tworzą podwaliny pod potęgę wysokoenergetycznego grania z Kalifornii, że jest równie ważny jak METALLICA, ANTHRAX czy EXODUS. Stworzył w roku 1983 własny zespół, który zresztą traktował jak własny zespół, i mimo wyjątkowo skomplikowanego charakteru, który utrudniał mu kontakty międzyludzkie, zdołał podpisać kontrakt płytowy z małą wytwórnią Combat. Na produkcję płyty wyasygnowana została skromna suma 8000 dolarów, z których Mustaine i spółka przebalowali połowę, kupując proszki bynajmniej nie od bólu głowy. Za resztę nagrana została płyta pełna gniewu, wściekłości, nonszalancji i absolutnej bylejakości produkcyjnej, która stała się jednym z najważniejszych wydarzeń muzycznej sceny USA i świata w latach 80 tych.
MEGADETH zaistniał, a raczej zaistniał sam Mustaine, bo to on był tu ofiarą, zbrodniarzem, sędzią i katem zarazem.
Z przebiegłym błyskiem w oczach zagrał wstęp na pianinie w Last Rites/Loved to Death i rozkręcił to w szaleńczy atak speed thrashowy w części finałowej.
Mało melodii? Tej aż nadto w genialnym Killing Is My Business...and Business Is Good!, zagranym nieco wolniej na początku i rozpędzającym do połowy prędkości światła w rozwinięciu i tak na przemian do końca, do chwili gdy oznajmia "Killing Is My Business...and Business Is Good!" No i rzeczywiście zabija! The Skull Beneath the Skin jest bardzo dobry, trochę miejscami połamany przez przejścia, zwolnienia i wybuchowe krótkie sola i całości dopełnia agresywny wokal Mustaine'a. Trochę chyba się proszku wysypało przy okazji. W tej kompozycji słychać jak ważny jest bas i jak dobrym basistą jest Ellefson. Rattlehead to morderczy melodyjny speed/power thrash, z dużą dawką klasycznego heavy metalu w tych wolniejszych partiach. Zaraz po nim atmosferę podtrzymuje Chosen Ones, najkrótszy, zdumiewający melodic speed power z kapitalnymi pochodami Ellefsona. Looking Down the Cross to nieco ponurej, zimnej psychodelii i dramatyzmu w melodyjnej oprawie. Warto tu zwrócić uwagę na piękne sola Mustaine, jakie pojawiają się w połowie kompozycji. No i to płynne, technicznie wybornie przejście do szybkiej i coraz szybszej części speed thrashowej. Tak potrafił to zrobić tylko MEGADETH. Co do Mechanix. Tak, Mustaine zawsze uważał, że to jego i wyłącznie jego kompozycja. Czy Four Horsemen METALLICA wypada lepiej? To nieistotne. Tu rozegrany jest po prostu mustainowski Mechanix i zrobione to jest po mistrzowsku, nie tylko w tej rozpoznawalnej rytmice, niby nerwowej, ale jakże poukładanej. Mustaine to Mistrz coverów. Już na tej płycie wybrał These Boots autorstwa Hazelwooda, a znany z wykonania Nancy Sinatra i zrobił z tego genialny metalowy numer. A że przeróbki są bardzo znaczne... no cóż. Mustaine.
Mustaine udowodnił, że jest gitarzystą wybitnym, o specyficznej, niezwykle precyzyjnej manierze grania na wielkich szybkościach i być może dlatego to, co grał MEGADETH, określano w tym czasie thrashem technicznym. Jako wokalista nie zaprezentował nic, ale przecież realnie nie o to wcale tu chodziło. Dave wykrzyczał i wyryczał swoje frustracje, bo to była jego muzyka.
Postawił na swoim.
Płyta zyskała spory rozgłos i Capitol Records podpisał kontrakt z MEGADETH na następny LP.
Ocena: 9,6/10
new 1.07.2018
Z przebiegłym błyskiem w oczach zagrał wstęp na pianinie w Last Rites/Loved to Death i rozkręcił to w szaleńczy atak speed thrashowy w części finałowej.
Mało melodii? Tej aż nadto w genialnym Killing Is My Business...and Business Is Good!, zagranym nieco wolniej na początku i rozpędzającym do połowy prędkości światła w rozwinięciu i tak na przemian do końca, do chwili gdy oznajmia "Killing Is My Business...and Business Is Good!" No i rzeczywiście zabija! The Skull Beneath the Skin jest bardzo dobry, trochę miejscami połamany przez przejścia, zwolnienia i wybuchowe krótkie sola i całości dopełnia agresywny wokal Mustaine'a. Trochę chyba się proszku wysypało przy okazji. W tej kompozycji słychać jak ważny jest bas i jak dobrym basistą jest Ellefson. Rattlehead to morderczy melodyjny speed/power thrash, z dużą dawką klasycznego heavy metalu w tych wolniejszych partiach. Zaraz po nim atmosferę podtrzymuje Chosen Ones, najkrótszy, zdumiewający melodic speed power z kapitalnymi pochodami Ellefsona. Looking Down the Cross to nieco ponurej, zimnej psychodelii i dramatyzmu w melodyjnej oprawie. Warto tu zwrócić uwagę na piękne sola Mustaine, jakie pojawiają się w połowie kompozycji. No i to płynne, technicznie wybornie przejście do szybkiej i coraz szybszej części speed thrashowej. Tak potrafił to zrobić tylko MEGADETH. Co do Mechanix. Tak, Mustaine zawsze uważał, że to jego i wyłącznie jego kompozycja. Czy Four Horsemen METALLICA wypada lepiej? To nieistotne. Tu rozegrany jest po prostu mustainowski Mechanix i zrobione to jest po mistrzowsku, nie tylko w tej rozpoznawalnej rytmice, niby nerwowej, ale jakże poukładanej. Mustaine to Mistrz coverów. Już na tej płycie wybrał These Boots autorstwa Hazelwooda, a znany z wykonania Nancy Sinatra i zrobił z tego genialny metalowy numer. A że przeróbki są bardzo znaczne... no cóż. Mustaine.
Mustaine udowodnił, że jest gitarzystą wybitnym, o specyficznej, niezwykle precyzyjnej manierze grania na wielkich szybkościach i być może dlatego to, co grał MEGADETH, określano w tym czasie thrashem technicznym. Jako wokalista nie zaprezentował nic, ale przecież realnie nie o to wcale tu chodziło. Dave wykrzyczał i wyryczał swoje frustracje, bo to była jego muzyka.
Postawił na swoim.
Płyta zyskała spory rozgłos i Capitol Records podpisał kontrakt z MEGADETH na następny LP.
Ocena: 9,6/10
new 1.07.2018
NIE JESTEM ATEISTĄ - WIERZĘ W HEAVY METAL
"Only The Strong Survive!"
"Only The Strong Survive!"