Infinita Symphonia

[Memorius]

Infinita Symphonia - A Mind's Chronicle (2011)

tracklista:

1.Intro(verted) 01:38

2.Lost in My Own Brain 04:26

3.Mighty Storm 05:15

4.The Illusion 05:31

5.Planet Universe 05:22

6.Here There's No Why 05:19

7.Only One Reason 06:16

8.Lost and Found 05:05

9.From Earth to Heaven 05:37

10.The Equation of the End 05:52

11.I Believe in You 07:14

rok wydania: 2011

gatunek: progressive/power metal

kraj: Włochy

skład zespołu:

Luca Micioni - śpiew
Gianmarco Ricasoli - gitara, śpiew

Alberto De Felice - gitara basowa

Luca Ciccotti - perkusja

Jest debiut grupy z Rzymu istniejącej od roku 2008. Album został wydany przez Scarlet Records w lipcu 2011.

Jeśli szukać porównań, to chyba w pewnych fragmentach blisko jest tu do ADAGIO z albumu "Archangels In BlacK". Może mniej jest tego anielskiego-demonicznego pierwiastka, wykonanie jest na nieco niższym poziomie, ale takie utwory jak Lost in My Own Brain czy  Planet Universe charakteryzują się podobnym tłem klawiszowym i zbliżoną narracją ubarwioną elementami neoklasycznymi. W podobnej stylistyce osadzony jest Only One Reason, gdzie gościnnie i ponuro zaśpiewał sam Tim "Ripper" Owens. Jest też i nieco ciężej zagranego metalu progresywnego, na granicy heavy/power o epickim rysie (okrzyki, wzniosły pompatyczny wokal) jak w Mighty Storm. Skręcają także na obszary łagodnie zaaranżowanych songów LABYRINTH  w The Illusion oraz zrobionym z pewnym rozmachem From Earth to Heaven. Oczywiście nie mogło zabraknąć tradycyjnego gościnnego udziału Fabio Leone i zaśpiewał on wraz z Luca Micioni w utworze Here There's No Why, będącym co ciekawe wypadkową muzyki LABYRINTH i RHAPSODY OF FIRE, w sumie na średnim poziomie. Na koniec trochę dramatyzmu, melodyjnego i okraszonego dodatkowymi żeńskimi wokalami (Valentina Volpini i Daniela Gualano) w I Believe in You. Byłaby to całkiem przebojowa kompozycja, gdyby nie nazbyt progresywna część instrumentalna.

Wokalista Luca Micioni prezentuje się nadzwyczaj dobrze. Zarówno gdy śpiewa przy gitarze akustycznej w From Earth to Heaven, jak gdy pokonuje ciężkie heavy/power metalowe riffy. Przyjemny ciepły głos, nienaganne niezbyt wysokie "górki". W tym aspekcie ten zespół ma sporą przewagę nad innymi podobnymi z Włoch. Natomiast instrumentaliści solidni, ale niczym się nie wyróżniają. Gianmarco Ricasoli dzielnie wspiera wokal główny, ale jako gitarzysta pokazuje mało i w sposób nieśmiały, poza kilkoma karkołomnymi solówkami. No, może poza powermetalowymi atakami w zimnym i wykalkulowanym w zwrotkach The Equation of the End.

Produkcja bardzo dobra, wyrazista, selektywna, z odważnie ustawioną jak na ten gatunek gitarą, umiejętnie wysuniętymi klawiszami gdy to nieodzowne i dosyć głośną perkusją.

Ogólnie mówiąc, nie mam tu żadnej rewelacji, ale jak na początek zupełnie przyzwoita płyta z muzyką z pogranicza melodic power i progressive, skłaniającą się ku progressive.

Ocena: 6,9/10

new 22.07.2018