Judas Priest

[Memorius]

Judas Priest - Jugulator (1997)

Tracklista:

1. Jugulator 05:50

2. Blood Stained 05:26

3. Dead Meat 04:43

4. Death Row 05:03

5. Decapitate 04:39

6. Burn in Hell 06:41

7. Brain Dead 05:23

8. Abductors 05:49

9. Bullet Train 05:10

10. Cathedral Spires 09:17

Rok wydania: 1997

Gatunek: heavy/power/ thrash metal

Kraj: Wielka Brytania

Skład: Tim "Ripper" Owens – śpiew

Glenn Tipton – gitara

K.K. Downing – gitara

Ian Hill – gitara basowa

Scott Travis – perkusja

Jeśli można coś złego powiedzieć o JUDAS PRIEST, to to, że to zespół koniunkturalny. Fakt, lata 90-te były bardzo trudne dla klasycznego heavy i power metalu, a przewaga thrashu i death metalu niezaprzeczalna. Halford pękł w roku 1992 i odszedł i do 1996 JUDAS PRIEST pozostawał w pewnym zawieszeniu, nie mając ani kompletnego składu, ani pomysłu, co zagrać, by ponownie zaistnieć.  W 1996 zespół zasilił Tim "Ripper" Owens, który nie był wówczas ani tak sławny i rozpoznawalny, jak dziesięć lat później.

Nie można milczeć w nieskończoność i w 1997 JUDAS PRIEST prezentuje światu "Jugulator", wydany przez Steamhammer.
Są takie zespoły, głównie amerykańskie, które w latach 90tych wydały płyty (zazwyczaj jedną) z power metalem na thrashowej podstawie, z pozbawionymi polotu melodiami i marnym mechanicznym wykonaniem. W zdecydowanej większości spłynęła na nie łaska absolutnego zapomnienia. Gdyby ta muzyka z "Jugulator" wydana została przez taki właśnie zespół, nikt by o niej nie pamiętał już po kilku miesiącach.
Jest to album kompromitujący brytyjską scenę metalową. Jest to zestaw najbardziej prymitywnych riffów thrashowych, co jakiś czas odgrywanych na power metalowy sposób, odgrywanych mechanicznie przez gitarzystów, którzy nagle zapomnieli jak się gra i co potrafili zagrać wcześniej. Dobre melodie nie były w tym czasie w cenie, musiały być mało wyraziste, rozmyte, musiał dominować ryk gitar, im mocniejszy tym lepiej. Tyle, że w Europie horda KREATORa miała zupełnie inny pomysł na moc i atrakcyjną brutalność, niż prostackie zagrywki JUDAS PRIEST. Prostackie także kompozycyjnie, bo ileż można słuchać Owensa wysuniętego przed ohydnie rzępolącą ścianę gitar i to ryczącego, to udającego psychopatę lub wyjącego w najwyższych rejestrach. Zlewa się to wszystko w jedno quasi metalowe bagno i wytrwanie do końca tego jazgotu utrzymywanego w nieodmiennych średnio szybkich tempach graniczy z cudem.
Oczywiście, kto wytrwa, ten zaraz może sobie przypiąć Order Twardego Metalucha oraz udać do laryngologa na badania kontrolne. Cały ten album to bezwartościowa młócka, gdzie nawet Travis realnie nie ma nic do roboty. W tej kwestii to można było postawić po prostu automat perkusyjny.

Koniunkturalny gniot został oczywiście łyknięty przez pewną grupę fanów "mocnych brzmień" w metalu, głównie niewybredną i z wąskimi horyzontami, co jednak nie przełożyło się na jakiś szczególnie znaczący sukces komercyjny i melomani kupowali raczej kiczowaty "Turbo", bo od słuchania "Turbo" przynajmniej nie boli głowa.
Koszmar, metalowy koszmar nie tylko roku 1997 i kompromitacja JUDAS PRIEST.


ocena: 1/10

new 15.11.2018