Stormwitch

[Memorius]

Stormwitch - Bound to the Witch (2018)

tracklista:

1.Songs of Steel 04:18

2.Odin's Ravens 04:46

3.The Choir of the Dead 04:41

4.Bound to the Witch 03:51

5.Arya 04:40

6.Stormwitch 04:25

7.Life is Not a Dream 04:47

8.King George 06:03

9.Ancient Times 03:56

10.The Ghost of Mansfield Park 05:34

11.Nightingale 05:10

rok wydania: 2018

gatunek: heavy metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Andy Mück - śpiew

Tobi Kipp - gitara

Volker Schmietow - gitara

Jürgen Wannenwetsch - gitara basowa

Marc Oppold - perkusja

Ledwie Andy Mück jakoś z pomocą Wannenwetsch skompletował nowy skład i nagrał "Season of the Witch" w 2015 roku, a już mu się ta ekipa rozpadła i trzeba było montować zespół na nowo. Wrócił Marc Oppold, wrócił jednak ostatecznie Volker Schmietow i dokooptowany został drugi gitarzysta, dotąd bliżej nieznany Tobi Kipp.

Bound to the Witch to druga próba odzyskania dawnej chwały, bo nie sławy - STORMWITCH jest dostatecznie kultowy i sławny, by o to nie zabiegać.

Massacre Records wypuściło ten album 29 czerwca bieżącego roku.

Od czegoś trzeba zacząć i chyba od najgorszej strony. Ancient Times to nudny, ociężały heavy metal bez polotu. Tytułowy Bound to the Witch, zamiast być mroczną opowieścią jest banalnym utworem hard rockowym z dociążonymi gitarami. Nie wszystkie sola grane naprzemiennie przez obu gitarzystów są w pełni udane. Kilka razy wyraźnie słychać fałsze i kiksy, które nie powinny się znaleźć na finalnej wersji tego albumu. Arya aspiruje w swej pozornej złożoności na coś więcej, a ostatecznie pozostawia STORMWITCH na rozdrożu pomiędzy klimatem budowanym riffami, a dosyć banalną melodią główną.

I to było na tyle. Negatywnych rzeczy, oczywiście.

Andy Mück śpiewa wspaniale, doskonale i stanowi 75% wartości tego zespołu na tym albumie.

Oczywiście nigdy nie negowałem jego umiejętności, ale tutaj jest w wybornej po prostu dyspozycji. Wystarczy posłuchać jak wykonuje przecudownej urody song barda Stormwitch oraz jak śpiewa momentami niemal a capella we wspaniałym epickim classic metalowym King George, zwiewnym a jednocześnie melancholijnie dumnym.

No i w jak przejmujący sposób wykonał akustyczną balladę Nightingale!

To są wszystko bardzo mocne atutowe numery z tej płyty, ale na tym nie koniec.

Bardzo interesująco zespół opowiedział historię The Ghost of Mansfield Park, gdzie sugestywny głos Mücka wspierają mocne rytmiczne gitary. Wreszcie te ich granie w średnich tempach potoczystych heavy metalowych kawałków opartych na schematach brytyjskich z lat 80 tych i z bujającym, wysokoenergetycznymi refrenami - Songs of Steel i Odin's Ravens. I jeśli te można uznać za bardzo dobre, to zagrane z gracją i pewnością siebie The Choir of the Dead oraz Life is Not a Dream są po prostu znakomite i takie rzeczy nagrywał chyba tylko DREAM EVIL w swoim czasie.

Także produkcyjnie ten album przypomina płyty DREAM EVIL. "Rozjaśnione", miękkie gitary, wyrazisty bas  i nie za głośna perkusja. Nad tym wszystkim panuje wysunięty do przodu Andy Mück. Dobra gra sekcji rytmicznej, która tu skromnie wspiera gitarzystów.

Najbardziej tradycyjna z możliwych wersji tradycyjnego heavy metalu, ale z tym elementem nowoczesności, który przyciągnął takie rzesze nowych fanów do takich gigantów jak FIREWIND czy DREAM EVIL oraz potężnych neotradycyjnych bandów szwedzkich klasy ENFORCER.

Jak się okazuje w Niemczech też można. Oczywiście to nie jest STORMWITCH z 1984 roku, ale świat się przecież nieustannie zmienia.

Ocena: 8,2/10

new 13.07.2018