Sabaton

[Memorius]

Sabaton - The Last Stand (2016)

tracklista:

1.Sparta 04:24

2.Last Dying Breath 03:24
3.Blood of Bannockburn 02:55

4.Diary of an Unknown Soldier 00:51

5,The Lost Battalion 03:38
6.Rorke's Drift 03:27

7.The Last Stand 03:56

8.Hill 3234 03:30
9.Shiroyama 03:34
10.Winged Hussars 03:51
11.The Last Battle 03:12

rok wydania: 2016

gatunek: heavy metal

kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Joakim Broden - śpiew, instrumenty klawiszowe
Thorbjörn Englund - gitara
Christoffer Rörland - gitara
Par Sundstrom - gitara basowa
Hannes Van Dahl - perkusja

Druga płyta w przebudowanym składzie SABATON została wydana 19 sierpnia 2016 roku przez Nuclear Blast.
Nie jest to album długi, to niecałe 40 minut muzyki i 10 zwartych, krótkich kompozycji w klasycznym stylu SABATON.

Ponieważ SABATON gra to co zwykle, czyli epicki bojowy heavy metal z masywnymi klawiszami pozostaje tylko ocenić jakie melodie udało się tym razem stworzyć Szwedom i czy ich poziom pozwala na taką burzę krytyki, jaką ten album wywołał wśród przede wszystkim  grupy nieprzychylnych SABATON metalowych ekspertów, zresztą nieprzychylnych od zawsze.
SABATON w pewnym momencie stał się określonym zjawiskiem kulturowym, czymś szerszym, niż sama muzyka, którą grają. Jest to chyba w niesmak co niektórym, którzy lansują albo "wysublimowany" metal, którego prawie nikt nie chce słuchać, albo reprezentują lewacko- liberalny punkt widzenia, że o prawdziwej historii trzeba zapomnieć w imię jakiegoś bliżej nieokreślonego ogólnoświatowego braterstwa, gdzie zbrodnie popełnione przez jednych na innych się przemilcza, bohaterstwo jest niemodne, a polegli żołnierze wszystkich wojen powinni być zapomniani. Narody, państwa i ich tożsamość kulturowa jest przeszkodą w budowaniu tłumu konsumentów bez własnej tożsamości.

SABATON gra potężnie i epicko w Sparta i jest to wyborne otwarcie. The Lost Battalion to najbardziej encyklopedyczny SABATON z mocarnymi chórami złożonymi z 12 wokalistów, którzy tu te chóry tworzą w każdej niemal kompozycji i są wyborni. Znakomicie się prezentuje dynamiczny Rorke's Drift z potoczystym heroicznym refrenem, a to, że The Last Stand, szybki Hill 3234 czy też The Last Battle przypominają wiele poprzednich kompozycji zespołu - to co z tego? Tak jakby na setkach innych płyt setki innych zespołów nie grało podobnie jak na swoich wcześniejszych płytach. Honor... Tu jest wspaniały Shiroyama o honorze samurajów ze wspaniałym refrenem. SABATON to zespół, dla którego Honor to coś bardzo ważnego.
Nie mogło zabraknąć akcentu polskiego - Winged Hussars. Polska husaria pod Wiedniem! Piękny uroczysty utwór z fantastycznym tekstem:

"Stormclouds, fire and steel

Death from above make their enemy kneel

Shining armour and wings

Death from above, it's an army of king"

Ktoś w Europie jednak o tym pamięta i dlatego Polska kocha SABATON.

"We remember

In September

When the Winged Hussars arrived"

Fakt, może w pewnym stopniu Last Dying Breath jest za bardzo "easy", jest jakby trochę pozbawiony cech metalowych w przeładowaniu nowocześnie zaaranżowanych klawiszy, jest w tym nieco rock/metalowej dyskoteki. Dudy (Jonas Mats Kjellgren) i  hammondy (Tomas Sunme) w Blood of Bannockburn niestety niczego nie ratują i jest to kompozycyjnie numer zupełnie nieudany. Czegoś takiego w rytmach disco SABATON jeszcze nigdy nie nagrał i choć rozumiem przesłanie, to forma jest nie do przyjęcia.
A podsumowując - po prostu SABATON, którego fenomenu niektórzy po prostu nigdy nie zdołają zrozumieć.


ocena: 9,4/10

new 11.07.2019