Power Quest

[Memorius]

Power Quest - Master of Illusion (2008)

Tracklista:

1. Cemetery Gates 03:58
2. Human Machine 05:31

3. Civilised? 05:17

4. Kings of Eternity 04:52

5. Master of Illusion 05:53

6. The Vigil 04:27

7. Save the World 06:06

8. Hearts and Voices 04:23

9. I Don't Believe in Friends Forever 04:28
10.Never Again 04:58

Rok wydania: 2008

Gatunek: Melodic Power Metal

Kraj: Wielka Brytania

skład zespołu:

Alessio Garavello - śpiew, gitara

Andrea Martongelli - gitara

Steve Scott - bas

Francesco Tresca - perkusja

Steve Williams - instrumenty klawiszowe
oraz
Bill Hudson - gitara ("The Vigil")
Jørn Viggo Lofstad - gitara ("Never Again")
Richard West - instrumenty klawiszowe ("Human Machine")
Bob Katsionis - instrumenty klawiszowe  ("Save the World")


Trochę czasu POWER QUEST poświęcił, by "POWER QUEST w POWER QUEST" było jeszcze więcej, a sława rosła sama z siebie... Efektem rosnącej popularności było podpisanie kontraktu z Napalm Records, co dla innych zespołów włoskich (sic!) było raczej nieosiągalne. Pojawili się zacni goście, w tym Bill Hudson z CELLADOR, Jørn Viggo Lofstad z PAGAN'S MIND, Richard West z THRESHOLD i Bob Katsionis. Album "Master of Illusion" ukazał się równolegle także w Japonii (Avalon) i należy do jednych z największych katastrof w historii melodic power metalu.

Oczywiście albumów katastrofalnych jest wiele, ale przynależą w zdecydowanej większości do świata amatorskiego metalu z piwnicznych klubów i pubów, tu jednak tę porażkę firmuje zespół uznany i wybitna wytwórnia.
Wykonanie jest bardzo dobre i nawet to chyba najlepszy występ Alessio Garavello w tym zespole do tej pory, ale sam poziom kompozycji jest dramatycznie niski. Żeby to były jeszcze ugładzone fantasy flower power opowiastki z modernistycznie bajkowymi klawiszami jak poprzednio, ale problem w tym, że POWER QUEST postanowił wejść na obszary  przebojowego rock, czy power rock/metalu głównego nurtu, tego który (zresztą słusznie) uczynił popularnym nastolatków ze STURM UND DRANG. Członkowie POWER QUEST nastolatkami już nie są i udawanie wyluzowanych muzycznie licealistów nie wychodzi im dobrze. Kto przetrwa pierwszy Cemetery Gates, ma w zasadzie niemal kompletny obraz upadku POWER QUEST na tym albumie. Te refreny są po prostu straszne, te chórki potworne, te słodzenie w romantycznym stylu na każdym niemal kroku budzi niesmak, a aranżacje klawiszowe... No bym już wolał te z płyt poprzednich. W numerach szybszych poziom prymitywizmu jest jeszcze bardziej słyszalny i bryluje oczywiście tytułowy Master of Illusion. Do tego po prostu zwala z nóg taki The Vigil z brutalnymi wstawkami wokalnymi i co to ma być? Jakaś odpowiedź czy alternatywa dla BULLET FOR MY VALENTINE?  Sorry, nie ta liga.
Jakieś zgrane popowe echa w Save the World, zupełnie nietrafione sola gitarowe, na ogół zupełnie nieprzystające do treści muzycznych poszczególnych kompozycji. I po co ta wirtuozeria pozorna panie Martongelli? A zrezygnowany Francesco Tresca po prostu opukuje swój zestaw.

Nic, kompletnie nic do samego końca, co by można uznać za przynajmniej poprawne. A na końcu jest Never Again, który w jakiś sposób w krzywym zwierciadle ukazuje muzykę POWER QUEST z poprzednich płyt.

Tym razem wspaniałe, czytelne, klarowne brzmienie, pięknie zrealizowane wieloplanowo, po prostu aż się to wszystko błyszczy i skrzy. Rob Aubrey! Tym gorzej się słucha tego wszystkiego. Straszna, uwłaczająca godności ucha fana power metalu muzyka. Katastrofa, na szczęście bez ofiar śmiertelnych, no chyba, że ktoś w trakcie słuchania z rozpaczy wyskoczył przez okno.

Jak powiedział sam POWER QUEST - "Never Again".

ocena: 2/10

new 8.08.2019