Pagan Altar

[Memorius]

Pagan Altar - Lords of Hypocrisy (2004)

Tracklista:

1. The Lords of Hypocrisy 05:37

2. Satan's Henchmen 03:09

3. Sentinels of Hate 07:13

4. Armageddon 10:40

5. The Interlude 04:13

6. The Aftermath 05:55

7. The Masquerade 06:52
8. The Devil Came Down to Brockley 01:11
9. March of the Dead 05:29

Rok wydania: 2004

Gatunek: Heavy/Doom Metal

Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:

Terry Jones - śpiew

Harry Banks - gitara

Trevor Portch - gitara basowa

Mark Elliot - perkusja

PAGAN ALTAR w latach 80tych nagrywał dużo, ale z takich czy innych powodów te nagrania światłą dziennego nie ujrzały.

W roku 2004 dziewięć z nich, nagranych w latach 1982-1984, zostało nagranych na nowo i wydanych po raz pierwszy oficjalnie na albumie "Lords of Hypocrisy", stanowiącym pewne studium człowieczeństwa jako takiego.

Organowy wstęp do utworu tytułowego zagrał Jack Carter. Potem jest już tylko PAGAN ALTAR, z odniesieniami w gitarowych solach do stylu Iommiego z lat 70tych, jest śpiew Jonesa, który być może nie każdemu pasuje, ale jest także muzyczna idea, która nie przekształca się ani w naśladowanie BLACK SABBATH, ani w stoner metal, ani w typowy doom i juest to po prostu swoisty, niepowtarzalny styl PAGAN ALTAR, ukazany słuchaczowi na nowo z wykorzystaniem współczesnych możliwości techniki nagraniowej, choć te środki są tu wykorzystane bardzo oszczędnie.
Jest to po prostu PAGAN ALTAR w The Lords of Hypocrisy, PAGAN ALTAR w onirycznym i utkanym z pastelowych tonów i śpiewu Valerie Watson wstępie do Satan's Henchmen, który potem jest pięknie zdynamizowany i okraszony fantastycznymi ozdobnikami gitarowymi. Ta niezwykła umiejętność przechodzenia pomiędzy nastrojami i tempami pozwala ekipie PAGAN ALTAR zaskakiwać i trzymać w napięciu, jak w nastrojowym Sentinels of Hate, z żeńskimi wokalizami w tle, i pełnym dramatyzmu solo w drugiej, heavy metalowej części. Z pewnością ta umiejętność najbardziej została wykorzystana w trwającym ponad 10 minut centralnym i lirycznie najważniejszym tu Armageddon, gdzie prostota przyjaznej melodii głównej jest obudowana ornamentacjami w stylu Iommiego. A potem rozpoczyna się ta utkana z muzycznych niedopowiedzeń podróż przez inne wymiary i jest to przeżycie niezwykle... Tu ta nowoczesna technika nagraniowa jak najbardziej okazała się przydatna, bo po prostu sobie nie wyobrażam tego, jak można by to było sensownie zrobić środkami z roku 1982... Potem atmosferyczny, absorbujący klawiszowymi planami dalszymi The Interlude (tu Louise Walter), które tu są równocześnie  pierwszymi, bo gitara akustyczna gdzieś tam pozostaje tylko w tle. Sabbathowski The Aftermath jest równocześnie bardzo bliski temu, co grały brytyjskie ekipy doomowych mnichów i co grał w USA wczesny SOLITUDE AETURNUS, ale trzeba pamiętać, że PAGAN ALTAR zagrał to ponad 10 lat wcześniej... Fantastycznie to zostało zrobione! Potem ten wysublimowany łagodny rock w The Masquerade, taki poetycki, klubowy i taki artystycznie wielowymiarowy... Apokalipsa w solo gitarowym i to jest zrobione przepięknie i sięga tradycja lat 60tych.
The Devil Came Down to Brockley jako instrumentalna miniatura budzi pewne zdumienie, ale March of the Dead na zakończenie jest absolutnie dewastujący i to, jak tu gitara to wszystko prowadzi, jest godne najwyższego uznania.

Realizacja jest ostra i wyrazista w partiach metalowych i bardzo staranna w planach dalszych, w tych, gdzie gitara cichnie lub ustępuje miejsca innym instrumentom. Genialne zostały zrobione instrumenty perkusyjne, także takie skromniejsze, na których zagrał Brian Cobbold, perkusista powiązany z Louise Walter wspólnymi występami w grupie MALAC'S CROSS, a wcześniej występujący w PAGAN ALTAR  w latach 1984-1985.

No cóż, tak po prostu nikt nie gra. Tylko PAGAN ALTAR. Niebawem grupa przedstawiła jeszcze dwie kolejne płyty z nagraną na nowo swoją muzyką z lat 80tych.

ocena: 9,5/10

new 25.08.2019