Sonata Arctica

[Memorius]

Sonata Arctica - Talviyö (2019)

Tracklista:

1.Message from the Sun 04:06

2. Whirlwind 06:32

3.Cold 04:29
4. Storm the Armada 05:08

5. The Last of the Lambs 04:22

6. Who Failed the Most 04:44

7. Ismo's Got Good Reactors 03:43

8. Demon's Cage 04:58

9. A Little Less Understanding 04:16
10.The Raven Still Flies with You 07:39
11.The Garden 06:17

Rok wydania: 2019

Gatunek: Melodic Metal

Kraj: Finlandia

Skład zespołu:

Tony Kakko - śpiew, instrumenty klawiszowe

Elias Viljanen - gitara

Pasi Kauppinen - gitara basowa

Tommy Portimo - perkusja

Henrik Klingenberg - instrumenty klawiszowe

6 września 2019 roku Nuclear Blast wydał kolejną płytę SONATA ARCTICA. Generalnie jest to wydarzenie bardziej instytucjonalne, element pewnego rytuału i pewnej tradycji, niż wydarzenie muzyczne, bo dobrej muzyki ten zespół nie gra od dawna. Trudno powiedzieć, czy SONATA ARCTICA nie umie już grać dobrej muzyki, czy też po prostu nie chce i świadomie tworzy pewien wypróbowany produkt, który się sprzeda określonemu gronu odbiorców. Ci odbiorcy za nic w świecie nie przyznają, że to nie jest dobra metalowa muzyka z gatunku melodic power, bo albo stanowią część pewnej muzycznej hermetycznej subkultury sonatowej, albo po prostu są po prostu zbyt leniwi lub bojaźliwi, by sięgnąć po coś innego, lepszego w tym obszarze muzyki.

Nowy album SONATA ARCTICA spełnia wszelkie wymogi produktu masowego, kultury absolutnie poprawnej politycznie i opakowanej elegancko w znakomite brzmienie, o ile encyklopedyczny sound Finnvox Studio za taki można uważać.

SONATA ARCTICA szanuje ten target słuchaczy, do którego od lat kieruje swoje kolejne nowe kompozycje i daje mu to samo, co daje od lat i to, czego ci słuchacze oczekują.

Są i pastelowe aranżacje, i odgłosy arktycznej wichury, i wygładzone partie klawiszowe Klingenberga. Jest łzawo i sentymentalnie, jest melodyjnie w słodkich melodiach pozbawionych pomysłu na coś więcej, niż tylko utrzymywanie się w nurcie mainstreamowego melodic metalu, takiego mainstreamowego w złym słowa znaczeniu, radiowego wypełniacza eteru i zagłuszania krzyku pustki umysłu odbiorców. Metalowy bunt dawno wygasł w sercach członków tego zespołu i od lat grają udający power metal po rock w kategorii "metal" czy "power metal" po prostu się niemieszczący.

Jest na tej płycie ta specyficzna próba ukrywania się za STRATOVARIUS za pewnymi łatwymi, progresywnymi rozwiązaniami, które tak na dobrą sprawę progresywnymi nie są.  STRATOVARIUS za to, co robił w XXI wieku można nie lubić, ale docenić wypada. Tu doceniać nie ma czego w opcji łączenia elementów o charakterze progresywnym, w mdłych, bezbarwnych melodiach, pozbawionych nawet cech rockowej przebojowości, w dyskusyjnym tym razem poziomie wokalu Kako, przynajmniej w części kompozycji.

Dwa przykłady muzycznej bezradności SONATA ARCTICA na tym albumie  - The Last of the Lambs i Who Failed the Most.

To pełny obraz nowego "dzieła" SONATA ARCTICA. Przedtem i potem jest to samo i ta twórcza bezradność jest wszechobecna. Jasne, będą tacy, którzy stwierdzą, że to świetna muzyka, ale to nie są fani power metalu. Komercyjnego rocka i AOR, być może tak. SONATA ARCTICA power metalu już po prostu nie gra i tylko tak sobie wmawiamy od czasu "Unia".

Ładnie opakowany produkt z niskiej muzycznej półki i może nawet wydany w tym samym dniu album anime manga "winter metal" innego fińskiego zespołu WINTERFROST jest nieco mniej kompromitujący, ale skoro dochodzi do takich porównań, to chyba naprawdę czas, by ekipa SONATA ARCICA zajęła się czymś innym. Czy tak się stanie? Wątpię, bo to jest przecież instytucja, a nie zespół muzyczny i zbyt dużo ludzi wokoło żyje z tego, że wybitni muzycy rozmieniają się na drobne, grając takie rzeczy.

Prywatnie nie wierzę, że członkom SONATA ARCTICA podoba się to, co prezentują na tej płycie i na kilku poprzednich, ale to kwestia wyboru drogi, jakiej w końcu przecież sami dokonali.


ocena: 3,5/10

new 6.09.2019