Tungsten

[SteelHammer]

Tungsten – We Will Rise (2019)

Tracklista:

1. We Will Rise 03:24

2. Misled 03:44

3. The Fairies Dance 03:57

4. Coming Home 03:06

5. It Ain’t Over 04:01

6. As I’m Falling 03:44

7. Sweet Vendetta 03:37

8. Animals 03:43

9. Remember 03:39

10. To The Bottom 03:58

11. Impolite 03:21

12. Wish Upon A Star 03:44

 

Rok: 2019

Gatunek: Modern Melodic Metal

Kraj: Szwecja

 

Skład zespołu:

Mike Andersson – śpiew
Nick Johansson – gitara
Karl Johansson – bas, instrumenty klawiszowe
Anders Johansson – perkusja

 

Anders Johansson to znany i solidny perkusista, którego raczej przedstawiać nie trzeba, nagrywał u Yngwie J. Malmsteena w latach 80-tych i grał w HAMMERFALLod 2000 do 2014, do tego w różnych projektach ze swoim bratem Jensem.

Tungsten to solowy projekt założony przez niego wraz z synami, a za mikrofon został zaproszony dobry znajomy Johanssona, Mike Andersson, z którym współpracuje między innymi w FULLFORCE oraz modern metalowym STROKKUR.

 

To nie przypadek, że Andersson został wybrany za mikrofon, a okładka jest bardzo myląca, bo wydawałoby się, że to będzie powrót do epickich zaśpiewów o smokach, tymczasem jest to modern metalowe granie, momentami dość fińskie w klawiszach i harsh/growl, który występował już w STROKKUR.

Gitarowego kunsztu próżno tu szukać, bo chodzi tu głównie o melodie i pęd i już nośny i prosty We Will Rise nie pozostawia złudzeń. Prochu nie odkryli, ale dobrze się tego słucha i folkowe wcięcia w refrenach są dość frapujące. W Misled klawisze i folk służą do nadania przestrzeni, chociaż może trochę za bardzo zapuszczają się w rejony industrial/electro rocka w The Fairies Dance i coś jest w tym z AMARANTHE, chociaż zabrakło tu Elize Ryd bardzo i jednak nie jest to aż tak chwytliwe.

Bardzo fajnie poprowadzony jest It Ain’t Over z bardzo fajnym, nośnym refrenem i folklorowymi klawiszami.

Tak naprawdę najlepiej zespół brzmi, kiedy właśnie te klawisze są i inspirują się bardziej THUNDERSTONE i innymi grupami modern, bo o ile  As I’m Falling ma przyjemny refren, tak zwrotki już niestety wieją najgorszym okresem dla metalu.

To The Bottom fajnie i miło pędzi, rockowy Impolite też ciekawy, ale trochę jakby nie pasuje do tego albumu. Wish Upon A Star zamyślony i przyjemny i dobre zwieńczenie albumu, chociaż zabrakło tu pełnoprawnej ballady, ale zaskoczeniem jest końcówka tego utworu.
 
Produkcja bardzo dobra, wszystko dobrze słychać i nie ma tu nic do zarzucenia pod tym względem. Jest czysto, nie za ostro i brzmienie jest podobne do tego ze STROKKUR. Każdy zagrał, co miał i fajerwerków tu nie ma, ale mocnym punktem jest Mike Andersson, którego jak zwykle słucha się dobrze, a Anders zagrał bardziej metalowo niż na przykrym EP MANOWAR.
Może Ameryki nie odkryli, ale słucha się tego dobrze.
 
Ocena: 7.1/10

SteelHammer