Angels Of Babylon

[Memorius]

Angels Of Babylon - Thundergod (2013)

tracklista:

1.Thundergod 04:13

2.Sondrio 05:12

3.Queen Warrior 04:19

4.What Have You Become 04:57

5.White Star Line 05:14

6.The Enemy 04:14

7.True Brothers 05:00

8.Redemption 05:46

9.King of All Kings 04:20

10.Turning to Stone 05:39
11.Bullet 03:52

rok wydania: 2013

gatunek: heavy/power metal

kraj: USA

skład zespołu:

Kenny Earl Edwards (Rhino) - śpiew, instrumenty klawiszowe, perkusja 

Ethan Brosh - gitara

Alex Stephens - gitara
oraz
Robert Earl - gitara basowa

ANGEL OF BABYLON nigdy nie był dla Rhino jakimś priorytetowym projektem, ale w roku 2013 wspomagany oprócz Brosha przez mniej znanych muzyków przedstawił drugi LP tego zespołu, interesujący tym że zaśpiewał tu sam.

Jest to płyta, gdzie przedstawiony został bardziej typowy dla USA melodyjny heavy/power, obudowany klawiszami, a po części heroicznym charakterze, ale odległym od stylu MANOWAR. Całość opiera się na trzech filarach. Pierwszy to ekspozycja talentu Brosha jako gitarzysty, faktycznie tu dającego popis umiejętności zarówno w dynamicznych atakach riffowych i solach bliskich shredu, drugi to potężna atomowa perkusja Rhino, a trzeci to śpiew Rhino w manierze USPM. Rhino jest rzecz jasna znacznie lepszym perkusistą niż wokalistą, ale tu radzi sobie nadspodziewanie dobrze, jest głośny, plastyczny, przekonujący, a ponieważ nie dysponuje głosem w najwyższych rejestrach, nie wchodzi tak wysoko i denerwujących pisków w stylu Rivera tu nie ma. Cechą charakterystyczna tego albumu są także wyraziste partie klawiszowe samego Rhino, trzeba przyznać gustowne i inteligentne.

Szybki i dynamiczny Thundergod na początek to dobre otwarcie, wzbudzające pewien apetyt na to co będzie dalej, tym bardziej, Ethan Brosh czaruje tu kreatywną, ale bardzo czytelną pirotechnika gitarową, a sama melodia choć typowa, jest udana.

Element heroiczny jest zazwyczaj dosyć pastelowy, częściowo ukryty za klawiszami i bardziej neutralnymi refrenami, jak w galopującym Queen Warrior, lub stanowi zupełnie dodatkowy element jak w intrygującym i w wielu momentach porywającym White Star Line, z pięknym akustycznym wstępem Brosha. Rhino mógłby chyba z powodzeniem występować w grupach grających metal symfoniczny. Te orkiestracje jakie stworzył do tej kompozycji są po prostu rewelacyjne!

Jest na tym albumie także nieco dosyć trywialnego w zasadniczych melodiach wolniejszego heavy power w stylu późnego JAG PANZER (The Enemy, True Brothers, czy najbardziej rycerski na płycie King of All Kings) i z tych utworów największe wrażenie robi True Brothers z licznymi kunsztownymi ornamentacjami gitarowymi Brosha.

Część tego albumu wypełniają neotradycyjne kompozycje heavy metalowe w amerykańskim stylu plasujące się w gdzieś w okolicach ARMORED SAINT z roku 1991, staranie za planowane w obszarach klawiszowego tła i spokojnego przekazu wokalnego z podobnym ładunkiem melancholii i smutku i tu można wymienić naprawdę bardzo dobry Sondrio czy też kroczący w świetnym refrenie What Have You Become i ta kompozycja jest doprawdy ogólnie urzekająca.

Do pełnego wydobycia piękna z romantycznego songu Turning to Stone zabrakło trochę Rhino talentu wokalnego i z bardziej wyspecjalizowanym w takich klimatach wokalnych zabrzmiałoby to znacznie lepiej. Szkoda, że jakiś gość tego tu nie zaśpiewał... Może Allen, może West... Dużo, bardzo dużo onirycznego klimatu w Redemption, także heavy metalowej psychodelii w dosyć surowej postaci. Zamykający Bullet to nieinteresujący surowy w formie heavy/power amerykański w średnim tempie. Dobrze, że na tej płycie taka muzyka to margines.

Ten album zyskuje przy bliższym poznaniu głównie dzięki sporemu ładunkowi szczegółów, które tu mogą umknąć przy pobieżnym tylko przesłuchaniu. To taki trójkąt do dokładniejszego prześledzenia - gitara, klawisze, perkusja. Talent Brosha jest niewątpliwy. Dyskusyjny jest nieco sound gitary Brosha. Jest dosyć surowy w stosunku do klawiszy. To jedyny mankament produkcji, który w ustawieniu klawiszy no i rzecz jasna perkusji lidera jest fantastyczny.
Być może oczekiwano od Rhino nieco innej heavy metalowej muzyki, bo ANGELS OF BABYLON nie zyskał zbyt dużej popularności ani w USA, ani w Europie, choć Rhino stworzył dwie specjalne grupy koncertowe - jedną na Amerykę, a drugą na Europę (w niej wirtuoz gitary Tommy Vitaly z Włoch), z którymi promował ten zespół. Rezultat był poniżej oczekiwań i choć Rhino nigdy tej grupy oficjalnie nie rozwiązał, to po 2013 nie przejawiała ona praktycznie żadnej działalności.

ocena: 8/10

new 8.10.2019