U.D.O.

[Memorius]

U.D.O - Faceless World (1990)

tracklista:

1.Heart of Gold 05:00

2.Blitz of Lightning 04:23

3.System of Life 04:12

4.Faceless World 06:31

5.Stranger 05:15
6.Restricted Area 03:09

7.Living on a Frontline 04:19
8.Trip to Nowhere 03:22
9.Born to Run 03:26

10.Can't Get Enough 03:22

11.Unspoken Words 05:13
12.Future Land 05:13

rok wydania: 1990

gatunek: heavy metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Udo Dirkschneider - śpiew

Mathias Dieth - gitara

Thomas "Bodo" Smuszynski - gitara basowa

Stefan Schwarzmann - perkusja

Wytwórnia RCA wydała trzeci album U.D.O.w lutym 1990 roku. Tym razem ekipa pojawiła się w czteroosobowym składzie, gdyż Udo nie zdecydował sie na dokooptowanie drugiego gitarzysty w miejsce Susemihla.

Po raz kolejny grupa zagrało to samo co zwykle, bo była spora liczba fanów tego prostego, topornego i rockowo bujającego heavy metalu a la ACCEPT i do nich skierowana został ta muzyka, chyba bez chęci poszerzenia obszaru popularności. Kapral Udo krzyczy w swoim stylu, przy czym niektóre  utwory zostały zagrane lżej, a bardziej hard rockowym stylu i przypominają najwcześniejsze kompozycje ACCEPT z przełomu lat 70tych i 80tych (Heart of Gold, Blitz of Lightning, Stranger, Trip to Nowhere), choć można w tym znaleźć blade odbicie "Russian Roulette". Bardzo to wszystko trywialne i bez żadnej realnej przebojowości, a Stranger jest wręcz kompromitujący. Zupełne nieporozumienie to także granie mixa AC/DC i ZZ TOP  w Living on a Frontline. Szybsze numery to typowe stylowo nagrania U.D.O. z poprzednich lat, gdzie jakby brakuje drugiej gitary, mimo że Dieth gra bardzo dobrze, choć z ograniczoną ramami aranżacji finezją i inwencją (System of Life, Born to Run, Can't Get Enough - tu najlepsze solo Dietha na całej płycie). Najbardziej udany jest prosty, ale przekonujący stylem Restricted Area z pełnymi energii riffami Dietha i chyba tylko ten jeden raz słucha się tu czegoś z pewnym zainteresowaniem. Tytułowy Faceless World wzbogacony o ornamentacje klawiszowe jest najdłuższy i zdradza pewne cechy grania nieco ambitniejszego, ale tylko w opcji bogatszej aranżacji, bo nudnawa melodię główną i mało wyrazisty rock/metalowy refren trudno uznać za atrakcyjne. Udo serwuje także niezwykle nudną i rozwlekłą balladę Unspoken Words, marne popłuczyny po balladowych pomysłach ACCEPT, a całość zamyka pełen ogranych do bólu motywów Future Land z całkowicie nieudanym refrenem w lekkim rockowym stylu.

Na plus tu tylko próby ubarwienia miałkich utworów przez gitarowe inkrustacje Dietha oraz dobry ogólnie śpiew Dirkschneidera. Nawet brzmienie jest nieciekawe, ugrzecznione, zbyt lekkie dla wszystkich instrumentów. Potężna sekcja rytmiczna nie istnieje, zresztą nie ma możliwości zagrać mocniej w tych rock/metalowych, zachowawczych i schematycznych kompozycjach.
Do kogo to miało trafić to i trafiło, więc otwarta została droga do nagrania dla RCA kolejnej płyty.


ocena: 5/10

new 5.01.2020