Temperance

[SteelHammer]

Tempereance - The Earth Embraces Us All (2016)



Tracklista:
1. A Thousand Places 06:29     
2. At the Edge of Space 04:28       
3. Unspoken Words 04:00     
4. Empty Lines 04:26     
5. Maschere 03:25       
6. Haze 04:20       
7. Fragments of Life 03:44       
8. Revolution 04:16     
9. Advice from a Caterpillar 08:11     
10. Change the Rhyme 04:21     
11. The Restless Ride 12:42

Rok: 2016
Gatunek: Symphonic/Modern Power Metal
Kraj: Włochy

Skład:
Chiara Tricarico - śpiew
Marco Pastorino - gitara, śpiew
Luca Negro - bas
Giulio Capone - perkusja, instrumenty klawiszowe

Limitless z 2015 roku było płytą bardzo poprawną i tylko dobrą, przejawiającą silną fascynację AMARANTHE, do tego stopnia, że stracili coś z własnej tożsamości, wykreowanej na debiucie i to był chyba efekt nacisku i pośpiechu.

W 2016 roku pojawia się kolejna płyta, skład bez zmian, tak jak wytwórnia, muzyka jednak…

 

Jest VISIONS OF ATLANTIS. Jest przebojowość AMARANTHE. Ale jest coś jeszcze.

Aranżacje są bogatsze, duży nacisk został położony na orkiestracje, jasno i wyraźnie zaznaczone melodie i refreny. Każdy refren i aranżacja zostały dokładnie przemyślane i to, jak orkiestracje idealnie współgrają z melodią i jak dobitnie ją podkreślają jest godne podziwu.

Kiedy jednak orkiestracje są trochę dalej, mamy lekko progresywne ciągoty SCAR SYMMETRY/MERCENARY jak w otwieraczu A Thousand Places.

O ile na debiucie zespół miał problem z dłuższymi kompozycjami, tutaj tego problemu nie ma i A Thousand Places po prostu zabija i już na wstępie pokazuje potęgę tego albumu. Mocny refren, świetna melodia, bardzo dobry śpiew Chiara Tricario i wyborny Pastorino. I Ruben Paganelli, który wspaniale wieńczy kompozycję saksofonem.

Ten album jest bardzo różnorodny i At The Edge of Space to hit przez duże H. Zwiewny, ciepły refren, znów czarodziej Pastorino czaruje głosem, a zaraz po nim Unspoken Words z irlandzkimi dudami. Jest i podejście modern pod AMARANTHE w Empty Lines, ale utrzymane to jest w najlepszej włoskiej tradycji.

Zdarzają się i utwory, które nie wzbudzają większych emocji z powodu swojej poprawności, jak Maschere czy dobra, ale nieco typowa ballada Fragments of Life, która nieco ustępuje Change the Rhyme w duchu SECRET SPHERE. Haze jest dobre, ale za bardzo uciekają do bezpiecznych rejonów AMARANTHE, za to jest coś frapującego w prostym Revolution.

Album ma jeszcze dwa kolosy. Advice From a Caterpillar to bardzo romantycznie zagrany modern melodic metal z wybornymi partiami saksofonu, gdzie nie odczuwa się tych 8 minut, refren jest świetny, ale parę rzeczy mogło by być zrobionych inaczej. Finałowy The Restless Ride to prawdziwy finał i piękne podsumowanie. 12 minut muzyki pełnej emocji, orkiestracji, świetnych refrenów, płynnych przejść, dobrze przemyślanych aranżacji i bardzo solidnego wykonania. Jest Pastorino, wyborne chóry, wszystko, co być powinno.

 

Za brzmienie znów odpowiada mistrz Simone Mularoni. Mocne, soczyste i potężne brzmienie perkusji, idealne umiejscowienie orkiestracji i basu, niezbyt ostre, ale nie miękkie gitary. Idealne brzmienie wszystkiego i pokazujące, że takie granie nie musi brzmieć miękko i płasko.

Pastorino i Tricario śpiewają wspaniale i to chyba ich najlepszy występ, podobnie jak perkusisty Giulio Capone, który rozegrał tutaj swoje najlepsze partie.

Ostatnia płyta w tym składzie i jednocześnie najlepsza. W 2018 roku skład już jednak będzie inny i wzbogacony.

Pastorino jednak w 2016 roku był bardzo aktywny i kreatywny, jednocześnie zatęsknił za czymś mocniejszym od tego, co powinno się znaleźć w TEMPERANCE, toteż zdołał nagrać w tym roku jeszcze jedną płytę, w nowym zespole i prawie nowym składzie.

 
Ocena: 9.1/10
 
SteelHammer