Meteora

[SteelHammer]

Meteora - Our Paradise (2017)



Tracklista:
1. Chained 05:08     
2. After the Civil War 05:17       
3. Mind Sanctuary 06:14     
4. Scavengers of Vanity 05:47     
5. Scarlet Moon 05:27     
6. Shout to Existence 05:53     
7. Aversum 03:57     
8. Heritage 04:06     
9. End of Eternity 04:26       
10. Our Paradise 06:21

Rok: 2017

Gatunek: Symphonic Gothic Metal

Kraj: Węgry

Skład zespołu:

Holló Noémi - śpiew
Csaba Solymosi - gitara
Máté Fülöp - bas, śpiew
Atilla Király - instrumenty klawiszowe
Gościnnie:
Márió Krajczár - perkusja
Ádám Attila Kurucz - gitara (7)

METEORA ma za sobą dość długą historię, bo zespół powstał w 2010 roku, ale dość długo przebywał w niszy, a EP w 2014 nie wywołało większej sensacji i nie zainteresowała się nimi żadna wytwórnia. Lata leciały, ale w końcu w 2017 roku, własnym nakładem został wydany debiut Our Paradise.

Są bogate orkiestracje i momentami surowizna EPICA, czasami coś z NIGHTWISH, słychać to już w otwieraczu Chained, a w Mind Sanctuary szczególnie, gdzie pobrzmiewa też gdzieś DIMLIGHT. Z początku są to kompozycje bardzo poprawne i Chained, After the Civil War to tylko poprawne utwory, które giną i toną w morzu przeciętności.

Interesująco zaczyna się robić w Scarlet Moon, gdzie wprowadzają ozdobniki neoklasyczne i grają nieco bardziej powerowo. Shout to Existence to może ciekawe połączenie TRISTANIA z EPICA, ale tutaj wokalnie to nie działa, bo Holló Noémi śpiewa wyżej niż typowa japońska wokalistka powerowa.

Takie płyty nie mogą się obejść bez utworu przy pianinie i tak samo oklepanym jak każdy jest Aversum, który może by i nie był taki zły, gdyby nie zbyt wysoki śpiew wokalistki. End of Eternity jest bardzo dobre, mocno osadzone w stylistyce NIGHTWISH, ale i dlatego, że Noémi stara się śpiewać w niższych rejestrach i nie pieje. Dalej jest połączenie EPICA i TRISTANIA w mrocznym Our Paradise i jest to niestety tylko poprawne.

W przeciwieństwie do poprawnych i zgodnie ze schematem kompozycji, brzmienie jest solidne i zrealizowane bardzo profesjonalnie. Bardzo dobre ustawienie perkusji, świetnie umiejscowiony i dobrze słyszalny bas, który często w takiej muzyce prawie nie istnieje i za to należy się pochwała.

Sama realizacja rzemieślnicza i podręcznikowa, ze zbyt wysokimi wokalizami żeńskimi, które potrafią być bardzo męczące i aż nazbyt agresywnymi growlami. Orkiestracje na plus, ale brak solidnych melodii i węgierskie, szorstkie wykonanie sprawiają, że płyta się dłuży i po prostu męczy.

Album przeszedł bez większego echa i nie ma co się dziwić.

Ocena: 5.8/10

SteelHammer