Meteora

[SteelHammer]

Meteora - Tragedy of Delusion (2020)



Tracklista:
1. Common Enemy 06:45     
2. Memento Mori 05:12     
3. My Reality 05:24     
4. Stay Among Us 06:30     
5. Die, Live, Forgive - My Reality, Pt. II 05:05     
6. Tag the Truth 04:41     
7. Black Rose 05:07     
8. When Angels Fall 06:10     
9. Tragedy of Delusion 08:15     
10. Beautiful Oblivion - My Reality, Pt. III 03:33     
11. Numb (Linkin Park cover) 03:45

Rok: 2020

Gatunek: Symphonic Gothic Metal

Kraj: Węgry

Skład zespołu:

Holló Noémi - śpiew
Csaba Solymosi - gitara
Máté Fülöp - bas, śpiew
Atilla Király - instrumenty klawiszowe
Gábor Kása - perkusja

Debiut METEORA miał swoje momenty, ale zbyt surowe wykonanie i brak melodii sprawił, że była to ciężkostrawna płyta, która nie bez powodu przeszła bez większego echa i nie przysporzyła zespołowi popularności.

W 2019 roku udaje się jednak podpisać kontrakt na wydanie drugiej płyty z wytwórnią Nail Records, której metal symfoniczny nie jest obcy.

Przy takim debiucie trudno uwierzyć, że zespół się nie rozpadł, bo łatwo ich było skreślić, ale chyba sam zespół zauważył braki i przez te trzy lata znacznie się podciągnęli.

Kompozycje coś pomiędzy MAYAN (My Reality), TRISTANIA i SIRENIA (Common Enemy, Memento Mori), refreny są raczej na zasadzie kontrastu i są bardzo przebojowe, w stylu NIGHTWISH i SIRENIA. Może oryginalnością nie zabijają, ale słucha się tego znacznie przyjemniej, szczególnie wokalistki Holló Noémi, co za odmiana!

Na debiucie momentami potrafiła przyprawić o ból głowy i często śpiewała strasznie wysoko, ocierając się o groteskę, ale przez te trzy lata zmieniła się bardzo na plus. Może do ścisłej czołówki jej daleko, ale słucha się jej przyjemnie.

Dużo w tym EPICA, szczególnie tej wcześniejszej, słychać to w udanym Die, Live, Forgive, ale są też momenty, kiedy w tej progresji się gubią, jak w Stay Among Us, który ma parę dobrych pomysłów, ale rozwija się to za długo i melodia nie jest niestety zbyt porywająca. Tag the Truth to typowy symfoniczny power z kontrastami z kręgów BATTLELORE z bardzo udaną partią środkową, która niestety jest za krótka.

Black Rose to próby tworzenia klimatu i to całkiem udane dzięki klawiszom. Słychać różnicę w podejściu do aranżacji, orkiestracje może i robią tylko za element podkreślenia refrenu, ale chociaż wzbogacają melodię a nie są gdzieś z boku jak na debiucie. Zderzenie MAYAN i EPICA pojawia się w When Angels Fall i jest to przekombinowane, brakuje płynności w przejściach i motywach. Próbuje to być przykryte orkiestracjami i brutalnością, ale efekt wychodzi jak w MAYAN.

Często zespoły z tych kręgów nagrywają kompozycje długie i rozbudowane i METEORA nie jest wyjątkiem i serwuje 8 minut EPICA z lekko thrashowymi riffami i krótkimi wybuchami pod CRADLE OF FILTH w Tragedy of Delusion. Początek jest bardzo dobry, tak jak wykorzystanie orkiestracji, ale akustyczna partia w drugiej połowie niepotrzebna. Ogółem, dobra i tylko dobra kompozycja z przebłyskami.

Beautiful Oblivion to przyjemna, typowa ballada pod NIGHTWISH, tylko bez Hietala i jest całkiem przyjemna.

Jest jeszcze bonusowy cover LINKIN PARK i takie granie powinno jednak pozostać w garażu.

Ogółem śpiewają tutaj 3 osoby i do grona śpiewaków dołączył klawiszowiec Atilla Király i to prawdopodobnie on odpowiada za czyste wokale. Może to nie jest Alfred Romero czy któryś z braci Tordera, ale daje radę.

Brzmienie ponownie zrealizowane przez Zoltána Cserfalvia, tym razem bardziej eleganckie, mniej surowe i bardziej typowe dla tego gatunku i dobrze, bo słucha się tego łatwiej i nie bije aż tak surowizna.

Postęp względem debiutu ogromny, może i nie jest to w żaden sposób nowatorskie granie, ale lepsze dobre rzemiosło niż przeciętność i to, jak zespół się poprawił względem poprzednika daje nadzieję na przyszłość.

Krok w dobrą stronę bez wątpienia i morał, że nie należy zespołów skreślać po jednej płycie.

Ocena: 7.5/10

SteelHammer