Dark At Dawn

[Memorius]

Dark At Dawn - Dark At Dawn (2006)



Tracklista:
1. The Alliance 02:55
2. Dark and Dawn 03:58
3. Avalon 04:40
4. Crossbreed 04:04
5. Roses of Light 04:22
6. Road to Eternity 04:19
7. Fearless 03:01
8. The Passage 04:16
9. The Ones with Fiery Eyes 04:20
10. Glorious Duty 03:38
11. Sons of the Sea 05:10

Rok: 2006
Gatunek: Dark/Power Metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Thorsten Kohlrausch - śpiew
Michael Lowin - bas
Torsten Sauerbrey - perkusja, gitara, instrumenty klawiszowe

Wielka szkoda, że odeszli i raczej już nigdy o nich nie usłyszymy. Na szczęście pożegnali się w godny i wspaniały sposób, jakim bez wątpienia jest album Dark at Dawn z 2006 roku. Został nagrany w 3 osobowym składzie (podobnie jak poprzedni LP), czyli za mikrofonem oczywiście nieśmiertelny i niezniszczalny Thorsten Kohlrausch, który niszczy jak zwykle, Michael Lowin na basie i "trzech w cenie jednego" Torsten Sauerbrey, który to zajął się klawiszami, gitarą i perkusją. AFM Records wydał ten album we wrześniu 2006 .

Bardzo dynamiczny i pełen energii "The Alliance" z wymiatającą perkusją oraz bardzo dobrymi melodiami, podobnie jak zmianami tempa. "Dark at Dawn" to kolejny żywy utwór z bardzo fajnym, lekko emocjonalnym solem, wspieranym przez takie też tło. Oczywiście refren również kapitalny z ciekawą końcówką. "Avalon" zaczyna się trochę smutno i tęskno, gitara w oddali - gdy już wchodzi na pierwszy plan, jest bardzo podniośle, oficjalnie, niemalże hymnowo z nutką melancholii. Ten klimat bardzo mocno i solidnie podkreśla środkowa partia. "Crossbreed" to kawałek z pazurem, pędzący niczym szalony pociąg. Bardzo fajny, chwytliwy, lekko pozytywny klimatem i melodyjny refren to mocna strona tej kompozycji. "Roses of Light" to smutek i przygnębienie. Utwór zrealizowany kapitalnie, szczególnie refren. Bardzo duża tutaj zasługa wokalisty, którego głos jakby "unosi się" na melodii refrenu. "The Road to Eternity" zaczyna się spokojnie i taki jest też ten kawałek - spokojny i całkiem dobrze bujający, z malutkim pierwiastkiem niepokoju. "Fearless" to tęsknota i smutek w melodyjnych barwach z kapitalnym refrenem i całkiem bogatą perkusją. Te 3 minuty mijają jak burza i przychodzi "The Passage" i to jest utwór, z którym odrobinę przesadzili. Coś jakby SAVATAGE spróbował się z takim graniem, i do tego by dodać jeszcze może BLACK SABBATH. Jest to utwór ok, nie jest potworny, jednak po killerze za killerem spodziewało się więcej, tym bardziej, że po nim jest powrót do mordu w stylu DARK AT DAWN (więc w sumie można ten utwór traktować jako "przejście"), czyli "The Ones with Fiery Eyes", który kontynuuje niszczenie klimatem i lekkim zabarwieniem melancholią (może i trochę gotycko). "Glorious Duty" swoją rytmiką rozwala w drobny mak. Kapitalny refren, tempo i melodia i mamy kolejny dynamiczny killer, przy którym głowa sama lata i noga tupie. "Sons of the Sea" to ostatni utwór na albumie i jest to godne pożegnanie - trudno wyobrazić sobie lepsze zakończenie niż podniosły, epicki hymn z małym klimatem morza w refrenie. Bardzo przykre to zakończenie, ale jednak mówi "nie martw się - mimo że to nasze ostatnie dzieło, to pozostaniemy na zawsze z tym, z czym jesteśmy".

Pożegnanie najwyższej klasy, dla wielu nieosiągalne. Kapitalne brzmienie, w przeważającej części niszczące kompozycje. Zespół bez odpowiednika, jednak należałoby zastanowić się dlaczego, bo trudno powiedzieć, że ze względów kompozycyjnych, bo większość jest głównie na zasadzie "zwrotka-refren-zwrotka-refren-refren". Tak więc czym się wybili? Metodami i zastosowaniem środków, które mieli, a które pomogły wytworzyć taki klimat i nową jakość, z której tylko oni skorzystali i jak widać wykorzystali do cna, bo i tym albumem zeszli ze sceny. Godnie i z podniesionym czołem.

Ocena: 9.5/10

3.04.2009