Helloween

[Memorius]

Helloween - The Dark Ride (2000)

tracklista:

1.Beyond the Portal 00:45

2.Mr. Torture 03:28

3.All over the Nations 04:54

4.Escalation 666 04:25

5.Mirror Mirror 03:44

6.If I Could Fly 04:09

7.Salvation 05:43

8.The Departed (Sun Is Going Down) 04:36

9.I Live for Your Pain 04:00

10.We Damn the Night 04:06

11.Immortal 04:05
12.The Dark Ride 08:48

rok wydania: 2000

gatunek: power metal

kraj: Niemcy

Andi Deris - śpiew

Micheal Weikath - gitara

Roland Grapow - gitara

Markus Grosskopf - gitara basowa

Uli Kusch- perkusja

oraz

Jörn Ellerbrock - instrumenty klawiszowe

"Masterpiece!" Tak niektórzy mówią o tej płycie HELLOWEEN, której premiera odbyła się 30 października 2000 roku, a wydała ją tym razem renomowana Nuclear Blast.
Nie jestem przekonany, czy cokolwiek powiązane z wokalem Derisa można określić jako "mastepiece", zresztą i muzycznie ten album od tego określenia powinien być trzymany na sporą odległość.

W jakiś tam sposób wszystko tu zmierza ku tytułowemu The Dark Ride, kolosowi średniej długości jak na HELLOWEEN, kompozycji w zamyśle mrocznej i epickiej. W realizacji zresztą także, oczywiście w granicach wyznaczonych przez melodic power metal, jaki na tym albumie dominuje. Dobre? Owszem, może nawet nieco więcej niż dobre.
Trzeba sobie jednak jasno powiedzieć. To rok 2000 i oczywiście panowie z HELLOWEEN słyszeli co grały równolegle GAMMA RAY i IRON SAVIOR. Szwedzkie powermetalowe natarcie także nie mogło nie pozostawić śladu na tym, co Dyniowaci umieścili na "The Dark Ride". Realnie jest to wypadkowa grania najsłynniejszych ekip z Niemiec i szwedzkich młodych wilków z HAMMERFALL na czele.
Paskudne wysokie wokale i galopady w tychże klimatach i z takimi samymi refrenami to All over the Nations, Salvation. Lepsze są na pewno nieco inaczej, niżej zaśpiewane i faktyczne lekko mroczne, melodyjne kawałki w średnich tempach - Mr. Torture (bardzo solidny refren) oraz I Live for Your Pain (piękne punktowanie basu).
Wejście na realnie dark obszary metalu w Escalation 666 w miarę udane, jest tu określony klimat i niepokój z niego wynikający. Bardzo dobrze to wyszło w Mirror Mirror i byłoby nawet wspaniale, gdyby nie toporny, trywialny refren w iście niemieckim stylu teutońskiego grania GRAVE DIGGER. Łagodne zaśpiewy interesująco w komponowane w surowe beznamiętne gitary. To także zostało umiejętnie zrobione w smutnawym songu If I Could Fly i wybornie zrobione w pulsującym, nowocześnie zaaranżowanym The Departed (Sun Is Going Down), ale to więcej modern gothic rocka niż metalu. Podobnie jest w bardzo zgrabnym i monumentalnym Immortal, zamaskowanym dzięki refrenom na metal.
Paradoksalnie najlepszy jest na tej płycie klasyczny power metalowy We Damn the Night w szwedzkim stylu, gdzie pewna surowość miesza się z wyjątkowo nośną melodią refrenów. Rzecz jasna ktoś inny niż Deris zaśpiewałby to na pewno lepiej. Za Szwecją przemawiają także neoklasyczne partie klawiszowe i to solo jest tu bardzo dobre.
Kultura wykonania całości tego LP jest bardzo wysoka. Momentami także jeśli chodzi o Derisa. Warto wspomnieć, że wspiera go wokalami pobocznymi Rolf Köhler z MODERN TALKING.

Sound jest ewolucją brzmienia z "Better Than Raw" z uwzględnieniem wszystkich popełnionych przy realizacji tamtej płyty błędów. Bardzo dobre brzmienie, precyzyjnie rozplanowane dla każdego instrumentu. Mocne, ciepłe i klarowne.
Solidna płyta z power metalem podpatrzonym u innych, będących na fali. Wejście na obszary bezpieczne, gdzie tylko ewentualna słabsza kompozycja, a nie zamiar artystyczny może być krytykowany. Płyta z muzyką zachowawczą, ale trendy, bez cech typowo radiowych, ale przystępną. Określanie tego mianem "mastepiece" jest grubym nadużyciem tego terminu no, chyba że ktoś specjalnie poza HELLOWEEN niczego innego nie słucha.


ocena: 7,5/10

new 7.11.2018