Iced Earth

[SteelHammer]

Iced Earth – Iced Earth (1990)

Tracklista:

1. Iced Earth 05:22         

2. Written on the Walls 06:07      

3. Colors 04:51   

4. Curse the Sky 04:41    

5. Life and Death 06:08                   

6. Solitude 01:44               

7. Funeral 06:15                

8. When the Night Falls 09:02

 

Rok: 1990

Gatunek: Thrash/Power Metal

Kraj: USA

 

Skład zespołu:

Gene Adam - śpiew

Jon Schaffer - gitara, śpiew

Randy Shawver - gitara, śpiew

Dave Abell - bas

Mike McGill – perkusja

 

Jon Schaffer zaczął swoją przygodę już 1984 roku pod nazwą The Rose, która została zmieniona na Purgatory, a w 1988 roku, za radą przyjaciela, przemianował zespół na Iced Earth. Skład nigdy nie był stabilny i ciągle się zmieniał, jednak w 1989 w końcu udało się zebrać stabilny skład, nagrać demo dla wytwórni, po czym zebrać się i nagrać swój debiut dla Century Media.

 

1990 rok to był ciężki rok dla metalu, szczególnie w USA, gdzie królowała rozwijająca się scena grudge, groove i death metalu.

Schaffer postawił na power metal lekko podbarwiony thrash metalem i już na tym debiucie słychać charakterystyczne, rwane riffy Schaffera  i to słychać już w drugiej połowie Iced Earth, który tak naprawdę mógłby się od tego momentu zaczynać.

Written on the Walls bardziej zachęcający pod tym względem, znacznie agresywniejszy i energiczny, ale akustyczna partia zupełnie niepotrzebna i w tamtym okresie taki typ grania był zarezerwowany tylko dla Metal Church. Colors bardzo dobre, bardziej zwarte i konkretniejsze w przesłaniu bez rozmydlania i niepotrzebnych prób urozmaicania wszystkiego. Curse the Sky to półballada, z jakich będzie później znany Iced Earth. Wiadomo, utwór ważny, dobre solo, muzycznie solidny, ale leży głównie przez wykonanie i dłużej nie da się tego przemilczeć, ale Gene Adam to wokalista fatalny i w drugiej lidze USPM śpiewali lepsi. W trakcie akustycznych przerywników tylko uwypukla się jego brak umiejętności i to wychodzi też we wstępie Life and Death. Bardzo dobra perkusja, fajne sola i klasyczne riffy Schaffera. Solitude i Funeral to utwory instrumentalne, solidne, chociaż technicznie nie ma nad czym się zachwycić, to i się dłuży. Chciałoby się, aby ktoś to zaśpiewał. Ale pamiętając, jaki jest wybór, to może to i lepiej, że nie zaśpiewał…

When the Night Falls to klasyczny kolos Iced Earth, klimat jest świetny i gitary znów bardzo dobre. Fajnie to wszystko buja, zmiany tempa płynne, sola dobre i to chyba najlepiej przemyślana kompozycja tej płyty.

 

Wszyscy zagrali dobrze, co mieli zagrać, poza Gene Adamem, który tak naprawdę kładzie ten LP kompletnie. Niedługo po nagraniu tej płyty rozstał się z zespołem. Kompozycyjnie jest dobrze, ale słychać jeszcze, że to debiut, są poszukiwania stylu i nie do końca wszystko jest dopracowane i przemyślane.

Brzmienie jest bardzo średnie i surowe, chociaż moim zdaniem najlepiej ten album podsumował sam lider zespołu i pozwolę sobie go tutaj zacytować.

„Shitty sound, shitty vocals”

Nic dodać, nic ująć.

 

Ocena: 6/10

 

SteelHammer