Twilightning

[Memorius]

Twilightning - Plague-House Puppet Show (2004)



Tracklista:
1. Plague-House Puppet Show 04:20
2. Into Treason 05:07
3. The Fiend 04:24
4. Victim of Deceit 04:11
5. Painting the Blue Eyes 04:31
6. In the Fervor´s Frontier 04:57
7. Fever Pitch 03:50
8. Diamonds of Mankind 04:57
9. Riot Race 05:27
10. Lubricious Thoughts 05:14

Rok wydania: 2004
Gatunek: Melodic Metal/Hard Rock
Kraj: Finlandia

Skład zespołu:
Heikki Pöyhiä - śpiew
Ville Wallenius - gitara
Tommi Sartanen - gitara
Jussi Kainulainen - bas
Juha Leskinen - perkusja
Mikko Naukkarinen - instrumenty klawiszowe

Klasyczna rockowość lat 80-tych została nieco zarzucona na drugiej płycie tego popularnego w połowie dekady zespołu, wydanej przez Spinefarm Records we wrześniu 2004 - nieco jajcarskiej, nieco szalonej w przemieszaniu stylów i pomysłów, nieco komercyjnej... ale chyba jednak bardziej przemyślanej. Tymczasem wielu fanów, oczekujących grania podobnego jak na debiucie, po usłyszeniu tego LP odwróciło się od zespołu.

Album niby nic nowego nie wnosi, a jednak wyczuwam tu spore przemyślenia nad konstrukcją całości. Granie bardzo atrakcyjne pod względem melodii, ale jednocześnie uleciał gdzieś ten element radiowości i album do samochodowego odtwarzacza już nie pasuje. Niezmiernie wyrównana płyta, gdzie jednak na szczególne wyróżnienie zasługuje "Victim of Deceit", "Painting the Blue Eyes", "In the Fervor's Frontier" oraz "Riot Race". Wokalnie rzecz rozegrana przez Pöyhiä wybornie, a gitary Walleniusa i Sartanena doskonale uzupełnione partiami klawiszowymi Naukkarinena.
Utwory zawarte na tym LP nie są z gatunku takich, które w radio można wyciszyć po puszczeniu refren-zwrotka. Te numery są złożone z mozaiki klawiszowych wstawek, ostrych riffów, delikatnych, typowo melodic metalowych i hard rockowych patentów na refreny... do tego zaśpiewanych w sposób zadziorny, a momentami nawet chuligański przez Pöyhiä .
Miesza się stylistyka lat 80-tych i nowoczesnego podejścia do melodyjnego metalu, prosta przebojowość łamana jest czasem cięższym power metalowym riffem. Jakby taki pozorowany celowo bałagan tu panuje. Pozorowany, bo wszystko płynnie się zmienia, by po jakimś czasie wrócić na główne tory. "In the Fervor's Frontier" jest najlepszy pod tym względem, a to, co słychać na całej płycie jako wizytówka, jest już od razu na "Plague-House Puppet Show" na samym początku. Co więcej, same melodie nie są aż takie znów niezwykle chwytliwe i przebojowe oraz zagrane w tradycyjny, sztywny sposób dałyby w efekcie album na 7,5/10 do posłuchania od czasu do czasu, gdy nachodzi apetyt na żwawiej zagrany melodic metal.
Jeśli szukać innego przykładu na rozwiązanie niebanalne, to dam i "Painting the Blue Eyes". Ballada melodic metalowa czy nie? To jak się rozwija w dynamiczny numer z ostrym wokalem raczej stawia ją w grupie tych nieprzewidywalnych kompozycji.

Brzmienie ani zbyt ostre, ani zbyt łagodne, w różnych momentach eksponowane są różne instrumenty. Sekcja rytmiczna to ciszej, to głośniej, dobra perkusja i bas, wygrywający od czasu do czasu melodie w tle.
Zupełnie inne podejście do melodic metalu, szczególnie, jeśli brać pod uwagę sformalizowaną pod tym względem scenę fińską.
Ogólnie - fińskie granie, ale nie skandynawski power metal.

Ocena: 8/10

27.09.2008