U.D.O.

[Memorius]

U.D.O. - Dominator  (2009)

tracklista:

1.The Bogeyman 04:03

2.Dominator 04:44

3.Black and White 04:08

4.Infected 03:36

5.Heavy Metal Heaven 04:20

6.Doom Ride 05:21

7.Stillness of Time 06:31

8.Devil's Rendezvous 03:35

9.Speed Demon 04:04

10.Whispers in the Dark 04:26

rok wydania: 2009

gatunek: heavy metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Udo Dirkschneider - śpiew

Stefan Kaufmann - gitara

Igor Gianola - gitara

Fitty Wienhold - gitara basowa

Francesco Jovino - perkusja

Trochę taka taśmowa produkcja Kaprala dla AFM Records po "Mastercutor" z 2007 zaowocowała w 2009 płyta "Dominator" wydaną w sierpniu. Tytuł znamienny, ale nad kim U.D.O. chce tu dominować? Chyba tylko nas sobą co tak jest bardzo trudne jeśli weźmie się pod uwagę "Time Bomb".

"Dominator" to album bezpośrednio w wynikający z "Mastercutor" i wiele się od niego nie różni. Skierowany jest też do najbardziej zagorzałych fanów stylu ACCEPT i to niekoniecznie tych najlepszych kompozycji. Ten show rozpoczyna trochę mroczny i ponury The Bogeyman, przypominający ociężałą wersję stylu BRAINSTORM i to otwarcie jest jednym z mniej atrakcyjnych w historii zespołu po reaktywacji. Tytułowy Dominator ustawiony został jak drugi i to trochę szybsza wersja tego, co album rozpoczynało, ale już ze zdecydowanie Udo-refrenem.
Jest swoistym fenomenem to przywiązanie Dirkschneidera do takich mixów lekkiego rockowego grania pod ACCEPT z roku 1980 w zwrotkach z rytmicznymi, topornie melodyjnymi refrenami i tu znowu mamy taki Black and White. Koncertowy hymn do wspólnego śpiewania refrenów Heavy Metal Heaven jest tym razem przyciężki, bardzo prymitywny i do tego wspólnego śpiewania raczej nie zachęca. Znowu jakaś taka słaba kopia MAJESTY. Zamaszysty i szybki a dozą przebojowej agresji Infected był już podobnie rozegrany na "Mastercutor" i jak zwykle dawka heavy zapychaczy w umiarkowanym tempie (Doom Ride). Stillness of Time to numer dłuższy i teoretycznie bardziej epicki, ale patrząc w niedaleką przeszłość to nic innego jak wariacja na temat Unknown Traveller z roku 2002. Zamykający całość semi balladowy Whispers in the Dark jest słaby w zwrotkach i średnio dobry w refrenach i tak naprawdę, to iw solo można było tu wyciągnąć więcej.

W tej masie zwartego heavy udo metalu pewną ciekawostką jest rockowy i żartobliwy w wodewilowy sposób Devil's Rendezvous, lekki, przyjemny i z gościnnym udziałem byłego gitarzysty grupy Mathiasa Dietha. Cała taka płyta byłaby uznana za niemetalową, ale tego słucha się  z dużą przyjemnością, bo buja autentycznie!

Jeśli można rozdzierać na strzępy jednocześnie będąc U.D.O i BRAINSTORM to ekipa robi to w Speed Demon i tu gitarzyści grają fenomenalnie także cięte krótkie sola. No, ale sama melodia jest po raz kolejny taka sobie.

"Dominator" to wszystkie zalety (brzmienie, wykonanie, forma Dirkschneidera) i wady (wtórność kompozycji, brak zdecydowanego killera) albumu "Mastercutor". Ten sam target słuchaczy, ta sama formuła. Po prostu U.D.O. pierwszego dziesięciolecia XXI wieku.


ocena: 6,5/10

new 7.06.2020