U.D.O.

[Memorius]

U.D.O. - Holy  (1999)

tracklista:

1.Holy 04:56

2.Raiders of Beyond 04:11
3.Shout It Out 04:55

4.Recall the Sin 04:36

5.Thunder in the Tower 05:04
6.Back Off 03:03

7.Friends Will Be Friends 03:33
8.State Run Operation 03:51
9.Danger 03:23

10.Ride the Storm 03:58

11.Cut Me Out 03:59

rok wydania: 1999

gatunek: heavy/power metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Udo Dirkschneider - śpiew

Stefan Kaufmann - gitara
Igor Gianola - gitara

Fitty Wienhold - gitara basowa

Lorenzo Milani - perkusja

W październiku 1999 U.D.O. zadebiutował w barwach Nuclear Blast i zmienionym składzie, bo Grafa zastąpił mało znany Szwajcar Igor Gianola, a Stefana Schwarzmanna drugi Szwajcar Lorenzo Milani.

Helwecki zaciąg niewiele zmienił w zasadniczej stylistyce muzycznej zespołu, choć ogólnie nastąpił zwrot ku heavy metalowi nieco delikatniejszemu gitarowo, w dużej mierze przypominającego wczesny ACCEPT. Jednak same kompozycje okazały się w tym obszarze mało atrakcyjne pod względem melodii i takimi są ograne głównych motywach i refrenach Holy z udziałem Franka Knighta z X-WILD, który zresztą pojawił się w wokalach pobocznych w kilku innych utworach na tej płycie.Ostrzejsze i szybsze numery (Raiders of Beyond, Shout It Out, Thunder in the Tower, Friends Will Be Friends, State Run Operation to sztampa i prymitywne odwzorowanie mnóstwa innych kompozycji zespołu z lat wcześniejszych i świadczą one o bardzo odtwórczym charakterze prac nad kompozycjami. Czasem nieco lepszy refren się trafia, jak w Thunder in the Tower i raz bardzo dobry szybki killer  z krzyczanymi chórkami Back Off. Dosyć udany jest zorientowany na radio bardziej rock/metalowy Danger zdecydowanie w stylu ACCEPT, ale także nieco lżejszy w refrenie Ride the Storm to już skręt w nudne obszary AC/DC i po części KROKUS.

Innym chlubnym wyjątkiem jest miarowy i rytmiczny Recall the Sin z ciepłym zapadającym w pamięć przewodnim motywem gitarowym. Ogólnie gitarzystów należy pochwalić i młody Gianola wniósł w muzykę U.D.O.odrobinę elegancji i szczyptę wygładzonej finezji. Solówki tym razem bardzo dobre, z rockowym ogniem i to niezależnie od podstawowego materiału poszczególnych utworów mocny element płyty. Także sekcja rytmiczna pewnie gra nieskomplikowane motywy, a sam lider jest w bardzo dobrej formie. Zresztą dodatkowo i chyba z tego właśnie powodu został specjalnie wyeksponowany w procesie miksowania i zdecydowanie jest na planie pierwszym przed gitarami.
Sama produkcja doskonała. Z dotychczasowych albumów U.D.O. wyróżnia się sporą starannością w kwestii brzmienia instrumentów i wieloplanowości ich ustawienia w przestrzeni. Naprawdę wypada pochwalić Udo i Stefana jako producentów oraz mastering Manfreda Melchiora, który zrobił najlepszą robotę od czasu "Solid".

Z pewnością zakończenie tego albumu jest całkowicie nieoczekiwane. Lekkie wodewilowe pianino, rockowy teatralny wokal Udo, fenomenalny wbijający się w głowę refren i kapitalna partia solowa gitary. Teatr uliczny, operetka, klezmerzy do kotleta, po prostu fantastyczny numer. Bezwzględnie największe zaskoczenie w całej długiej muzycznej historii U.D.O. Trzeba mieć chwilę genialnego natchnienia, by stworzyć coś takiego jak Cut Me Out. Majstersztyk!
Szkoda, że tego geniuszu nie starczyło na ubarwienie ogólnej przeważającej metalowej szarzyzny...


ocena: 6,9/10

new 26.03.2020