Vicious Rumors

[Memorius]

Vicious Rumors - Welcome To The Ball (1991)

tracklista:

1.Abandoned 04:15

2.You Only Live Twice 03:38

3.Savior from Anger 04:08
4.Children 04:56

5.Dust to Dust 04:20

6.Raise Your Hands 04:02

7.Strange Behavior 04:08

8.Six Stepsisters 03:31

9.Mastermind 03:55

10.When Love Comes Down 04:58
11.Ends of the Earth 03:13

rok wydania: 1991

gatunek: heavy metal/power metal

kraj: USA

skład zespołu:

Carl Albert - śpiew

Geoff Thorpe - gitara, śpiew
Mark McGee - gitara
Dave Starr - gitara basowa
Larry Howe - perkusja


Na początku lat 90 tych amerykański power metal w odmianie USPM staje się coraz bardziej podporządkowany thrashowej estetyce i coraz bardziej schematyczny. Moc gitarowego riffu zdecydowanie postawiona zostaje ponad melodię, a już na pewno ponad heroiczny charakter grania typowego dla lat 80tych. VICIOUS RUMORS taką płytę nagrał w 1991 dla Atlantis Records i w zasadzie sukces na rynku amerykańskim był pewny, bo publiczność USA tego oczekiwała.

Realnie patrząc, jest to album zachowawczy i pozbawiony kompozycyjnej charyzmy, nawet w obrębie gatunku i w tym specyficznym czasie. Wydawać by się mogło, że grupa po prostu liczy na wokalny kunszt Carla Alberta i solowe umiejętności Thorpe'a i śpiew ma maskować ubóstwo pomysłów na oryginalne riffy, a solówki tworzyć przerywniki dla ogólnej muzycznej monotonii. VICIOUS RUMORS gra tu niby dynamicznie, ale ta dynamika to po prostu nieco żywsze rozgrywanie riffów, które METALLICA porzuciła po "AJFA". I to słychać w Abandoned, a to wcale nie jest najgorszy numer na tej płycie. Podobne Savior from Anger, Strange Behavior i tu słychać pewne wpływy QUEENSRYCHE, zresztą podobnie jak w Ends of the Earth na zakończenie.
Szybszy power metal z większą dozą melodii w refrenach ociera się o przeciętny speed heavy/power w You Only Live Twice, czy niekreślonym stylistycznie Raise Your Hands. Bardzo obiecująco zaczyna się od perkusyjnego natarcia Six Stepsisters, ale potem poza pełnym ekspresji ataku dwóch gitar i wyborną grą Howe nic się tu ciekawego nie dzieje.
Słabiutkie są odskoki w kierunku klasycznego heavy metalu w bezbarwnym Children z boysbandowymi chórkami czy Dust to Dust, który mógłby być odrzutem z płyty DIO z drugiej połowy lat 80 tych. Jeden raz przypominają heroiczny styl USPM w solidnym, ale nie porywającym Mastermind, gdzie rozczarowuje może nie sama melodia refrenu, ale jego zupełnie bezbarwne wykonanie. Jest także utwór w stylu nieco mocniejszej ballady - When Love Comes Down i to taka próba zaistnienia w radio z czymś, co powinno zostawić się grupom rock/metalu stadionowego, choć samo wykonanie jest bardzo staranne, podobnie jak kunsztowne gitarowe ornamentacje. Po prostu nie chwyta i nie zapada w pamięć.

Mastering to ponownie dzieło Howie Weinberga, ale jeśli spojrzeć chociażby na to, co zrobił dla CELTIC FROST rok wcześniej, to tutaj jest to bardzo typowy i zachowawczy sound amerykańskiego thrashu, ze średnio głośną sekcją rytmiczną i stalowymi gitarami o ograniczonej głębi. Typowo i przeciętnie.
"Welcome To the Ball" to produkt swojej epoki, charakterystyczne, że mnóstwo lokalnych grup amerykańskich już tak grało lub grało bardzo podobnie w latach 90tych, zapewne wzorując się na VICIOUS RUMORS z tego LP. Wzór do naśladowania przeciętny...

W roku 1994 grupa przedstawiła eksperymentalny pod względem pomysłów muzycznych album "World Of Mounth", będący typowym wyrażeniem metalowego niezdecydowania doby grunge, PANTERA i HELMET. A 22 kwietnia 1995 tragiczna śmierć Carla Alberta w wypadku samochodowym kończy pewien niezwykły historyczny etap działalności zespołu jako grupy heavy/power metalowej. Nic już nie będzie takie same, i thrash/groove/power jaki zespół proponował przez kolejne dziesięciolecia to już zupełnie inna historia.


ocena: 6,5/10

new 4.08.2020