Virgin Steele

[Memorius]

Virgin Steele - The Passion of Dionysus (2023)



Tracklista:
1. The Gethsemane Effect 07:08
2. You'll Never See the Sun Again 09:20
3. A Song of Possession 05:51
4. The Ritual of Descent 12:41
5. Spiritual Warfare 07:50
6. Black Earth and Blood 02:24
7. The Passion of Dionysus 08:09
8. To Bind and Kill a God 08:18
9. Unio Mystica 09:15
10. I Will Fear No Man for I Am a God 08:46

Rok wydania: 2023
Gatunek: heavy metal/progressive rock
Kraj: USA

skład zespołu:
David DeFeis - śpiew, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, programowanie perkusji
Edward Pursino - gitara

Kolejne, po kilku latach przerwy, osiemdziesiąt minut muzyki Davida DeFeisa, wydane 30 czerwca przez niemiecką wytwórnię Steamhammer. Muzyki DeFeisa, bo on tu praktycznie został sam i nawet perkusja jest przez niego programowana. Tylko wierny druh Edward Pursino, tylko on pozostał. Można by zadać pytanie, dlaczego tak dzieje od jakiegoś czasu i VIRGIN STEELE jest praktycznie zespołem tylko z nazwy, bo co to za zespół - duet? Albo DeFeois chce sam realizować swoje muzyczne wizje, albo nie ma chętnych do współpracy. Tylko sukces ma wielu ojców.

David DeFeis coraz bardziej brnie w obszary z pogranicza progresywnego rocka i metalu o nieokreślonej aparycji, a może określonej przez te manieryczne miauczenie i lubieżne porykiwania? Coraz trudniej tego słuchać bez zniecierpliwienia i bez uczucia niesmaku. Zresztą, to by się dało jakoś wytrzymać, gdyby chociaż te kompozycje miały jakieś rozpoznawalne melodie, jakąś zrozumiałą dla słuchacza konstrukcję, linię przewodnią, dramatyczną historię, no cokolwiek. Tymczasem to powtórka grania "niczego" z lat co najmniej 2015-2018 i The Gethsemane Effect od razu stawia słuchacza przed wyborem - słuchać dalej czy może raczej wyjść gdzieś z kolegami na piwo? Czasem trzeba jednak wytrzymać, może jakaś nagroda za cierpliwość jednak tu czeka... W You'll Never See the Sun Again pseudo poetyckie pojękiwania przy pianinie. W A Song of Possession recital poezji śpiewanej z dodatkiem ponurej muzyki z elementami atonalnymi

i po prostu ciężko to wytrzymać do końca. Na początku The Ritual of Descent wyrzut adrenaliny. DeFeis zaryczał jak tygrys i gęsta sztuczna perkusja plus nieco gitary speedowej powiedzmy i klawiszowe marne tła to całe dwanaście minut tego dzieła. Spiritual Warfare to nieco metalu w powiedzmy progresywnym stylu i drobne przebłyski melodii w wolniejszej partii, co nie zmienia faktu, że jest to po prostu marne granie. Black Earth and Blood w zamyśle jakby nokturnowy, ma jedną zaletę - jest bardzo krótki. Onirycznie, ale z metalową gitarą snuje swoją niejasną opowieść DeFeis w The Passion of Dionysus i w To Bind and Kill a God i to jest właśnie takie coś o niczym, czym od lat często VIRGIN STEELE raczy na swoich albumach. I jeszcze tego więcej w wolnych sennych tempach w Unio Mystica z mocnym pianinem, a może nawet fortepianem. Coś z Eltona Johna, coś z rocka lat 70tych, ogólnie nic z metalu. To, że na metal powiedzmy progresywny nie ma zupełnie żadnych pomysłów, pokazuje DeFeis w I Will Fear No Man for I Am a God i aż szkoda Pursino, że musi grać takie riffy jak tutaj. Te orientalne motywy są po prostu obrzydliwe, a refren to absolutne jęczące dno.

Nic. Zupełnie nic w żadnym gatunku muzycznym. DeFeis się powinien w końcu zastanowić, czy warto nadużywać szyldu VIRGIN STEELE do nagrywania takich rzeczy. Jakich? Do końca nie wiadomo. Pozostaje nadzieja, że już więcej niczego podobnego nie nagra, ale nadzieja to matka głupich.

ocena: 1/10

new 30.06.2023