Shadowkiller

[Memorius]

Shadowkiller - Until the War Is Won (2015)

tracklista:

1.Flames of War 06:47

2.Generation Strong 06:02

3.Legacy 05:21

4.A Price for Freedom 05:44

5.Staring into Oblivion 07:10

6.Survival 05:54

7.The Blood of Many 05:17

8.Until the War Is Won 05:05

9.We Stand Unbroken 07:10

rok wydania: 2015

gatunek: progressive power metal

kraj: USA

skład zespołu

Joe Liszt - śpiew, gitara
Marc Petak - gitara

Dan Lynch - gitara basowa

Gary Neff - perkusja

Druga płyta SHADOWKILLER została wydana przez Pure Steel Records w sierpniu 2015 roku.

Liszt ani na krok nie odszedł od stylistyki debiutu i zaprezentował serię chłodnych, posępnych kompozycji power metalowych, tym razem dotyczących rozważań na temat śmierci i przeżyć zwykłych żołnierzy w czasie II Wojny Światowej.
Nic tu nie schodzi poniżej pięciu minut, ale niestety te utwory są do siebie bardzo podobne i ma się wrażenie obcowania z podzielonym na części monolitem w ponurych barwach. Klimatu bitewnego tu nie ma i na pewno nie jest to płyta dla fanów epic heavy czy SABATON. Introwertyczny metal gra SHADOWKILLER i może właśnie to jest najbardziej progresywne w tym wszystkim. To, i programowa jednowymiarowość kompozycji. Podobnie jak na debiucie, Liszt powtarza serie riffów w poszczególnych kompozycjach chwilami dochodząc do transowości, grając niemal cały czas w tych samych tempach i ubarwiając to ciekawymi, choć technicznie mało zaawansowanymi solami. Melodie są chyba równie daleko zepchnięte na dalszy plan jak w roku 2013, co więcej bardzo dużo z tych melodii jest jakąś kolejną wariacją już znanych i czy to jest Flames of War, czy Legacy, to i tak jednoznacznie na myśl przychodzi chociażby Slaves of Egypt.
Gdy żywiej zaczyna się A Price for Freedom, to wydaje się, że może SHADOWKILLER z zaklętego kręgu wyjdzie, ale jednak tak się nie dzieje. Po raz kolejny repetycja i tylko. Staring into Oblivion w refleksyjnej części pierwszej z gitarą akustyczną jest przerwą od uporczywego power metalowego riffowania, potem Liszt wplata w to pewną liczbę gitarowych motywów IRON MAIDEN i być może po raz pierwszy w dramatycznej melodii jest tu coś więcej i coś innego niż do tej pory na tym albumie. To najlepszy numer na płycie, chociaż z drugiej strony prostszy i wolniejszy Survival po względem dramatyzmu melodii prezentuje się lepiej. Znacznie więcej można było zrobić w tytułowym Until the War Is Won i jak na wizytówkę tego LP to jest to utwór raczej przeciętny, z nieco tylko bardziej melodyjnymi gitarowymi ornamentacjami i bardziej to przypomina nagrania ANCIENT EMPIRE z debiutu. Finałowy We Stand Unbroken, gdyby nie wstęp akustyczny i dobre gitarowe dialogi w części instrumentalnej, można by uznać za brata bliźniaka Flames of War... Monolitycznie, bardzo monolitycznie...

Jest to ostatnia płyta, na której zagrał Marc Petak. Opuścił on zespół w roku 2016. Jego gra w SHADOWKILLER była ściśle podporządkowana koncepcji Liszta i o jego realnej wartości jako gitarzysty trudno coś powiedzieć. Sam Liszt zaśpiewał poprawnie jak na swoje możliwości, choć taki beznamiętny raczej wokal w takiej tematyce wiele nie wnosi. Dobrze, ale też bez błysku zagrała tu sekcja rytmiczna.
Surowa produkcja, z ascetycznie brzmiącymi gitarami i perkusją cichszą niż można by się spodziewać.
Pełne odwzorowanie tego co była na "Slaves of Egypt" i w sumie nic ponadto. 


ocena 7,2/10

new 9.11.2019