Herman Frank

[Memorius]

Herman Frank - Right in The Guts  (2012)

tracklista:

1.Roaring Thunder 03:32

2.Right in Your Guts 04:27

3.Ivory Gate 03:48

4.Vengeance 04:42

5.Starlight 03:42

6.Falling to Pieces 04:32

7.Raise Your Hand 03:57

8.Waiting 03:49

9.Hell Isn't Far 03:48

10.Kings Call 04:01

11.Lights Are Out 04:15

12.Black Star 04:34

13.So They Run 04:43

rok wydania: 2012

gatunek: heavy/power metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Rick Altzi - śpiew
Herman Frank - gitara
Christos Mamalitsidis - gitara
Peter Pichl - gitara basowa
Michael Wolpers - perkusja

Drugą płytę solowa nagrał Frank w składzie rozszerzonym o drugiego gitarzystę i z nowym perkusistą Michaelem Wolpersem. Najważniejszą zmianą było jednak pojawienie się jako wokalisty Ricka Altzi (AT VANCE, FREQUENCY, MASTERPLAN, THUNDERSTONE) i była to godna zmiana dla Mistrza Parcharidisa.

Dwa słowa tylko o Altzi. Kto uważa, że to nie jest świetny wokalista ten po prostu się myli. Kontrowersyjny występ w FREQUENCY nie może być powodem, by go skreślać. Powiem więcej. Na tym LP Altzi niszczy i jest rewelacyjnie świeży, dalekosiężny i odsiewający wszystkich miękkich sweterkowych pozerów.

Muzycznie Frank kierunku nie zmienił, jednak dodanie drugiej gitary pozwoliło mu bardziej zbliżyć się do np PRIMAR FEAR i innych niemieckich grup stosujących natarcia dwóch axemanów.

Stąd słychać na tym LP nagrania będące mixem motoryki riffowej PRIMAL FEAR/PARAGON i melodyki ACCEPT, jak znakomity otwieracz Roaring Thunder oraz Lights Are Out.

Do niszczących numerów należy niemal speedowy (ale i ta wolna partai!), bardzo melodyjny Ivory Gate z ryczącymi gitarami, zadziornymi solami i bojowymi chórkami. Drugi taki numer to Waiting z zamaszystym refrenem.

Jednak i tym razem nie brak nieco wolniejszego rytmicznego niemieckiego heavy metalu z prostymi łatwymi do zapamiętania melodiami jak Right in Your Guts czy Raise Your Hand z chóralny refrenem do wpólnego śpiewania z publicznością na koncertach. W Falling to Pieces słychać dużo MASTERPLAN i to dobrego MASTERPLAN trzeba przyznać... Jako hard'n'heavy Frank prezentuje wywalający z kapci Hell Isn't Far, a Black Star to solidny solowy Lande z "Worldchanger".

Frank otwiera się szerzej na heavy i power metal spoza Niemiec i przykuwający uwagę Vengeance ma w sobie wiele zarówno z tradycji brytyjskiej jak i z fińskiej (THUNDERSTONE), podobnie jak porywający w zwrotkach, ale już mniej w refrenie Starlight. Nie zabrakło i rycerskiego grania heavy metalu w rewelacyjnym Kings Call pełnym patosu i dewastującego śpiewu Altzi. No, doprawdy godny szacunku numer, oparty o proste rozpoznawalne riffy niosące true zniszczenie !

Album zamyka rytmiczny, nieskomplikowany, ostry w gitarach So They Run z doprawdy udanym, rozpoznawalnym ciepłym rockmetalowym refrenem. Ładny skromny numer.

Tak naprawdę to Frank jest cały czas bardzo skromny. Po raz drugi i zapewne świadomie, ustępuje miejsce pierwsze wokaliście, grając dla niego i pod niego i Altzi wykorzystuje to, odwdzięczając się występem niezwykle dopracowanym, starannym, na najwyższym poziomie światowym, podnosząc muzykę o jeden co najmniej poziom ponad zwykłe niemieckie heavy metalowe granie. Druga gitara Mamalitsidis jest bardzo dobra, a perkusista Wolpers z Hannoveru to godny następca swojego słynnego poprzednika.

Frank tym razem wyprodukował wszystko nieco inaczej, z łagodniejszymi, cichszymi gitarami i bardziej wyeksponowaną sekcją rytmiczną oraz lekko schowanym wśród gitar wokalem. Efekt? Znakomity. Trafione w dziesiątkę i jest zarówno moc przekazu jak i równowaga. Wszystko zostało ponownie zrealizowane  w Arena 20 Recording Studio w Hannoverze.

Jeśli pierwszy solowy album Franka był  transpozycją tego, co grał w różnych zespołach, to ten jest już nową heavy metalową i heavy /power jakością. Jakością przez duże J.

Wszystko, co najlepsze w europejskim melodyjnym heavy/power.

ocena: 9/10

new 10.08.2018