DT
11.09.2016, 08:22:35
Niezbadane są ścieżki Innosa oraz jego wola. Nie myślałem, że przyjdzie mi jeszcze dzielić się z Wami przemyśleniami na temat żywotu Maga i jego dylematów. Nadszedł jednak czas, by przekazać kilka słów, ażeby nowe pokolenie wyznawców Innosa zapoczątkowało swe istnienie. Wiedzieć musicie, że przygody, z którymi dane jest mi się mierzyć pochodzą w dalszym ciągu z wersji 'Klub', gdzie kilka zadań pobocznych nie mogło ujrzeć swego pomyślnego zakończenia a zmiana w funkcjonowaniu magii nie była jeszcze wprowadzona. Moja pamięć nie pozwala na odtworzenie pełnego biegu zdarzeń z przeszłości, toteż postaram się przekazać tyle, ile mogę a na końcu czekać będzie na Was screen z moimi aktualnymi statystykami. Niechaj rozpocznie się historia, a wyglądała ona mniej więcej tak...
Po zrozumieniu, że odegnanie duchów z zamku było nie lada problemem oraz utratą dwóch istotnych questów postanowiłem cofnąć się w rozgrywce, co bym później nie żałował straty legendarnego ekwipunku. Jak wszyscy wiecie, dostęp do Świątyni Śniącego był zablokowany koniecznością posiadania Orkowej Mikstury oraz Ulu-Mulu, które zapewne pamiętacie z pierwszej części sagi. O ile pierwszy składnik znajduje się w grze w przynajmniej kilku sztukach oraz w samym mieście orków, nie było problemów z jego odnalezieniem. Broń pokoju jednak znajdowała się w rękach młodego wojownika, którego umiejscowienie sprawiło mi pewien kłopot. Co prawda wiele razy przechodziłem obok tego miejsca, ale za każdym razem uważałem je za nieprawdopodobne i ruszałem dalej. W końcu jednak Innos pchnął mnie w tym kierunku i skonfrontowałem się z właścicielem Ulu-Mulu. W ten oto sposób Świątynia Śniącego stanęła dla mnie otworem. Samo jej wnętrze i działanie pozostaje niezmienne w stosunku do pierwszej części Gothica, przy czym zamiast nieumarłych orkowych szamanów w zastępstwie mamy demony posiadające kryształy otwierające główną bramę wewnętrznej świątyni. Eksploratorzy odnaleźli zapewne znany dziennik wśród mroków korytarzy oraz Królową Pełzaczy chroniącą swych jaj. Ocalały z huraganu zdarzeń Strażnik Świątynni niezbyt długo cieszy się z posiadanego Uriziela, albowiem i jego dosięga ręka sprawiedliwości. Po raz kolejny broń utraciła swą magiczną moc, lecz nie można opłakiwać straty, gdyż zagrożenie z placu świątynnego ciągle trwa. Zanim jednak zmierzymy się z głównym wrogiem musimy odesłać do Beliara potężnego demona, który blokuje naszą dalszą drogę. Wybraniec Innosa nigdy nie ulega sługom ciemności a jego ogień uświęca odwiedzone miejsca. Wyrwałem runę uśpienia z cielska mrocznego pomiotu i udałem się na ostateczny bój. Plac nieumarłych oraz pięć demonów będących częścią pięciu filarów nie mogły mnie już zatrzymać. Cel podróży był tak blisko. W końcu moim oczom ukazał się mroczny kapłan Czarnego Zakonu. Słowa ciemności próbowały zmącić spokojną duszę Maga, lecz ogień jego serca nigdy nie gaśnie i walka rozpoczyna się. Przeciwnik jest inni niż jego poprzednicy. Jego kolejne wcielenia wydają się być iluzją następcy, a przecież złowrogi krzyk śmierci powoli odbiera nam siły i iskrę życia. Roztropny Mag posiada przy sobie jednak kilka zwojów żywiołu lodu oraz wierne sługi, dzięki czemu daje radę zatrzymać to szaleństwo Beliara. Ur-Shak cieszy się, że Świątynia Krushaka nie jest już napełniona magią mroku, jego spokój zostaje przywrócony. Magowie Wody starają się przywrócić Urizielowi jego dawną moc podczas rytuału w Świątyni Adanosa, jednak nie przynosi to skutku. Broń pozostaje już tylko relikwią czasu a jej dzierżenie nie przynosi korzyści. Jest również zbyt krucha, by uczynić z niej runę. Iskrą nadziei są jednak słowa Xardasa, który zauważa, że można spróbować utworzyć nowy Pancerz z Magicznej Rudy. W tym celu budzimy do życia pradawnego płatnerza, który pragnie zaufać naszym słowom. Jego pomoc jest nieoceniona, ale jeszcze większą przysługę wyświadcza nam Stone, który podejmuje się wykonania pancerza. Ktoś wspomniał o Mantykorze? Tak... Zaiste tych stworzeń już nie spotkamy na naszej drodze, pancerz nigdy nie dorówna swojemu pierwowzorowi. Nie jest to jednak powód do smutku, albowiem utworzona zbroja przewyższa wszystko, co Mag do tej pory widział. Zrzuca on swoją szatę, która nijak się ma do potęgi legendy i zmierza w kierunku nowego zagrożenia...
Przekraczając wąwóz prowadzący do terenów zielonych Khorinis zauważyłem zakapturzoną postać. Poszukiwacze rozpoczęli swe żniwo i zniewolili umysły słabszych mentalnie osób. Farma Lobarta boryka się z problemami, żona Hilda cierpi z powodu swej choroby a Vino zostaje uprowadzony przez kapłanów ciemności do kamiennego kręgu. Jeden nieostrożny ruch a farmer może zginąć. Krążą również słuchy, że żona Sędziego - Lotta dobrowolnie udała się na spotkanie ze złem. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, Beliar powoli zwycięża, ale czy Innos na to pozwoli? Oczywiście, że nie. Światli Magowie badają naturę Poszukiwaczy oraz przygotowują specyfik leczący z opętania. Jest jeszcze nadzieja dla Khorinis. Niestety, Oko Innosa zostaje skradzione... Smoki i orkowie pustoszą Górniczą Dolinę, Starożytny Kult się umacnia, Żniwiarz ciągle pociąga za sznurki i wysyła swe nieumarłe sługi a kapłani Beliara mącą umysły ludzi w Khorinis i Dolinie Przodków. Tylko jedna osoba może powstrzymać to szaleństwo, tylko Wybraniec Innosa - Czysta Krew oraz Mag Ognia ma wystarczające siły i umiejętności, by powstrzymać zapędy Beliara. Jak się to wszystko potoczy? Jakie nowe wyzwania go czekają? Czy światło Innosa wreszcie rozejdzie się po tej zepsutej krainie?
Ciąg dalszy nastąpi...
Po zrozumieniu, że odegnanie duchów z zamku było nie lada problemem oraz utratą dwóch istotnych questów postanowiłem cofnąć się w rozgrywce, co bym później nie żałował straty legendarnego ekwipunku. Jak wszyscy wiecie, dostęp do Świątyni Śniącego był zablokowany koniecznością posiadania Orkowej Mikstury oraz Ulu-Mulu, które zapewne pamiętacie z pierwszej części sagi. O ile pierwszy składnik znajduje się w grze w przynajmniej kilku sztukach oraz w samym mieście orków, nie było problemów z jego odnalezieniem. Broń pokoju jednak znajdowała się w rękach młodego wojownika, którego umiejscowienie sprawiło mi pewien kłopot. Co prawda wiele razy przechodziłem obok tego miejsca, ale za każdym razem uważałem je za nieprawdopodobne i ruszałem dalej. W końcu jednak Innos pchnął mnie w tym kierunku i skonfrontowałem się z właścicielem Ulu-Mulu. W ten oto sposób Świątynia Śniącego stanęła dla mnie otworem. Samo jej wnętrze i działanie pozostaje niezmienne w stosunku do pierwszej części Gothica, przy czym zamiast nieumarłych orkowych szamanów w zastępstwie mamy demony posiadające kryształy otwierające główną bramę wewnętrznej świątyni. Eksploratorzy odnaleźli zapewne znany dziennik wśród mroków korytarzy oraz Królową Pełzaczy chroniącą swych jaj. Ocalały z huraganu zdarzeń Strażnik Świątynni niezbyt długo cieszy się z posiadanego Uriziela, albowiem i jego dosięga ręka sprawiedliwości. Po raz kolejny broń utraciła swą magiczną moc, lecz nie można opłakiwać straty, gdyż zagrożenie z placu świątynnego ciągle trwa. Zanim jednak zmierzymy się z głównym wrogiem musimy odesłać do Beliara potężnego demona, który blokuje naszą dalszą drogę. Wybraniec Innosa nigdy nie ulega sługom ciemności a jego ogień uświęca odwiedzone miejsca. Wyrwałem runę uśpienia z cielska mrocznego pomiotu i udałem się na ostateczny bój. Plac nieumarłych oraz pięć demonów będących częścią pięciu filarów nie mogły mnie już zatrzymać. Cel podróży był tak blisko. W końcu moim oczom ukazał się mroczny kapłan Czarnego Zakonu. Słowa ciemności próbowały zmącić spokojną duszę Maga, lecz ogień jego serca nigdy nie gaśnie i walka rozpoczyna się. Przeciwnik jest inni niż jego poprzednicy. Jego kolejne wcielenia wydają się być iluzją następcy, a przecież złowrogi krzyk śmierci powoli odbiera nam siły i iskrę życia. Roztropny Mag posiada przy sobie jednak kilka zwojów żywiołu lodu oraz wierne sługi, dzięki czemu daje radę zatrzymać to szaleństwo Beliara. Ur-Shak cieszy się, że Świątynia Krushaka nie jest już napełniona magią mroku, jego spokój zostaje przywrócony. Magowie Wody starają się przywrócić Urizielowi jego dawną moc podczas rytuału w Świątyni Adanosa, jednak nie przynosi to skutku. Broń pozostaje już tylko relikwią czasu a jej dzierżenie nie przynosi korzyści. Jest również zbyt krucha, by uczynić z niej runę. Iskrą nadziei są jednak słowa Xardasa, który zauważa, że można spróbować utworzyć nowy Pancerz z Magicznej Rudy. W tym celu budzimy do życia pradawnego płatnerza, który pragnie zaufać naszym słowom. Jego pomoc jest nieoceniona, ale jeszcze większą przysługę wyświadcza nam Stone, który podejmuje się wykonania pancerza. Ktoś wspomniał o Mantykorze? Tak... Zaiste tych stworzeń już nie spotkamy na naszej drodze, pancerz nigdy nie dorówna swojemu pierwowzorowi. Nie jest to jednak powód do smutku, albowiem utworzona zbroja przewyższa wszystko, co Mag do tej pory widział. Zrzuca on swoją szatę, która nijak się ma do potęgi legendy i zmierza w kierunku nowego zagrożenia...
Przekraczając wąwóz prowadzący do terenów zielonych Khorinis zauważyłem zakapturzoną postać. Poszukiwacze rozpoczęli swe żniwo i zniewolili umysły słabszych mentalnie osób. Farma Lobarta boryka się z problemami, żona Hilda cierpi z powodu swej choroby a Vino zostaje uprowadzony przez kapłanów ciemności do kamiennego kręgu. Jeden nieostrożny ruch a farmer może zginąć. Krążą również słuchy, że żona Sędziego - Lotta dobrowolnie udała się na spotkanie ze złem. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, Beliar powoli zwycięża, ale czy Innos na to pozwoli? Oczywiście, że nie. Światli Magowie badają naturę Poszukiwaczy oraz przygotowują specyfik leczący z opętania. Jest jeszcze nadzieja dla Khorinis. Niestety, Oko Innosa zostaje skradzione... Smoki i orkowie pustoszą Górniczą Dolinę, Starożytny Kult się umacnia, Żniwiarz ciągle pociąga za sznurki i wysyła swe nieumarłe sługi a kapłani Beliara mącą umysły ludzi w Khorinis i Dolinie Przodków. Tylko jedna osoba może powstrzymać to szaleństwo, tylko Wybraniec Innosa - Czysta Krew oraz Mag Ognia ma wystarczające siły i umiejętności, by powstrzymać zapędy Beliara. Jak się to wszystko potoczy? Jakie nowe wyzwania go czekają? Czy światło Innosa wreszcie rozejdzie się po tej zepsutej krainie?
Ciąg dalszy nastąpi...