Winterhorde

[SteelHammer]

Winterhorde - Neptunian (2023)



Tracklista:
1. Amphibia 07:33
2. Neptunian (As Trident Strikes the Ice) 05:34
3. Angels in Disguise 06:18
4. The Spirit of Freedom 06:08
5. Alone in the Ocean 09:20
6. The Garden 03:28
7. Ascension 01:18
8. A Harvester of Stars 06:23
9. With Bare Hands Against the Storm 07:24

Rok wydania: 2023
Gatunek: Extreme Melodic Metal
Kraj: Izrael

Skład zespołu:
Zed "Z. Winter" Destructive - śpiew
Yoni "Oblivion" Oren - śpiew
Moshe Benofel - gitara
Omer "Noir" Naveh - gitara
Sascha "Celestial" Latman - bas, saksofon, gitara
Alex Zaitsev - perkusja
Oleg "Olgerd" Rubanov - instrumenty klawiszowe

Po latach drobnego koncertowania i niejako zawieszenia działalności, Sascha "Celestial" Latman powraca z WINTERHORDE w niemal kompletnie zreformowanym składzie, w którym z czasów Maestro pozostał tylko on, Z. Winter i Omer Naveh.

Przypomnieli o sobie singlem w 2022 roku, a 8 grudnia 2023 roku zostanie wydany czwarty już album zespołu, nakładem Noble Demon.

Z. Winter śpiewa oczywiście znakomicie i jest w formie równie dobrej, co na Maestro, tak jak sola gitarowe Naveha są bez zarzutu, a Zaitsev sprawdza się jako extreme metalowy perkusista. Bas Latmana jest świetny i tworzy oddzielny plan. Od strony technicznej jak zwykle zastrzeżeń jest niewiele, bo to od 2010 roku był zespół, który skupiał ludzi utalentowanych.

Największym problemem jest fakt, że WINTERHORDE zrezygnowało ze swojej największej siły i tego, co ich wyróżniało na scenie w 2010 i 2016 roku, co przełożyło się na jakość muzyki. WINTERHORDE nie nagrało takiego samego LP dwa razy, ale wbrew zapowiedziom nie jest to nic nowego czy innego. Bardzo często powtarzane są tutaj motywy i aranżacje z Underwatermoon oraz Maestro i łatwo wskazać te schematy w każdej kompozycji, przy okazji tracąc rozpoznawalność i niektóre zagrywki można odnieść do choćby AMON AMARATH czy inne grupy skandynawskie.

Czym są Neptunian i Angels in Disguise jak nie próbą odtworzenia klimatu Underwatermoon? The Spirit of Freedom to oczywiście Maestro w skrzypkach, Alone in the Ocean to próba kompromisu tych dwóch LP, niestety średnio udana. Tutaj pierwszy raz Yoni "Oblivion" Oren śpiewa dobrze i nie budzi kontrowersji, sama kompozycja jednak jest zbyt długa, co brzmi jak absurdalny zarzut w stronę WINTERHORDE, który kolosy zawsze miał miażdżące. Tymczasem punkt kulminacyjny zaczyna się dobrze, ale od czwartej minuty jest co najwyżej niepotrzebnie rozciągnięta partia instrumentalna. Dobrze wykonana, z mocną i gęstą perkusją i eleganckim solem gitarowym, ale brzmi to jak odrębna część utworu, przerywnik, a nie jego nieodłączna część. Nawet nie ma porównania ze znakomitym The Heart of Coryphee z Maestro, które przecież było stworzone w podobnym stylu.

Solidny jest The Garden w stylu Underwatermoon, chociaż Ascension to niewiele wnoszący przerywnik.

Poza zagubionym Alone in the Ocean i chaotycznym A Harvester of Stars to wielu mielizn tutaj nie ma. Można do takiego spadku formy doliczyć With Bare Hands Against the Storm, extreme metal bez historii, może i dobry, ale nie takie WINTERHORDE przez lata mi imponowało. To już nie jest ten zespół, co w latach 2010-1016 i zdecydowanie zabrakło kompozycji wyrazistych, które by wprowadzały nową jakość czy porywały od pierwszego odsłuchu.

Za mix i mastering odpowiada kolumbijski producent Jaime Gomez Arellano i stworzył brzmienie selektywne i wieloplanowe, ale perkusja została bardziej cofnięta niż na Maestro, za to gitary zostały wysunięte. Profesjonalna robota, jakiej należało oczekiwać.

To dobrze, że WINTERHORDE powróciło po latach, ale rezygnując z formy concept albumu wyszedł metal  bez historii, nie tak osobisty i porywający.

To dobry LP z przebłyskami, ale już nie tak wysmakowany, jak Underwatermoon i Maestro.

Ocena: 7.8/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości All Noir PR oraz wytwórni Noble Demon.