Saratoga

[Memorius]

Saratoga - Agotaras (2002)

tracklista:

1.110901 01:24

2.Con mano izquierda 04:22
3.Tras las rejas 04:36

4.A morir 04:04

5.Las puertas del cielo 03:46

6.El gran cazador 04:45

7.Oscura la luz 04:39

8.Rompehuesos 04:10

9.Parte de mí 04:20

10.Viaje por la mente 04:06
11.Mercenario 05:03

12.Doblas las campanas 03:51

13.Resurrección 04:38

14.Ratas 04:04

rok wydania: 2002

gatunek: power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Leo Jiménez (Juan Daniel Jiménez González) - śpiew

Jerónimo Ramiro Sánchez - gitara

Nicolás del Hierro Cano - gitara basowa

Daniel Pérez  - perkusja

W marcu 2002 Avispa Records wydaje kolejny album SARATOGA, pierwszy gdzie swój wkład kompozycyjny wniósł Leo Jiménez.

Tym razem dużo jest ostrych power metalowych gitar, surowych, nieustępliwych i w pewnym sensie w estetyce zbliżają się do amerykańskiego power metalu lat 90tych, a ten styl w Europie rzadko był powielany. To słychać w Con mano izquierda, A morir, Las puertas del cielo, Rompehuesos, Mercenario i po części w innych kompozycjach. Niekiedy ocieplają te kompozycje bardziej gorącym, melodyjnym refrenem i z tych najbardziej udany jest ten z Con mano izquierda. W te ostre, cięte, power, a nawet power/thrashowe riffy ubierają także kilka utworów w bardziej tradycyjnym iberyjskim stylu jak Tras las rejas i te kompozycje nieco ocieplają wizerunek ogólny tego albumu. Umiarkowany heroizm bije z Mercenario i Ratas i pewnie bardziej wynika z interpretacji wokalnej Leo, niż ze stylu melodii i ten aspekt epicki ogólnie ma na tym albumie znaczenie trzeciorzędne. Za to wielką wagę przyłożył Sánchez do solówek i nawet jeśli męczą nieco ogólne gitarowe natarcia, to sola są wypieszczone i pełne muzycznej treści. Ballada sentymentalna z gitarami akustycznym jest naturalnie także, bo takie były wymogi marketingowe, ale dosyć blady song Parte de mí jakoś nie spełnia oczekiwań radiowego przeboju i na ten ostry raczej album nie bardzo pasuje. Szukając najlepszej kompozycji zdecydować się trudno, ale ponad ogólny poziom na pewno wyrasta realnie dramatyczny i nasycony speed metalowymi riffami, mocny Resurrección. Solidnie w opcji melodic power latino brzmią także przypominające numery z płyty poprzedniej El gran cazador z ornamentacjami neoklasycznymi i potoczystym refrenem oraz umieszczony tuż za nim wolniejszy, spokojniejszy, ale miejscami dostojnie galopujący Oscura la luz i ta środkowa część albumu jest najbardziej korzennie hiszpańska, doliczając jeszcze Viaje por la mente, gdzie kryją się też zapewne najlepsze partie wokalne heroiczne Leo na tej płycie. Czasem dobre pomysły giną w natłoku trywialnego power, jak w Doblas las campanas.

Mastering wykonał legendarny Bigsimon, czyli Simón Echevarría Romero, Chilijczyk pracujący w Hiszpanii i był to jego pierwszy album realizowany dla klasowego zespołu, po którym przyszedł czas także na współpracę z DARK MOOR, WARCRY oraz MAGO DE OZ. Ten mastering jest tu nieco kontrowersyjny, perkusja wydaje się ascetyczna, a gitara jednak nieco za sucha w pewnych momentach, a w innych nieracjonalnie rozmyta. Jeśli jednak miał to być sound zbliżony do amerykańskiego poprzedniej dekady, to jest tak, jak należy.

Solidny power metalowy album, jednak bez błysku.

ocena: 7,5/10

new 25.07.2022