WarCry

[Memorius]

WarCry - El Sello de los Tiempos (2002)

tracklista:

1.El sello de los tiempos 00:53

2.Alejandro 05:35

3.Hijo de la ira 05:03

4.Capitán Lawrence 05:47

5.Tú mismo 04:35

6.Un mar de estrellas 06:54

7.Un lugar 05:01

8.Dispuesto a combatir 05:23

9.Vampiro 07:00

10.Hacia delante 06:37

11.Renacer 01:50

rok wydania: 2002

gatunek: melodic power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Víctor García González - śpiew

Pablo García Fernández - gitara
Fernando Gonzalez Mon - gitara

Álvaro Jardón - gitara basowa

Alberto Ardines Álvarez - perkusja

Manuel Ramil - instrumenty klawiszowe

Gdy Víctor García i Alberto Ardines zostali ostatecznie wyrzuceni z AVALANCH mogli ze spokojem zbudować pełen skład WARCRY i znaleźli się w nim obaj gitarzyści - goście z poprzedniej płyty, dawny basista grupy Álvaro Jardón oraz klawiszowiec Manuel Ramil, którego nazwisko w tym czasie nikomu jeszcze nic nie mówiło. Zapał był, pomysły były i grupa szybko nagrała swój drugi album wydany na początku grudnia 2002 przez swoją wytwórnię Jaus Records.

Jeżeli płyta "Warcry" była dla niektórych kontrowersyjna, to tym razem żadnych wątpliwości być nie mogło. Melodic power/speed zniszczenie i dewastacja!

Víctor García absolutnie dewastuje w energicznym dramatycznym stylu uwolniony od gitary, a Mon i Fernández solo i w duecie wygrywają nieustannie prawdziwe cudeńka. I ten Manuel Ramil... Kto to? Co to za Czarodziej? Te refreny... Niesamowite po prostu refreny i zaczyna się od nieśmiertelnego Alejandro. Jak oni to wspaniale obmyślili na początku Tú mismo, jak oni się tu rozpędzają i jak ten refren niezapomniany pojawia się nagle i znikąd. Coś pięknego z mruczącym basem w części instrumentalnej. W Capitán Lawrence po raz pierwszy w jasno wyrażony sposób ujawniają swój niebywały talent do tworzenia heroicznych, pełnych ciepłych melodii w średnich tempach z klawiszowym tłem. Maestria. Taki styl to niepokonana broń WARCRY. 

Jak wspaniale budują uroczysty epicki klimat w miarowym Hijo de la ira. Majestatyczne dostojeństwo i inaczej tego nazwać nie można. Niby nie progresywnie, ale nietypowo tu budują część instrumentalną, a shred jest najwyższej klasy. To jest nieustający festiwal fenomenalnych hitów, a wykonanie po prostu wprawia w zdumienie i osłupienie. Un mar de estrellas to pokaz zarówno melodyjnego heroicznego power, jak i kunsztu balladowego w oprawie symfonicznej. To jest mistrzostwo w każdej sekundzie, a pianino i monumentalne akordy Manuela Ramila po prostu poruszające. Víctor García González metalowo sentymentalny, metalowo refleksyjny. I znowu szybko i zadziornie z kapitalną melodią w Un lugar. I znowu zabójczy, zaraźliwy refren, od którego się trudno uwolnić. I z rozmachem symfonicznym toczy się dumny, surowy w riffach majestatyczny i porywający w refrenie Dispuesto a combatir z kolejną romantyczną partią z pianinem. I Vampiro, kolejny klasyk z tej płyty. Rewelacyjnie opowiedziana historia z kilkoma nieoczekiwanymi zwrotami muzycznej akcji i niezwykłymi tym razem zwrotkami.

Hacia delante i jakie zaskoczenie po tak spokojnym, można by powiedzieć zachowawczym początku. Ale to właśnie jest WARCRY, zespół rozkwitający w niecodziennych zestawieniach wątków w jednej kompozycji. Niektórzy twierdzą, że tu WARCRY przedstawił najpiękniejszy refren w całej swojej przebogatej muzycznej historii. Może tak, a może nie...

Liderzy grupy wystąpili także w roli producentów mastering ponownie powierzając Davidowi De la Torre. Zrobił to inaczej niż poprzednio. Gitary są bardziej miękkie i pastelowe, klawisze delikatnie i ciepłe, a perkusja i bas minimalnie cofnięte. Taki sound stał się wizytówką WARCRY na zawsze już.

Płyta wydana w roku następnym przez meksykańską Gravis Records biła rekordy popularności w Ameryce Łacińskiej. Zespół stawał się naprawdę sławny.

Granitowy pomnik iberyjskiego power metalu.

ocena: 10/10

new 23.07.2022