WarCry

[Memorius]

WarCry - Donde el silencio se rompio... (2017)

tracklista:

1.Rebelde 04:08
2.Resistencia 04:35
3.Cielo e infierno 04:41

4.Así soy 05:11
5.Ya no volverán 04:09

6.Necesito escapar 04:30
7.Luchar y avanzar 04:12

8.Por toda la eternidad 03:59
9.Odio 04:54

10.Muerte o victoria 05:29

11.No te abandonaré 04:33

rok wydania: 2017

gatunek: power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Víctor García González - śpiew

Pablo García Fernández - gitara
Roberto García - gitara basowa

Rafael Yugueros Fernández - perkusja

Santiago Novoa Marchena - instrumenty klawiszowe, pianino

Po nagraniu "Inmortal" WARCRY zrobił sobie nieco dłuższą przerwę niż poprzednio i kolejny album "Donde el silencio se rompio..." ukazał się dopiero w roku 2017, w końcu maja, nakładem oczywiście Jaus Records.

Trochę inaczej się to rozpoczyna niż można by było oczekiwać i nie jest to zły kawałek ten Rebelde, w refrenie nawet bardzo udany, ale coś tu jest nie tak. Solidny power metal, ale motoryka i melodyjna rytmika niekoniecznie należy do WARCRY. Gdyby nie głos Víctora García, można by mieć wątpliwości, czy to naprawdę WARCRY z Oviedo. Jest także zauważalne pewne zmęczenie materiału. Te tempa i te melodie są jako WARCRY w pełni rozpoznawalne w Resistencia, Cielo e infierno czy Luchar y avanzar, ale to kompozycje o klasę słabsze co najmniej od podobnych miarowych pełnych sentymentalnego żaru kompozycji z wcześniejszych albumów. Pablo też gra swoje solówki poprawnie, ale jakoś bez wituozerii i wiary.

Lider z kolei stara się bardzo by tchnąć tu nieco geniuszu wcześniejszego WARCRY i szczególnie te jego agresywniejsze, bardziej dramatyczne zaśpiewy mają klasę i pazur, ale to jakoś za mało by ubarwić w większym stopniu ograne już mocno warcry'owe riffy.

Dokładają też bardzo typowej, dumnej classic metalowej epickości w rycerskim Así soy i jest to pod względem melodii może i niezbyt oryginalne w tym miarowym marszowym tempie, ale metalu tu w opcji true tyle ile potrzeba. Mocny chór towarzyszy liderowi w Ya no volverán, jednak to po prostu dobry, układny melodic power metal w latino stylu i tylko. Solidny refren, lecz to nie jest ekstraklasa WARCRY. A prawie ekstraklasa WARCRY to na pewno centralnie umieszczony, o świetnym klimacie i rockowym, nowoczesnym fundamencie Necesito escapar. Tyle, że to potem jakoś siada i część środkowa już tak nie cieszy. Czegoś tu brak... I czegoś brak w obowiązkowym balladowym songu Por toda la eternidad, który tak naprawdę nie jest nawet semi balladą i tak wiele mu brakuje chociażby do także romantycznie energicznego El camino...

Brakuje tu na tym LP Santiago Novoa. To znaczy jest, jednak to co gra jest takie pastelowe, odległe, bez większego polotu. Gdzieś zaginął Santiago i mocno go brak. Coś tam próbuje w Odio, ale to też tylko taki powszedni song, ładny, miły, ale w gruncie rzeczy mało power metalowy w dążeniu do zaspokojenia potrzeb fanów lżejszych list rockowych przebojów.

To co najlepsze, mamy pod koniec i to jest Muerte o victoria, potężny, spokojnie i elegancko zagrany killer z poruszającym prawie elegijnym refrenem i rewelacyjnymi zwrotkami. I tu także Pablo stanął na wysokości zadania jako gitarzysta solowy i jest pianino w smutnej partii instrumentalnej. Ech, stary dobry WARCRY...

No te abandonaré jest ostatni i tu pianina bardzo dużo. Poetycki song wzruszający, gdy się szuka melancholii, jednak na samym pianinie się power metal nie opiera... Czegoś tu brak...

Trochę rozpieścił WARCRY tym swoim kapitalnym soundem na trzech poprzednich płytach. Tym razem mastering wykonał w USA James Bacon, inżynier dźwięku mało znany i zrobił to tak jak potrafił najlepiej uzyskując brzmienie dobre, gdzie jakichś większych niedomagań nie ma , ale takie dosyć powszednie i uniwersalnie bezpieczne, bez cech szczególnych, które by tu albo zachwycały produkcyjną perfekcją i niuansami, albo niezwykłą specyfiką. Ta perkusja trochę za głośna,a plan klawiszowy słabo zarysowany.

I konkluzja ostateczna. Czegoś brakuje, jak stwierdziłem wcześniej, czegoś brakuje...

ocena: 7,9/10

new 20.10.2022