Thelemite

[Memorius]

Thelemite - Thelemism (2021)

tracklista:

1.Unholy Steel 03:29

2.In for the Kill 04:58

3.Anatolia 03:51

4.Up on the Cross 04:42

5.I Love Death 05:52

6.Eternal Evil 05:52

7.Exile 04:43

8.Violator 04:25

9.Psycho 05:24

rok wydania: 2021

gatunek: heavy/power metal

kraj: Grecja

skład zespołu:

Yannis Manopoulos (Johnny Nightelf) - śpiew, gitara

Zack Kotsikis - gitara

Nikos Michalakakos - gitara basowa

Renos Lialioutis - perkusja

THELEMITE to nie jest nowy zespół. Już w roku 2013 zadebiutowali w barwach wytwórni Steel Gallery Records albumem "Slave To Desire" z muzyką z pogranicza melodyjnego rocka i metalu. Teraz po latach grupa wraca z albumem zdecydowanie heavy metalowym reklamowanym jako nowy "Painkiller". Płyta została wydana przez Sleaszy Rider Records na początku lipca.

Stworzenie nowego "Painkiller" to oczywiście zadanie piekielnie trudne i tu należy traktować te porównania bardziej jako chwyt reklamowy niż rzetelne spełnienie obietnicy. Jeśli już szukać painkillerowych nawiązań, to są to bardziej odniesienia do SIN STARLETT w nieco mniej atrakcyjnym wydaniu. Niemniej Exile, Unholy Steel w tej manierze heavy/power i In for the Kill są udane z dodatkowym wskazaniem na pełne energii, udane riffy tej trzeciej kompozycji. Epicko i melodyjnie w bardzo dostojnym stylu na sporej szybkości! Yannis Manopoulos jako gitarzysta osiąga na tym LP bardzo dobre efekty prostymi środkami jednak jako wokalista sprawdza się najlepiej w wyższych rejestrach, natomiast śpiew, który można by określić jako "halfordowy" szczególnie udany nie jest. W Anatolia wplatają wokalizy i motywy narodowe w kompozycję ostrą i surową, pełną epickiego napięcia, ale o niemal heavy/thrashowym zabarwieniu. Apokaliptyczne przejścia Up on the Cross w Up on the Cross wzmagają efekt ostrych zwrotek, potem jednak trochę się to rozpływa w meandrach bardziej rockowego grania melodyjnego refrenu i średniej sile rażenia, ale po raz kolejny znakomite solo gitarowe ratuje tę kompozycję.

Ekipa ma nadal pewne ciągoty do grania znacznie łagodniejszego i realizuje to w pastelowej kompozycji I Love Death, od czasu do czasu wzmacniając to akcentami gitarowymi oraz pewnymi bardzo udanymi akcentami progresywnymi. Gdy jednak zaczynają grać rzeczy mroczne w stylu mixu KING DIAMOND i BLACK SABBATH w sosie doom w Eternal Evil,  to wypada to bardzo przeciętnie i jakoś ogólnie ta kompozycja nie pasuje do całości płyty. Kiedyś w 2013 EVERDOME w Grecji nagrał album z podobną muzyką, z której wynikało niewiele poza doskonałym wokalem Matsa Levena. Tu partie wokalne są mocno przeciętne. W końcowej fazie płyty wracają do grania bliższego "Painkiller" w niezłym Violator, ale zakończenie to sympatyczny i wyważony melodic heavy metal z hard rockowymi, przebojowymi akcentami w postaci Psycho.

Zagrane jest to wszystko bardzo kompetentnie i może się podobać zarówno to, co pokazuje znany z fenomenalnego THE SILENT WEDDING perkusista Renos Lialioutis, jak i doświadczony basista Nikos Michalakakos (także BLIND JUSTICE, DARK NIGHTMARE, RAGENHEART, SPITFIRE). Mocna gitarowo realizacja zbliża całość do heavy/power głównego nurtu w odpowiedni sposób, jednak kompozycyjnie jest to album po prostu dobry i takich porywających utworów jak In for the Kill jest tu za mało, by całość uznać za następcę "Painkiller".

ocena: 7,5/10

new 8.07.2021

[Memorius]

Thelemite - Survival of the Fittest (2023)

tracklista:

1.Night of the Wolf 04:53

2.Black Hearted 04:06

3.NWO 03:59

4.The Fire Still Burns 04:18

5.Bad For You 04:27

6.Living Without You 05:04

7.White Dreams 04:20

8.In a Damaged Brain 04:23

9.Already Dead 04:45

10.Making Love 03:41

11.Visions from the Past 06:54

rok wydania: 2023

gatunek: heavy metal

kraj: Grecja

skład zespołu:

Yannis Manopoulos (Johnny Nightelf) - śpiew, gitara

Zack Kotsikis - gitara

Nikos Michalakakos - gitara basowa

Renos Lialioutis - perkusja

Druga płyta THELEMITE wydana została w lipcu jak poprzednio przez Sleaszy Rider Records. Skład bez zmian, okładka bojowa i klasycznie heavy metalowa.

Właśnie. Klasyczny heavy metal ustąpił tendencjom heavy/power i zespół już nie stara się podążać drogami JUDAS PRIEST, zaskakując w Night of the Wolf czymś na kształt reminiscencji OZZY OSBOURNE, tak powiedzmy z lat 1983-1986 czyli nie tych najlepszych... Gitara stylizowana na Lee, wokal na pana Osbourne'a i tak to się przeciętnie zaczyna i toczy. Potem jeszcze w In a Damaged Brain także kręcą się po obrzeżach O.O. przy czym ta akurat bardziej klimatyczna i niepokojąca kompozycja jest dobra, jest formalnie zdecydowanie bogatsza i lepiej zaaranżowana od pozostałych. Prosty, melodyjny heavy metal na fundamencie hard'n'heavy to Bad For You i Black Hearted, a The Fire Still Burns i White Dreams bardziej na typowo hard rockowym. Brak większej chwytliwości, a zaprezentowane tematy muzycznie raczej już mocno ograne przez innych. Chociaż refren z Bad For You to taki, jaki się lubi w tego rodzaju muzyce.

Ciekawy i na czasie temat NWO tu został potraktowany w lekko mroczny sposób, jednak specjalnie tu oryginalnością classic heavy w średnich tempach nie zadziwiają poza apokaliptyczną solówką gitarową. Jakoś też wokalnie tu się frontman nie popisał i ogólnie Johnny Nightelf nie może uznać występu na tej płycie za udany.

Słabiutka semi akustyczna ballada o radiowym nastawieniu w stylu amerykańskim Living Without You została nie wiedzieć czemu umieszczona centralnie, druga, Already Dead jest lepsza, poetycki dramatyzm z tego emanuje, przy czym w takich zadumanych pastelowych barwach. Piękne solo i ta gitara rozpacza absolutnie autentycznie. I zaraz potem fatalny, prymitywny heavy metal w raczej ospale się toczącym Making Love. Nadzieja na zatarcie nie najlepszego wrażenia całości pozostaje jeszcze w rękach Visions from the Past, utworu najdłuższego, także nastrojowego, nawet z cechami melodyjnego progresywnego metalu, co już samo w sobie jest niespodzianką. Jest dobrze obmyślony motyw główny, czeka się jednak na coś więcej i tego ostatecznie się nie można doczekać. Ostrzejszy wokal  miejscami przypomina Olivę z SAVATAGE, ale na tym muzyczne podobieństwa się kończą.

Brzmienie bardzo dobre, klasyczne, bez szarż na stole inżyniera dźwięku, wysokiej klasy gra w solach gitarowych. Ogólnie jednak repertuar jest miałki i w pewnym stopniu zespół cofa się stylistycznie do swojego debiutu z 2013. W roku 2023 jako grupa grająca melodic heavy metal ma jednak niewiele do zaoferowania, jako poszukująca innych rozwiązań także nie bardzo.

ocena: 6,2/10

new 7.07.2023