Accept

[Memorius]

Accept - Balls to the Wall (1983)



Tracklista:
1. Balls to the Wall 05:42
2. London Leatherboys 03:57
3. Fight it Back 03:30
4. Head Over Heels 04:19
5. Losing More than You've Ever Had 05:04
6. Love Child 03:34
7. Turn Me On 05:12
8. Losers and Winners 04:19
9. Guardian of the Night 04:24
10. Winter Dreams 04:44

Rok wydania: 1983
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Udo Dirkschneider - śpiew
Wolf Hoffmann - gitara
Hermann Frank - gitara
Peter Baltes - bas
Kaufmann - perkusja

W pierwszej połowie lat 80tych ACCEPT nagrywał z ogromną regularnością i następca "Restless And Wild" ukazał się już w roku następnym w grudniu 1983 tym razem nakładem RCA i Lark z Belgii, przy czym w USA premiera przesunięta została na 1984, gdyż w tymże 1983 jeszcze miała tu miejsce premiera płyty poprzedniej i dawkę accept metalu rozłożono z powodów marketingowych w czasie.

Ten LP jest w prostej linii kontynuacją płyty poprzedniej z tymi sami plusami i minusami, ale z dodatkowym gitarzystą Hermannem Frankiem i gitarowy atak jest jednak mocniejszy. Tym razem ACCEPT większy nieco nacisk położył na miarowe akcentowanie swoich utworów i to można zauważyć już w otwierającym "Balls to the Wall", przydługim i nieco nużącym wyrażeniu tradycyjnego heavy metalu w czystej postaci. Znacznie lepiej to miarowe akcentowanie prezentuje się w "London Leatherboys", kompozycji żywszej, zadziornej i z wyjątkowo udanym refrenem. Taki chwytliwy atrakcyjny refren ma także nieco szybszy "Fight it Back" przy czym tu główna rola akcentowania przypadła Baltesowi i jego gitarze basowej.
Pewną dodatkową zaletą tego albumu są występujące tu pojedynki gitarowe Hoffmann-Frank, zresztą ogólnie sola są bardzo dobre, urozmaicone, melodyjnie agresywne. Mega killerów, które przeszły do klasyki repertuaru zespołu na tym albumie nie ma zbyt wiele, ale na pewno takim jest dynamiczny "Losers and Winners" z najlepszym na płycie refrenem i chórkami. Twardy melodyjny niemiecki heavy metal najwyższej próby. Jest tu jednak i kanciasty hard rockowy "Head Over Heels" i przeciętne kawałki w stylu traditional melodic heavy "Love Child" oraz "Turn Me On" także w miarowym tempie i z lżejszym refrenem. Niestety bezbarwnych numerów jest więcej niż wyrazistych i końcówka albumu w postaci "Guardian of the Night" i "Winter Dreams" jest wyjątkowo przeciętna. Ta druga kompozycja ma pół balladowy charakter, jednak daleko jej do poruszających łagodnych numerów zespołu z poprzednich albumów. Słaby jest również "Losing More than You've Ever Had" i można odnieść wrażenie, że część z tych kompozycji umieszczonych na płycie to po prostu gorsze pomysły i numery niewykorzystane na "Restless And Wild".

Tym razem Dirkschneider ogólnie śpiewa nieco łagodniej, co nie znaczy wcale lepiej. Jego forma jest słabsza niż na dwóch poprzednich albumach. Za to na szczególne wyróżnienie zasługuje popis perkusisty Kauffmanna nawet w mniej udanych numerach. Brzmieniowo album jest bardzo podobny do poprzedniego z ostrymi głębokimi, ale niezbyt ciężkimi gitarami i dosyć głośną sekcją rytmiczną.
Poprawny album zespołu doświadczonego, wychodzący naprzeciw oczekiwaniom fanów, ale zachowawczy, ostrożny i w dużej mierze monotonny.

Ocena: 6,6/10

9.11.2007