Axel Rudi Pell

[Memorius]

Axel Rudi Pell - Magic (1997)



Tracklista:
1. Swamp Castle Overture (Intro) 02:15
2. Nightmare 05:18
3. Playing With Fire 04:23
4. Magic 09:23
5. Turned to Stone 05:13
6. The Clown Is Dead 12:10
7. Prisoner of the Sea 05:13
8. Light in the Sky 04:56
9. The Eyes of the Lost 07:03

Rok wydania: 1997
Gatunek: Melodic Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Jeff Scott Soto - śpiew
Axel Rudi Pell - gitara
Volker Krawczak - bas
Jörg Michael - perkusja
Christian Wolff - instrumenty klawiszowe


Ten LP wydał Steamhammer w maju 1997 roku.

To szósty i najcięższy jak do tej pory album Pella, ocierający się w wielu miejscach o heavy power w bardzo melodyjnej odmianie. Do takich można zaliczyć kompozycje „Nightmare”, „Playing With Fire”, „Turned to Stone”, „Prisoner of the Sea” i „Light in the Sky”, czyli ponad połowa czasu trwania płyty. Melodia jest tu idealnie połączona z umiejętnie dawkowaną energią, a na refreny czeka się za każdym razem z zapartym tchem. Tu nie ma miejsca na eksperymenty, jak na albumie poprzednim. Jest to jasne, czytelne i ukierunkowane i wykonane z ogromną pewnością siebie i perfekcją. Co więcej, na tym LP Pell pokazuje miejsce w szeregu innym niemieckim gitarzystom z głównego nurtu klasycznych odmian metalu. Pell jest tu nieprzewidywalny, piorunujący i powalający finezją i precyzją. Po prostu Pell tu niszczy i tyle. Pell potwierdza też swój niebywały talent kompozycyjny, ujawniający się w tych jego kolosach.
Tym razem dał nieśmiertelny „The Clown Is Dead”, o którego wzruszającym i poruszającym serca wydźwięku napisano już bardzo wiele. Wypada jednak także wyróżnić Soto za wykonanie wokalne, które zwykłem nazywać aktorskim. Jest to najdłuższy utwór jaki się znalazł na jego płytach, a od pierwszej do ostatniej sekundy dostarcza niezapomnianych wrażeń. „Magic” jako drugi kolos równie wyśmienity, przy czym wsłuchując się można doszukać się nietypowego nawiązania do nagrań BLACK SABBATH Martin Era. Wsłuchiwania nie wymaga zaś kunsztowny popis gitarowy Pella w tym utworze, podnoszący kompozycję do rangi najznamienitszych dokonań artysty.
Jeden mały błąd nie pozwala wywindować oceny do 666/10. W przecudownej urody praktycznie akustycznej balladzie „The Eyes of the Lost" Pell powinien dołożyć do tych 7 minut jeszcze 3 i dać solo gitarowe tworząc prawdziwe monstrum Krainy Łagodności. Czemu tak się nie stało trudno powiedzieć. Nieco szkoda. Po raz kolejny wyrazy uznania dla Soto, który odnalazł się wspaniale nie tylko w tej kompozycji, ale i w pozostałych, także tych szybszych i cięższych. Złoty medal także dla Michaela. Partie perkusyjne na tym albumie fantastyczne i jakże odległe od nieco topornego pukania w RUNNING WILD. Brawa dla Wolffa za pianino i inne klawisze w Klownie. Takie to niby proste, a jak rozrywające serce.
Warto zauważyć, że wszystkie kompozycje są wyłącznie autorstwa Pella, a gitarzysta zrezygnował tym razem (poza intro) z utworów instrumentalnych.

Brzmienie jeszcze bardziej wysmakowane i wystudiowane niż na poprzednich albumach, z ostrzejszą gitarą Pella na czele i słychać,ze Mistrz Masteringu Ulf Horbelt do pracy z AXEL RUDI PELL podchodzi po raz kolejny bardzo twórczo.
AXEL RUDI PELL kompletny i perfekcyjny na szczycie szczytów kompozycji i wykonania.

"Magia".

Ocena: 10/10

5.03.2008