Axel Rudi Pell

[Memorius]

Axel Rudi Pell - Shadow Zone (2002)



Tracklista:
1. The Curse of the Chains (Intro) 01:26
2. Edge of the World 05:18
3. Coming Home 07:03
4. Live for the King 08:15
5. All the Rest of My Life 08:04
6. Follow the Sign 04:29
7. Time of the Truth 08:20
8. Heartbreaker 06:42
9. Saint of Fools 04:59
10. Under the Gun 06:48

Rok wydania: 2002
Gatunek: Melodic Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Johnny Gioeli - śpiew
Axel Rudi Pell - gitara
Volker Krawczak - bas
Mike Terrana - perkusja
Ferdy Doernberg - instrumenty klawiszowe


Jest to kolejna płyta ekypy ARP wydana przez Steamhammer pod koniec kwietnia 2002 roku.

Po raz kolejny Axel Rudi Pell zachwyca. Zachwyca nie grając nic nowego i bardzo dobrze. Można nawet powiedzieć, że to jeden z najspokojniejszych albumów AXEL RUDI PELL.
Krótkie gitarowe intro i kolejny utwór to prosty, typowy dla Pella rocker w średnim tempie, gdzie obok znakomitej melodii słychać bardzo udane zagrywki gitarowe w tle. "Coming Home" wolniejszy z popisową partią Pella, niemal transowy i te siedem minut mija szybko i może nawet za szybko. Ogólnie to album długich kompozycji i taką jest "Live for the King". Balladowy początek, potem nieco rozmarzonej epiki podanej w bardzo stonowany sposób i dużo, dużo gitary Axela. Utwór może w samej melodii mało oryginalny, niezwykle dla Pella pod tym względem tradycyjny, ale za takie numery właśnie kochają go tłumy fanów. W momencie gdy ta kompozycja się kończy może chciało by się coś szybszego, ale teraz kolej na balladę "All the Rest of My Life". Bardzo smutny to utwór, gdzie klawisze i Gioeli grają pierwsze skrzypce wprowadzając Pella z rzadka i głównie z gitarą akustyczną. Dopiero gdzieś w połowie opowieść rozpoczyna gitara Pella. Ta gitara śpiewa. Śpiewa pięknie i mało który gitarzysta tak pięknie śpiewa przy pomocy gitary. Ten czas na krótszy szybszy numer przychodzi w "Follow the Sign", utrzymany w stylu otwieracza. Dynamicznie, rytmicznie i bardzo prosto, ale jakim trzeba być mistrzem, aby z tak prostej melodii tyle wyciągnąć. No w tym momencie trzeba wreszcie powiedzieć też, że Gioeli we wspaniałej formie. Ten wokalista jest po prostu stworzony dla muzyki Pella. Wspólny początek obu gigantów w "Time of the Truth", kompozycji najdłuższej, ale też w pewnym stopniu za długiej, bo tu ten trans do końca nie wychodzi. Sam refren także nie jest aż tak atrakcyjny jak we wcześniejszych kompozycjach. Z tych kolosów Pella stanowiących o sile jego albumów ten do ścisłej czołówki zaliczyć nie można. Od połowy słychać tu takie nieco nietypowe dla ARP zagrywki z użyciem klawiszy w stylu lat 70tych i ta stylizacja wyszła tylko dobrze. "Heartbreaker" za to daje pełnię szczęścia jako pełny emocji spokojny song z mocnym klawiszowym podkładem i wspaniałym wokalem Gioeli. Pell tylko podgrywa, chwilami wchodzi z gitarą i te momenty są przepiękne. Potem klasyczne rozwinięcie i znów Pell czaruje. Czarodziej po prostu. Nie wiem, czy do końca przemyślane było umieszczenie na tym albumie "Saint of Fools". Ten utwór, choć udany trochę za bardzo przypomina dwa wcześniejsze rockery i owszem, łyka się to bez problemu, ale uczucie deja vu jest silne. Oczywiście solo Pella po raz kolejny ratuje tu ocenę bardzo dobrą. Mocniej ponownie w "Under the Gun". Ładny utwór na koniec, tyle że jakby nieco zabrakło tu tej mistycznej otoczki, rozwiewanej przez co najwyżej dobre i mało rozwinięte fragmenty instrumentalne. Za to Gioeli daje godny szacunku popis wokalny.

Godny szacunku jest popis wszystkich instrumentalistów. Taki jest ten zespół i inaczej trudno sobie wyobrazić ich pracę na albumie studyjnym. Album ma wystudiowane i wycyzelowane brzmienie z wyeksponowaną perkusją i jest zrealizowany z rozmachem i wielką umiejętnością zagospodarowania przestrzeni. Świetna robota Mistrzów Charlie Bauerfeinda (mix) i Ulfa Horbelta (mastering).
Kolejna uczta muzyczna, jaką Axel Rudi Pell sprawił swoim fanom.

Ocena: 9.5/10

5.03.2008