Black Sabbath

[Memorius]

Black Sabbath - Tyr (1990)

Tracklista:

1. Anno Mundi 06:12

2. The Law Maker 03:55

3. Jerusalem 03:59

4. The Sabbath Stones 06:48

5. The Battle of Tyr 01:08
6. Odin's Court 02:42

7. Valhalla 04:42

8. Feels Good to Me 05:44
9.Heaven in Black 04:05

Rok wydania: 1990

Gatunek: Heavy Metal

Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:

Tony Martin - śpiew

Tony Iommi - gitara, gitara akustyczna

Neil Murray - gitara basowa

Cozy Powell - perkusja

Geoff Nicholls - instrumenty klawiszowe

Jeszcze nie ostygły w sprzęcie grającym płyty CD, kasety i winyle z "headless Cross" a już w sierpniu 1990 pojawiła się nakładem I.R.S trzecia płyta BLACK SABBATH z Martinem. Cottle wobec innych zobowiązań nie mógł już uczestniczyć w jej nagraniu i nowym basistą został bardzo znany i ceniony w rockowym i metalowym światku Neil Murray.

Muzyka tego albumu wyrasta bezpośrednio z doświadczeń LP poprzedniego, choć nacisk na element epicki jest większy.
Centralnym punktem jest tryptyk The Battle of Tyr (instrumentalne intro)/Odin's Court (spokojny song epicki)/Valhalla (klasyczny, mocny epicki heavy metal) i jest to zestaw bardzo dobry, jednak przyćmiony w znacznym stopniu przez inne utwory, o większej sile rażenia. Należy do nich refleksyjno-posępny Anno Mundi, z krążącymi ciężkimi, niemal hipnotycznymi riffami zwrotek, ciekawymi chórami na wstępnie i potężnym wzniosłym refrenem.
Niezwykle udane są numery szybsze, mocno akcentowane gitarowo jak dynamiczny i potoczysty The Law Maker oraz fantastyczny, mocarny Heaven in Black, zdominowany przez niezapomniany motyw gitarowy Iommiego. Zniszczenie!
Piękny, oparty na bluesie wstęp do Feels Good to Me otwiera drogę do nastrojowego songu w wolnym tempie o cechach mocno zmetalizowanej ballady Feels Good to Me, jakiej zabrakło na albumie poprzednim. Jakie piękne jest tutaj to oniryczne solo gitarowe Tony'ego... Jerusalem byłby absolutnie znakomity w związku z wykorzystaniem "ancient" motywu muzycznego, jednak pewne zbyt rockowe partie trochę ten klimat tu rozwadniają i ostatecznie nie bardzo wiadomo czy ma to być melodic metalowy song, czy raczej epicki numer ze starożytną Jerozolimą w centrum uwagi.
Za to mroczny The Sabbath Stones to mistrzostwo klimatu z pewnymi odniesieniami do najstarszych nagrań BLACK SABBATH z lat 70-tych. Rzecz jasna w znacznie nowocześniejszej classic metalowej oprawie. Zwracają tu uwagę także łagodne fragmenty z gitarą akustyczną i słychać jak mocny bas został ustawiony na tym albumie.

Po raz kolejny Martin zaśpiewał fantastycznie, Iommi zagrał masę porywających riffów i solówek (The Law Maker!), a Powell zdewastował atakami perkusyjnymi wsparty przez doświadczonego Murray'a. Geof Nicholls zagrał kilka bardzo dobrych partii klawiszowych, jednak te z "Headless Cross" wydają się bardziej dopracowane i w planach dalszych lepiej umiejscowione.
Samo brzmienie jest trochę surowsze, bardziej ascetyczne niż w przypadku "Headless Cross" i posępny, chłodny klimat jest przez to wyczuwalny bez trudu. Tym razem całość masteringu to dzieło Szwajcara Tony Cousinsa. Głośny bas, głośna perkusja, niezwykle przestrzenna oraz minimalnie cofnięty Martin, jeśli porównywać do roku 1989.
Realnie jest to album na poziomie "Headless Cross", jednak Tryptyk Skandynawski pozostawia pewien niedosyt i dlatego "headess Cross" minimalnie wysuwa się na pierwsze miejsce Martin Era.
A ta dosyć nieoczekiwanie kończy się w roku 1991, gdy niespodziewanie dochodzi do reaktywacji niemal oryginalnego składu z "Heaven and Hell" i, choć na krótko, powraca Dio Era.


Ocena: 9,4/10

new 20.11.2018