Grimgotts

[SteelHammer]

Grimgotts - Dragons of the Ages (2019)
 

Tracklista:

1. War's Come to Our Shores 06:05           

2. The Last Dragon Warriors 05:26             

3. Ancient Waters 03:54                

4. War at Dawn 04:18       

5. The King Under the Sea 03:21                

6. The Long Road 04:54                   

7. Turning the Tide 03:32               

8. Take to the Sea 03:28                 

9. The Great Shadow 05:22           

10. Here Be Dragonlords 08:30

 

Rok: 2019

Gatunek: Symphonic Power Metal

Kraj: UK

 

Skład zespołu:

Andy Barton – śpiew

David Hills – gitara

Nelson Moreira – bas

Mo Abdelgadir – perkusja

Fabio Garau – instrumenty klawiszowe

 

Jest to druga płyta założonego w 2015 roku zespołu, wydana własnym nakładem i ze zmianą w sekcji rytmicznej względem płyty poprzedniej.

Gdyby Alestorm spotkało się z Power Quest, to prawdopodobnie by tak właśnie wyglądał owoc ich współpracy.

 

Jest prosto, jest melodyjnie, czasami epicko i przykładem połączenia Power Quest z Alestorm jest solidny War’s Come to Our Shores z rozmarzonym refrenem. Bardzo fajnie zagrany i bardzo dobrze zaśpiewany przez Andy Bartona. The Last Dragon Warriors również rozmarzony, ale bardzo fajnego smaczku dodaje duet wokalny z bliżej nieznaną Julią Zelg, która zaśpiewała gościnnie. Jest epicko w Ancient Waters i coś tym jest z ostatniego Dragonland przemieszanego z morską bryzą, której u Kasparka już od lat nie było czuć. Ciekawą mieszaniną gatunków jest War At Dawn, jest growl, jest rozmach, który przypomina może trochę The Storyteller, chociaż klawisze modern w refrenie są bardzo frapujące i czuć coś fińskiego w tym.

The King Under the Sea to znów romans z Alestorm, nawet akordeon się tu udziela i nie irytuje i bardzo fajnie w refrenie buja, a środkowa część to niespodziewana i energetyczna petarda.

Przy dość szybkich tempach tego albumu zwolnienie jest potrzebne i tutaj służy za to nudny The Long Road i to jest w pewnym sensie gruba linia, która dzieli ten album, bo od tego momentu jest już więcej Power Quest, co słychać niezbyt porywającym Turning the Tide czy Take to the Sea, w którym jest morze i Alestorm, ale Alestorm i chyba nie tylko oni zagrali to lepiej. The Great Shadow nie najgorszy, ale brakuje już trochę pomysłu, przejścia nie są już tak płynne i zaczyna się wszystko zlewać, mimo fajnych galopad w refrenie i dialogu.

Na koniec niemal 9 minutowy Here Be Dragonlords, gdzie jest epicko, dużo Alestorm, z początku brzmi to bardzo chaotycznie i jak próba naśladowania Rhapsody of Fire, ale to niestety nie ten poziom. Od około trzeciej minuty fajnie to się zaczyna rozwijać, jest dużo portowych klimatów i jest podniosły refren, ale konstrukcja tego utworu przywodzi trochę na myśl kolosa z ostaniej płyty Dragonland. Niby dobre podsumowanie, bo wykłada jak na tacy wszystkie wady i zalety, ale nie musiało to trwać 9 minut, wystarczyły by 4 i by było bardzo dobrze, a tak to jest zbyt monotonnie.

 

Bardzo dobre brzmienie, szczególnie jak na self-release, pierwsze pięć utworów bardzo dobrych, pozostałe już niestety trochę mniej udane i wychodzi zbyt wielka prostota i monotonia.

Zagrane jest to bardzo dobrze i David Hills wygrywa bardzo dobre sola, a perkusja Mo Abdelgadira mocarna i ciekawa, daleko temu do prostego pukania i w pierwszej połowie albumu technicznie wszyscy błyszczą. Dalej jest już różnie i jakby cała moc uszła, może po prostu przez niezbyt porywające kompozycje.

Solidna płyta z UK, ale do poziomu ostatniego Rhapsody of Fire czy Twilight Force bardzo daleko.

 

Ocena: 7.4/10

SteelHammer