Cryonic Temple

[Memorius]

Cryonic Temple - Into the Glorious Battle (2017)

tracklista:

1.The Beginning of a New Era 02:27

2.Man of a Thousand Faces 05:17

3.All the Kingsmen 04:48

4.Prepare for War 04:33

5.Heroes of the Day 05:11

6.Mighty Eagle 03:31

7.Into the Glory Battle 04:19

8.The Speech 00:54
9.Mean Streak 03:04

10.Flying over the Snowy Fields 04:13

11.Can't Stop the Heat 04:41

12.This War Is Useless (Eulogy) 05:12

13.Heavy Burden 05:31
14.Freedom 07:55

rok wydania: 2017

gatunek: melodic power metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Mattias Lilja - śpiew, pianino

Esa Ahonen - gitara

Markus Grundström - gitara

Roland Westbom - gitara basowa

Micke Dahlkvist - perkusja

Około roku 2015 CRYONIC TEMPLE powoli za sprawa Esa Ahonena podźwignął się z upadku i niebytu, pojawił się zupełnie nowy skład, początkowo z wokalistą Patrikiem Steenem, a ostatecznie z Mattiasem Lilja.  Ze starego składu pozostał tylko Ahonen, ze starego stylu jeszcze mniej, o czym świadczyły nieliczne publikowane w sieci nagrania demo/singlowe.
Heavy metalowy CRYONIC TEMPLE odszedł w przeszłość, a przyszłość stanęła otworem przed CRYONIC TEMPLE melodic power metalowym. Nowe oblicze zespołu zaprezentowała wytwórnia Scarlet Records w kwietniu 2017.

Mattias Lilja to solidny rzemieślnik i tylko, nawet patrząc tylko na scenę szwedzką. Zasięg głosu nieduży, śpiew płaski, ale klawisze w jego wykonaniu dobre i nawet takie to quasi - symfoniczne miejscami w interesujący sposób.
Ugładzona poprawność w manierze REINXEED czy FREEDOM CALL w typowych ogranych melodiach Man of a Thousand Faces, Prepare for War (do wojny? chyba na plastykowe miecze!), Mighty Eagle czy Into the Glory Battle. Ile razy to już można było usłyszeć... Czasem nawet refren jest marny, ale to dotyczy w zasadzie tylko takiego bardziej rock/power metalowego Mean Streak, a refren jest stadionowy. No cóż, zdarza się. A bardzo przesłodzony Flying over the Snowy Fields akurat bardzo mi się podoba. Przywraca to wiarę w to, że power metal może być zarazem naiwny i atrakcyjny. No, ale łagodny song balladowy This War Is Useless (Eulogy)to już druga liga, niestety. Z żadnej strony to nie porywa, ani nie wzrusza.
Jest jednak i przyjemne epickie ciepło w ostrzejszych All the Kingsmen z potoczystym refrenem rycerskim, jest także interesująco opowiedziana historia w refleksyjnym Heroes of the Day i słychać, że takie łagodniejsze utwory Lilja potrafi zaśpiewać z uczuciem, z wyczuciem i ogólnie znakomicie. Tu brawa! Jeden raz trochę odrywają się od jednoznacznie ugrzecznionej konwencji i w dobrym Heavy Burden zaciągają to wszystko lekkim mrokiem i chłodem, zbliżając się na strzał z domowej produkcji łuku do VEONITY, chociażby.
Freedom na zakończenie to fajna kołysanka i nieomal mnie nie uśpiła, ale ocknąłem się przy mocniejszych podniosłych akordach rodem z AVANTASIA (jak ja tego nie lubię!). Potem już po prostu trzeba uważać na te momenty przez resztę tej długiej kompozycji. Część instrumentalna jest ciekawa i ostatecznie spędza sen z powiek.

Wszystko to jest poniekąd przesłodzone, momentami sztucznie udramatyzowane, lekko naiwne, ale za produkcję ogromny plus. No, fenomenalne jest to brzmienie, pełne głębi, dalekich planów, kryształowej przejrzystości, ciepła gdzie to jest wymagane, przestrzennej perkusji, wspaniale ustawionego basu i ogólnie rewelacja. Bardzo dobrze się tego słucha niezależnie od wartości samych kompozycji. Duża grupa ludzi nad tym pracowała, ale chyba największe zasługi położył tu Alexander Backlund. Ten muzyk i dźwiękowiec ostatnio wyprodukował kilka udanych pod względem soundu płyt i być może rodzi się nowa gwiazda w tej dziedzinie?
Sprawności odmówić instrumentalistom nie można, ale to bardziej granie odtwórcze niż twórcze. Rewelacji nie ma, porażki też, o ile nie cierpi się na alergię na ten rodzaj bardzo ugładzonego grzecznego melodic power z mieczami w tle i podobnymi rzeczami.


ocena: 7/10

new 24.06.2019