Crystal Eyes

[Memorius]

Crystal Eyes - Chained (2008)

Tracklista:

1. Ride the Rainbow 04:48

2. The Fire of Hades 05:53

3. The Devil Inside 03:32

4. Waves of War 05:05
5. Dying in the Rain 04:33

6. Fighting 04:22

7. Shadow Rider 05:47

8. Lonely Ball of Fate 04:28

9. Guardian 03:45

Rok wydania: 2008

Gatunek: Melodic Power Metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Søren Nico Adamsen - śpiew

Mikael Dahl - gitara, gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe, śpiew ("Guardian")
Pål Petterson - gitara

Claes Wikander - gitara basowa

Stefan Svantesson - perkusja

Czego nie można odmówić Adamsenowi  CRYSTAL EYES to zaangażowania. Zaśpiewał on bardzo dobrze także na drugim albumie ze swoim udziałem - "Chained" z roku 2008, który jesienią wydała Metal Heaven. Nie można także odmówić dobrej gry i ciekawych solówek Dahlowi oraz nowemu drugiemu gitarzyście Pettersonowi.

Co z tego jednak, skoro po raz kolejny eklektyzm stylistyczny i brak pomysłu na dobre melodie jest chorobą tej płyty, fatalnie rozpoczynającej się od zupełnie bezstylowego melodic power metalowego Ride the Rainbow, gdzie proste granie skandynawskie miesza się z prostym graniem niemieckim i gitarowymi ozdobnikami w manierze IRON MAIDEN.

Na tym LP grupa próbuje zadowolić wszystkich, każdemu coś tam sprezentować z melodiic power w różnych konwencjach, ale to nie są trafione prezenty.

Bardziej epicki i dostojniejszy w średnim tempie The Fire of Hades jest w sumie nie najgorszy, ale tylko dzięki realnemu wokalnemu wysiłkowi Nico. Poza tym to nudnawy standard gatunkowy. Nic nie mógł jednak zrobić radiowym, mimo ostrych gitar The Devil Inside i to jest radiowa rock/metalowa miałkość. Z kolei Waves of War to coś skrojonego z riffów pirackich RUNNING WILD z wyrazistym refrenem, jest tu słony smak morskiej przygody i dobrze się tego słucha, choć wtórność jest przeogromna. No tak, to ten eklektyzm albumu "Chained". Potem nagle uchodzi z nich powietrze i energia w nudnym, wolniejszym i pozowanym na majestatyczny i romantyczny Dying in the Rain, a zaraz potem stereotypowy power metalowy Fighting znacznie lepszy w zwrotkach niż w raczej prymitywnym refrenie z ograną melodią...
Już poprzednia kompozycja skłania do refleksji, że CRYSTAL EYES wchodzi na terytoria szwajcarskie w motoryce i charakterze melodii z tą specyficzną nutą mainstreamowej przebojowości i Shadow Rider w tym przekonaniu utwierdza. Tak, w jakimś stopniu jest szwajcarska, a nie szwedzka płyta w drugiej części i znowu w Lonely Ball of Fate pojawia się helwecki rock/metalowy refren. Celowanie w power metalowe radio, tylko nie ma tego, co czyni szwajcarski rock/metal tak istotnym na światowej scenie. Zadziornej przebojowości. W akustycznej pieśni barda zaśpiewał w duecie z Nico Mikael Dahl i to udany duet, wokalnie wyszło to znakomicie. Szkoda, że poza śpiewem i wybornymi partiami gitary akustycznej nic więcej tu nie ma.

Mix Fredrika Nordströma znakomity, ale już mastering Göran Finnberg kontrowersyjny. Ten spec od bardziej modern brzmienia ustawił tu trochę zbyt suche gitary, przez co brakuje głębi pewnego ciepła wymaganego w melodyjnym power metalu z hard rockiem i melodic heavy metalem na krańcach. Trochę to zbyt chłodne, za mało mięsiste. Jest to na pewno lepsza płyta od poprzedniej, z ostrożną kalkulacją "dla każdego coś miłego", ale podkreślam, ostrożną i zachowawczą. To album, gdzie nikt nie popełnił żadnego błędu, a jednak to nie chwyta w swej schematyczności i zapożyczeniach.
W roku 2007 Nico, zauważony w CRYSTAL EYES, został pozyskany przez kultowy duński thrash metalowy ARTILLERY i ostatecznie w 2009 zrezygnował ze współpracy z Dahlem i jego kolegami. Ekipa CRYSTAL EYES na kilka lat zniknęła z muzycznego horyzontu, a obowiązki wokalisty przejął ponowne Dahl.

ocena: 6,6/10

new 21.10.2019