Dio

[Memorius]

Dio - Magica  (2000)

Tracklista:

1. Discovery 00:54

2. Magica Theme 01:17
3. Lord of the Last Day 04:04

4. Fever Dreams 04:38

5. Turn to Stone 05:20

6. Feed My Head 05:39

7. Eriel 07:23

8. Challis 04:25

9. As Long as It's Not About Love 06:04

10. Losing My Insanity 05:05
11.Otherworld 04:57
12.Magica ~ Reprise 01:53
13.Lord of the Last Day ~ Reprise 01:45

Rok wydania: 2000

Gatunek: Heavy /Power Metal

Kraj: USA

Skład zespołu:

Ronnie James Dio - śpiew, instrumenty klawiszowe

Craig Goldy - gitara, instrumenty klawiszowe

Jimmy Bain - gitara basowa

Simon Wright- perkusja

Millenium dla DIO staje pod znakiem powrotu do magicznych snów z lat 80tych, do czasów "Dream Evil", choć w bardziej poetyckiej i zadumanej formie. Powraca także współtwórca tego Uśpionego Zła Craig Goldy i gitarowe nieporozumienie pod imieniem Tracy G. odchodzi nareszcie w przeszłość. Powraca Jimmy Bain oraz Simon Wright, który tak fantastycznie grał na "Lock Up The Wolves' wraz z młodziutkim Robertsonem...
Wymarzony, budzący wspomnienia skład nagrywa album "Magica", przedstawiony światu przez Spitfire Records w marcu 2000. Zainteresowanie i napięcie, jakie towarzyszyło premierze tej płyty było ogromne na całym świecie.

To sen, sen magiczny i dużo tu repetycji, interludiów budujących nastrój już od samego początku i może to nie koncept, ale zwarta historia transcendentalnej podróży umysłu na pewno. Tak Discovery i Magica Themes wprowadzają do ciężkiego i posępnie kroczącego Lord of the Last Day, kompozycji fenomenalnej i dziesięć lat trzeba było czekać, by coś takiego usłyszeć w wykonaniu DIO. Tyle, że to musieli być "ci" muzycy. Gotyckie chóry stanowią pomost do Fever Dreams i po raz drugi znajdujemy się w świecie "Dream Evil", gdzie na szczęście nic się nie zmieniło. To tak klasyczny DIO z lat 80tych, że bardziej klasycznie być już nie może. Potem apokaliptyczne zagrywki gitarowe Goldy wprowadzają do Turn to Stone, ponurego i rytmicznie akcentowanego mroczną gitarą i ten mrok pogłębia się w Feed My Head. To ten chłodny i bezwzględny DIO z lekko zakręcony refrenem... Ta podróż staje się z minuty na minutę bardziej psychodeliczna. Docieramy do centrum wydarzeń w symfonicznie zaaranżowanym Eriel, najdłuższym i to kompozycja o zdecydowanie heavy/symphonic charakterze, porażająca w pewnych miejscach surowym ascetyzmem, a jednocześnie z ogromnym ładunkiem emocji w innych fragmentach. Końcowa część tej kompozycji jest bez wątpienia jedną z najbardziej zapadających w pamięć na całej tej płycie. Może dlatego klasyczny heavy metal w umiarkowanym tempie (Challis) prezentuje się po nim dosyć przeciętnie. Czym jest As Long as It's Not About Love? Może odległą wariacją na temat Dio w RAINBOW? Tak czy inaczej, taki romantyczny i zadumany Ronnie jest niepowtarzalny i może szkoda, że ta melodia potem potężnieje, choć Goldy gra wspaniałe solo. Folkowo pobrzmiewający Losing My Insanity jest tu pewnym zaskoczeniem, ale tylko na początku, bo niebawem przeradza się ta kompozycja w klasyczny DIO  w umiarkowanym tempie z "Dream Evil".
Bardzo dobre, ale już na tym albumie lekko wtórne. Otherworld rozpoczyna Wright i dosyć długo nie wiadomo jak chcą to wszystko zakończyć. Zakończenie jest jak najbardziej typowe dla DIO starej daty z wysuniętym Dio i mocnymi riffami poniekąd w rytmice "Kashmir". Poetycko, ale twardo i po męsku ekipa Dio kończy tę płytę, przy czym oczywiście są jeszcze Reprise, nadające wszystkiemu jeszcze bardziej "magiczny" klimat.

DIO w tym składzie potrafi ze sobą grać, co więcej, Dio potrafi śpiewać tak jakby się od niego oczekiwało. Jest na pewno magiczna więź między nimi, ale przede wszystkim nie ma bezsensownego amerykańskiego metalowego eksperymentu lat 90tych. Ogólnie jest to na pewno muzyka trudniejsza niż ta z "Dream Evil" chociażby, określony konceptualizm ma tu bardzo duże znaczenie, ale DIO wraca jako zespół kultywujący styl i legendę z lat 80tych, której dalszego ciągu tak wielu oczekiwało tak długo.

ocena: 8,2/10

new 26.11.2019