Flotsam and Jetsam

[Memorius]

Flotsam and Jetsam - No Place for Disgrace (1988)



Tracklista:
1. No Place for Disgrace (06:13)
2. Dreams of Death (05:39)
3. N.E. Terror (05:57)
4. Escape From Within (06:47)
5. Saturday Night's Alright for Fighting (Elton John cover) (03:53)
6. Hard on You (04:51)
7. I Live You Die (05:49)
8. Misguided Fortune (05:41)
9. P.A.A.B. (05:32)
10. The Jones (04:07)

Rok wydania: 1988
Gatunek: power/thrash metal
Kraj: USA

Skład:
Eric Knutson - śpiew
Edward Carlson - gitara
Michael Gilbert - gitara
Troy Gregory - bas
Kelly David Smith - perkusja

Jest to druga płyta FAJ, tym razem wydana jednocześnie przez Electra i Roadrunner w maju 1988 roku.

Do folkloru thrashowych opinii przeszły dwie diametralnie odmienne oceny tego albumu.
Pierwsza głosi że ten album to szybki i bolesny upadek FAJ jako zespołu, który poleciał wysoko w niebo jak rakieta ale gdy niezbędny człon napędowy oznaczony jako Newsted przedwcześnie odpadł runęła ona w hukiem na ziemię.  Druga głosi że FAJ nagrał znakomity album, obchodząc się doskonale bez Newsteda, który zrejterował do sławniejszego i bogatszego zespołu. Obie są jednakowo mylne. Obie jednak zarazem zawierają dużą część prawdy.  Płyta nie jest ani słaba, ani znakomita, nie jest też bez Newsteda chociaż i nie z nim.  Album rodził się w wielkich bólach i pośród mnóstwa przeciwności i jest zarazem pewnym triumfem siły woli i przetrwania jak i symbolem bezradności i zagubienia członków FAJ po odejściu Newsteda. Jest rzeczą oczywistą, że strata basisty dla rozwojowego zespołu jest bolesna i kłopotliwa. Jeszcze bardziej kłopotliwe jest gdy jednocześnie odchodzi mózg i motor. Tymczasem paradoksalnie stało się dobrze .

Trzeba przyznać że nagranie tego LP wystawiło cierpliwość wytwórni na poważną na próbę. Sesje nagraniowe przeciągały się a nowy basista Spencer w końcu zadaniu nie podołał i odszedł. Troy Gregory, który go zastąpił w 1987 musiał mieć nieco czasu na porozumienie się z zespołem i wczucie w jego muzykę, przy czym w „Misguided Fortune” dołożył jeszcze swoją skromną kompozytorską cegiełkę. 

Teraz sprawa zestawu kompozycji. Mamy 10 utworów z których “No Place for Disgrace”, “I Live You Die”, „N.E. Terror” są właściwe całkowicie autorstwa Newsteda.
Czy ważą na wartości płyty ? Na pewno tak, ale moim zdaniem w dwie strony. „N.E. Terror” dla mnie najlepszy z tej trójki, pozostałe dobre ... i tylko zwrócę uwagę że jednak „I Live You Die” na pierwszym albumie się nie znalazł. Chęć promowania na singlu? brak miejsca? Nie sądzę.  To, co pozostaje jest jakościowo różne. „The Jones to zapychacz", “P.A.A.B.” czy “Hard on You” osłuchanego fana tamtego okresu również nie mogły wprawić w zachwyt. Znakomita rzecz to „Escape From Within” o potężnym ładunku emocji i niezwykłej melodii - numer niesamowity ale nie każdy wie, że jego głównym pomysłodawcą był właśnie niechciany w końcu Spencer. Kwiatek do kożucha - cover Eltona Johna „Saturday Night's Alright for Fighting” - żałosna próba dostania się na listy przebojów zakończona zresztą pełną klapą.

Łaciata płyta, poskładana z różnych pomysłów i źródeł spięta jednak klamrą ciekawego brzmienia, którego zresztą FAJ już nigdy nie udało się powtórzyć.
Jednocześnie porażka komercyjna, która poskutkowała niemal natychmiastowym rozwiązaniem kontraktu z Elektra.
Płyta tylko dobra i aż dobra, zważywszy okoliczności jej powstania. Samo jej ukazanie się jednak stało się faktem dla zespołu niebagatelnym i decydującym o dalszych losach.

Ocena: 7/10

12.2.2008