Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Rheingold (2003)



Tracklista:
1. The Ring 01:48     
2. Rheingold 04:01       
3. Valhalla 03:48     
4. Giants 04:37       
5. Maidens of War 05:48
6. Sword 05:02     
7. Dragon 04:07     
8. Liar 02:46     
9. Murderer 05:37     
10. Twilight of the Gods 07:21

Rok wydania: 2003
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Manni Schmidt - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
H.P. Katzenburg - instrumenty klawiszowe

REBELLION nie okazało się kolejnym X-WILD i nieudanym czy poprawnym zespołem, składającym się z członków bardziej znanej grupy i debiut z 2002 roku cieszył się umiarkowanym uznaniem.

Oczywiście GRAVE DIGGER nie mógł pozostawić tego bez odpowiedzi i Boltendahl sięgnął po twórczość Wagnera i 26 maja 2003 roku, nakładem Nuclear Blast, została wydana interpretacja Pierścienia Nibelunga.

Tym razem nie licząc wstępu kompozycji jest dziewięć i tytułowy Rheingold wskazuje na pewne inspiracje twórczością Hansena i jego inspiracjami i zabawą metalem painkillerowym, ozdabiając to charakterystycznym dla siebie wykonaniem. Rheingold pod tym względem jest bardzo dobry i obiecuje sporo, podobnie jak Valhalla nawiązująca do Excalibur z dobrymi chórami, ale tutaj wszystko leży przez niesamowicie toporny refren.

Topornością uderza też Giants, w którym są zalążki dobrych pomysłów i partia środkowa w stylu DOMINE jest ciekawa, ale ponownie refren to jest teutońska kwadratura i zabrakło pomysłu na coś bardziej nośnego i interesującego. Najdłuższe na albumie Maidens of War i Twilight of the Gods są autentyczne w unoszącej się nostalgii, ale Maidens of War ma znacznie ciekawszy refren niż zwrotki i w tym idą w schematyczny już styl GRAVE DIGGER, podobnie jak Twilight of the Gods, który jest solidny, ale nie wzbudza większych emocji nawet jako próby metalu bojowego. Oportunistyczne ciągoty do rockowego BLIND GUARDIAN lepiej zbyć milczeniem, bo to tylko zaniża wartość kompozycji.

Liar to solidny, klasyczny GRAVE DIGGER i tutaj trudno coś zarzucić. Grają żywiołowo, szczególnie Arnold wygląda tutaj na bardzo ożywionego. Dragon jest fatalny i to jest druga liga Zagłębia Ruhry. Sword to MANOWAR w wykonaniu MAJESTY z ciągotami do HAMMERFALL, zagrany przez GRAVE DIGGER i brzmi to bardzo średnio. Powód wysunięcia basu na front jest tutaj oczywisty, tak jak ustawienie pozostałych instrumentów, ale tutaj wyjątkowo zabrakło toporności w wersji true MAJESTY i wczesnego WIZARD, a chórki są o wiele zbyt łagodne i nie ma tutaj epickiego rozmachu, do jakiego dążyli i znacznie lepiej to brzmi, kiedy Boltendahl śpiewa sam.

Sound jest dobry, ale kompozycyjnie już bywa różnie i jest to album nawet jak na concept niespójny i bardzo nierówny. Nie brakuje tutaj dobrych pomysłów, ale słychać pośpiech i niedopracowanie, chęć dopasowania się do jak największej ilości słuchaczy, jednocześnie bez odcinania się od topornego heavy metalu albumu poprzedniego. Wyszedł wykalkulowany produkt.

REBELLION jeszcze w tym samym roku, zaledwie miesiąc później, 28 kwietnia, wydało swój drugi album i może stąd był ten pośpiech.

Jak się okazało, nie trzeba było się spieszyć, bo REBELLION nagrało niesamowicie toporny i infantylny niemiecki heavy metal, zostając kompletnie zmiażdżonym przez GRAVE DIGGER.

Ostatecznie jednak nikt nie oczarował i pozostało rozczarowanie.

Ocena: 6.5/10

SteelHammer