Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Clash of the Gods (2012)



Tracklista:
1. Charon (Fährmann des Todes) 02:19     
2. God of Terror 04:19     
3. Hell Dog 04:28       
4. Medusa 05:39       
5. Clash of the Gods 04:53     
6. Death Angel & the Grave Digger 04:22       
7. Walls of Sorrow 04:43     
8. Call of the Sirens 05:30     
9. Warriors Revenge 04:00     
10. ....with the Wind 00:48     
11. Home at Last 03:57

Rok wydania: 2012
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Axel Ritt - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
H.P. Katzenburg - instrumenty klawiszowe

Tym razem Boltendahl potrzebował dwóch lat na skomponowanie materiału, ale i nie było pośpiechu, bo Ritt już został pokazany i to niestety od niezbyt korzystnej strony w 2010.

Tym razem po inspirację sięgnięto do mitologii greckiej i 31 sierpnia 2012 roku Clash of the Gods zostało wydane przez Napalm Records.

O ile kompozycyjnie jest to do bólu sztampowy i ograny GRAVE DIGGER bez niespodzianek, to zaskoczeniem jest tutaj Ritt, który odżył i tym razem coś sobą reprezentuje. God of Terror to nic nowego i bazuje na pomysłach z 1999 roku, ale Ritt... Może nie jest to poziom DOMAIN, ale nie jest to prostackie germańskie granie Zagłębia Ruhry i nawet przemyca tutaj pierwiastek neoklasyczny i szkoda, że Katzenburg to raczej  muzyk prostszych dalszych planów. Od strony gitarowej wydaje się tutaj być więcej energii i nawet GRAVE DIGGER w wersji ACCEPT Helldog brzmi przekonująco.

Tak jak w ostatnich latach GRAVE DIGGER, momentami zabrakło pomysłów na refren i Medusa jest tego mocnym przykładem. Niby IRON SAVIOR, może PRIMAL FEAR pod przykrywką GRAVE DIGGER, ale refren toporny na tyle, na ile tylko GRAVE DIGGER potrafi. Epicki Clash of the Gods to ponownie brak pomysłu na refren i szkoda, że tak dobre zwrotki i melodia zostały zaprzepaszczone, ale i Ritt tutaj gra bez przekonania jak w 2010 roku... Gdzieś IRON SAVIOR na rockowym fundamencie krąży w Death Angel & the Grave Digger, ale powraca Knights of the Cross i Excalibur w stosunkowo udanym Walls of Sorrow. Call of the Sirens to znów próba nostalgiczno-podnioslego grania GRAVE DIGGER ostatnich lat, którego próbują od 2001 roku i ponownie jest to strasznie nieprzemyślane, czyste zaśpiewy fatalne. Warriors Revenge to tylko toporny GRAVE DIGGER, a Home at Last to ciekawy eksperyment. Gdyby SABATON był z Zagłębia Ruhry, to pewnie by tak to brzmiało. Jeśli mówić o ciągotach GRAVE DIGGER to SABATON, to jest to na pewno jedna z ich bardziej udanych kompozycji w tym stylu.

Brzmienie mocne i głośne, czyli dokładnie tak, jak powinien brzmieć GRAVE DIGGER i tym razem mocniej wyeksponowano bas. Mocny i metaliczny, z ustawieniem Ritta bardziej w klimatach Domain. Dobrze wszystko zostało ustawione i to jeden z niewielu plusów, ale dla samego brzmienia muzyki się nie słucha.

Boltendahl jak zwykle jest największym atutem, ale kompozycyjnie jest to bardzo nierówne jak wszystkie ich płyty ostatnich lat.

Może i Ritt odżył, ale to chyba za mało, aby uznać to za muzykę, którą warto usłyszeć przed śmiercią.

Ocena: 6.7/10

SteelHammer