Grave Digger

[SteelHammer]

Grave Digger - Healed by Metal (2017)



Tracklista:
1. Healed by Metal 03:43     
2. When Night Falls 03:54     
3. Lawbreaker 03:05     
4. Free Forever 03:21     
5. Call for War 03:19     
6. Ten Commandments of Metal 03:25     
7. The Hangman's Eye 03:05     
8. Kill Ritual 03:41     
9. Hallelujah 03:28     
10. Laughing with the Dead 05:15       
11. Kingdom of the Night 04:05       
12. Bucket List 03:02

Rok wydania: 2017
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Niemcy

Skład:
Chris Boltendahl - śpiew
Axel Ritt - gitara
Jens Becker - bas
Stefan Arnold - perkusja
Marcus Kniep - instrumenty klawiszowe

Niedługo po nagraniu Return of the Reaper zakończył ponad 17 letnią współpracę Katzenburg, a do grupy dołączył samouk Marcus Kniep.

Po niepotrzebnej kompilacji pierwszych trzech płyt GRAVE DIGGER w Exhumation (The Early Years) musiał w końcu nadejść kolejny album, który wydało Napalm Records 13 stycznia 2017 roku.

Healed by Metal... Tytuł jak na grupę grającą podręcznikowy i skamieniały odważny, jednocześnie oportunistyczny i nadęty, bo i co GRAVE DIGGER może wiedzieć o true metalu?

Jeśli tyle, co o leczeniu, to bardziej ozdrowieńcze i kojący jest zastrzyk z rtęcią. Ten album to dowód, że true metal to jednak nie tylko podarte gacie, naoliwione klaty i kicz, ale potrzebny jest jakiś pomysł, rycerskość i epicki klimat. Dlaczego w inspiracjach czerpali z IRON SAVIOR i PRIMAL FEAR? To zacne zespoły, ale tutaj GRAVE DIGGER jedyne, co ma wspólne z IRON SAVIOR i PRIMAL FEAR to ich okres załamania i braku pomysłów z Dark Assault i New Religion.

Niby jest znośnie, topornie i w stylu flagi USA tytułowym Healed by Metal, bo tutaj są jakieś resztki GRAVE DIGGER, nawet w granicach stężenia pośmiertnego When Night Falls można przetrawić. Lawbreaker, a już szczególnie Free Forver to porażka kompozycyjna. Tu nawet nie chodzi o tradycyjne kopiowanie ACCEPT, tylko jak nieświeżo to brzmi.

Jeśli ktoś zastanawiał się, jak kończy się granie IRON SAVIOR bez jakiegokolwiek udziału Pieta Sielcka, to Call For War spieszy z odpowiedzią, że potwornie marnie. Absolutnie wyrachowane i bez życia, energii i odarte z jakiejkolwiek przestrzeni i pozytywnej energii IRON SAVIOR, a przecież to jest bezczelna kopia pewnego znanego utworu z debiutu... I to solo. Ritt gra tutaj po prostu źle, jakby równie dobrze mógł go zastąpić automat gitarowy, bo niewiele tutaj wnosi. Tylko sekcja rytmiczna jak zwykle bez zarzutu i konsekwentnie grają to samo.

Hallelujah to jedna z najdziwniejszych kompozycji GRAVE DIGGER, bo zaczyna się PRIMAL FEAR, później jest SINNER, a to wszystko przeradza się w kopię MANOWAR z 1996 roku, tylko z refrenem, przy którym NANOWAR OF STEEL to prawdziwa kapela heavy metalowa.

Laughing with the Dead to już jest poziom zdziecinnienia ostatnich płyt DRAGONFORCE, przy którym FREEDOM CALL z 2019 brzmi jak kapela true metalowa z prawdziwego zdarzenia. Jeden z najgorszych i najbardziej wstydliwych refrenów w historii metalu niemieckiego, a może i w ogóle.

Wisienką na torcie jest Ten Commandments of Metal... 10 przykazań metalu, a ani słowa o szarganiu, sztuczności i komercji. To kolejny refren GRAVE DIGGER, ale czy fundament dla WIZARD powinien być IRON SAVIOR, odegrany przez GRAVE DIGGER?

Niby krzyczą Stay True, ale chyba nawet oni w to nie wierzą.

Chris Boltendahl jak zwykle w formie i nawet mimo tak słabego repertuaru zaśpiewał to dobrze, Kniepa to prawie tutaj nie ma.

Nie wiem, co ten album miał leczyć, ale jeśli taka jest oferta służby zdrowia, że potrzeba takich znachorów, to lepiej poprosić o pavulon.

Przynajmniej nie rozczaruje i skutecznie wyleczy z życia, a męki też będą krótsze.

Chyba nawet GRAVE DIGGER zdało sobie sprawę, że to była pomyłka i już w roku następnym przedstawił nowy materiał na solidnym i tym razem tradycyjnym The Living Dead.

Jeden z najgorszych albumów, które próbują być true. Na pocieszenie pozostaje tylko powiedzieć, że FREEDOM CALL podjęło wyzwanie i w 2019 roku nagrało album jeszcze gorszy.

Ocena: 5/10

SteelHammer