Ignitor

[Memorius]

Ignitor - The Golden Age of Black Magick (2020)

Tracklista:

1. Secrets of the Ram 04:07

2. Countess Apollyon 03:48

3. The Golden Age of Black Magick 05:25

4. Hell Shall Be Your Home 04:15

5. Tonight We Ride 03:54

6. Steel Flesh Bone 04:13

7. Execution Without Trial 04:37
8.Stoned at the Acropolis 04:51

Rok wydania: 2020

Gatunek: Heavy/Power Metal

Kraj: USA

Skład zespołu:

Jason McMaster - śpiew

Stuart "Batlord" Laurence - gitara

Robert Williams - gitara

Billy Dansfiell - gitara

Pat Doyle - perkusja

W roku 2017 IGNITOR na albumie "Haunted by Rock & Roll" niczego ciekawego nie pokazał, pozując na kogoś, kim ten zespół nie jest. Teraz, w barwach wytwórni Metal On Metal Records w końcu października 2020 wraca z nową płytą, która przywraca wiarę w to, że ten zespół jednak grać potrafi.

Tym razem grupa wraca do jasno wyrażonej stylistyki amerykańskiego klasycznego heavy power w kompozycjach zwartych, mocnych i agresywnie melodyjnych. Wraca do grania z czasów "Year of the Metal Tiger" i znakomity potoczysty i pełen energii Secrets of the Ram to udana reminiscencja tamtych czasów. Co więcej, słychać w jak dobrej formie wokalnej jest Jason McMaster i te wpadki z roku 2017 są już tu zupełnie wyeliminowane. Może i końcówka albumu w postaci nieco chaotycznych Stoned at the Acropolis i Execution Without Trial jest trochę kontrowersyjna, ale po prostu IGNITOR to nie jest zespół, który ma szczególny talent do agresywnego epickiego USPM. Dlatego lepiej wypadają kompozycje o prostszych liniach melodycznych i zdecydowanym dwu gitarowym ataku z McMasterem na czele szturmu czyli bujający Countess Apollyon i Hell Shall Be Your Home (bardzo dobry refren!).
Z drugiej strony wolniejszy i nastawiony na epicki, chłodny przekaz, surowy The Golden Age of Black Magick, gdzie wpleciono pewne elementy power/thrashowej estetyki jest interesujący i nasycony dobrze oddaną, niepokojącą atmosferą. Nawet gdy melodia jest mało oryginalna jak w Tonight We Ride, to zdecydowane, pełne energii wykonanie podnosi ocenę kompozycji. I bardzo zgrabnie, i zwiewnie poczynają sobie w autentycznie przebojowym classic heavy metalowym Steel Flesh Bone, gdzie najbardziej słychać echa europejskiego podejścia, choć potem umiejętnie to maskują znacznie brutalniejszymi momentami.

Gitarzyści dają z siebie znacznie więcej niż w roku 2017, sporo riffów można uznać za oryginalne, sola są zdecydowane i kąśliwe, a współpraca między nimi bardzo dobra. Może się podobać, zresztą jak zwykle, pełna zaangażowania gra perkusisty Pata Doyle. Jeśli realizacja albumu z 2017 była nieciekawa, to tym razem jest to mocne i klarowne, ostre i wyraziste brzmienie, encyklopedyczne dla amerykańskiego heavy/power. Dobrym pomysłem było lekkie wysunięcie do przodu McMastera i uniknięto w ten sposób nieczytelnych wokali w ostrej gitarowej ścianie.

Nie ma na tym albumie hitów na miarę tych z 2012 roku, no może poza Secrets of the Ram, ale to solidna porcja archetypowego heavy/power Made In USA, która na pewno powinna zainteresować fanów tego podgatunku.

ocena: 7,8/10

new 1.11.2020