Isole

[Memorius]

Isole - The Calm Hunter (2014)

Tracklista:

1. The Calm Hunter 08:23

2. Dead to Me (The Destroyer Part I) 05:44

3. Into Oblivion 07:15

4. The Eye of Light 07:45

5. Perdition 06:55

6. Alone in Silence 07:03

7. My Regret (The Destroyer Part II) 07:57

Rok wydania: 2014

Gatunek: progresisve melodic doom/modern atmospheric heavy metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu:

Daniel Bryntse - śpiew, gitara

Crister Olsson - śpiew, gitara

Jimmy Mattsson - gitara basowa

Jonas Lindström - perkusja

Jimmy Mattsson z LOCH VOSTOK dołączył do ISOLE w 2010 roku i to był przez kilka lat jedyny news dotyczący zespołu. Jednak nowa płyta kształtowała  się w ich umysłach, wisiała w powietrzu i w końcu w listopadzie 2014 ujrzała ona światło dzienne nakładem Cyclone Empire...

"Born from Shadows" w klimatach SOLITUDE AETURNUS był chyba nie do przeskoczenia i ISOLE poszedł tym razem w nieco innym kierunku, w kierunku mroku i pomysłów na doom metal duszny, posępny i pozbawiony optymizmu. Nagranie atrakcyjnej muzyki po ciemnej stronie doom to spore wyzwanie, zwłaszcza w epoce coraz bardziej melodyjnego death/doom z elementami gothic i coraz śmielszego sięgania po monumentalny patetyczny styl muzycznej wypowiedzi na świecie w obrębie szeroko rozumianego doom nastawionego na klimat.
Szwedzcy Mistrzowie Klimatu pozostają jednak Mistrzami.

Ciężkie gęste gitary w tych tempach z The Calm Hunter to już nie do końca  doom, to już jakieś nieco inne wyrażenie LOCH VOSTOK, może nawet MASTODON, a może i KYPCK. Grają więcej niż doom, grają atmosferycznie, lekko progresywnie i z pewnością z nastawieniem na melodię, choć wielowątkową i niełatwą. Dwie części The Destroyer mocne, lecz zdominowane nie przez mocne riffy, ale właśnie przez te delikatne partie przebijające się przez granitowe pokłady potężnych gitar są bardzo frapujące. Jakże stonowany jest śpiew Daniel Bryntse. To piękne wyrażenie grania nowoczesnego, a zarazem klimatycznego, z tą dawką melancholii, której nie przekraczały zespoły grające suomi gotihc metal.

ISOLE krąży między gatunkami, pozostając posępnym w powolnym Into Oblivion, wydobywa mrok długimi wybrzmiewaniami i dramatyzm narasta tu z sekundy na sekundę, niezależnie że wokal jakby próbuje w łagodny sposób zatrzymać nieuchronnie nadciągającą katastrofę. Perfekcyjnie jest to zrobione i to jest najlepszy utwór na tym albumie.

Z drugiej strony, czy ustępuje mu bardziej klasyczny dla ISOLE The Eye of Light, zagrany w kilku tempach odpowiadających SOLITUDE AETURNUS oraz melodic funeral death/doom ? Tyle tu obrazów malowanych przez pajęczynę utkaną z akustycznej gitary i bezlitośnie rozrywanych przez kruszące masywne riffy z klawiszami w dalekim planie.
Niewątpliwe jest przewartościowanie, przezbrojenie ISOLE także  w Perdition, choćby z powodu ascetyzmu wyrazu, jaki był do tej pory w ich muzyce niespotykany. A przy tym jak ubarwiają to te bardziej nasycone muzyczne pasaże... Trochę więcej growla, którego tu na tym albumie jest wyjątkowo mało. Wyrazem większej brutalności jest tu Alone in Silence, oczywiście tylko w sferze gitar, bo wokal wraca do tego podejścia ISOLE do doom epic w stylu chociażby CANDLEMASS.

W sumie jest to album muzycznie niejednorodny i nieco skomplikowany, choć nie można go nazwać eksperymentalnym.
Mocne brzmienie plasuje go w kategorii melodic doom/death, ale śpiew pozostaje w tradycyjnym epic doom metalu. Jest jednak i spory pierwiastek modern w tym wszystkim, oczywiście w obrębie metalu klimatu.
Nie jest to "pure ISOLE" jaki by chciał usłyszeć fan Born from Shadows, ale na pewno coś w tej muzyce jest.
Na pewno jest...

ocena: 8,5/10

new 2.08.2019