Jorn

[Memorius]

Jorn - Worldchanger (2001)

Tracklista:

1. Tungur knivur 06:17

2. Sunset Station 04:30

3. Glow in the Dark 04:38

4. House of Cards 04:57

5. Bless the Child 04:41

6. Captured 04:08

7. Worldchanger 04:51

8. Christine 02:54

9. Bridges Will Burn 05:33

Rok wydania: 2001

Gatunek: melodic progressive heavy metal

Kraj: Norwegia

Skład zespołu:

Jørn Lande - śpiew, instrumenty klawiszowe

Tore Moren - gitara

Øystein Ringsby - gitara basowa

oraz
Jan Axel "Hellhammer" Blomberg - perkusja
Dag Øverlie - instrumenty klawiszowe

Zgodnie z prawdą historyczną to "Starfire" jest pierwszą płytą Jorna, ale kto o tym pamięta? Zresztą i sam Lande mówi o "Worldchanger" jako pierwszym właściwym kroku...

Fenomen tej płyty jest zjawiskiem szerszym niż tylko muzycznym. Jest czymś w rodzaju dowodu na to, że w sztuce nic nie przemija, że wszystko ma swoją kontynuację, jednoznaczną i nie planowaną. Być może dla części młodszego pokolenia, wychowanego na popisach Andy Derisa David Coverdale, jest tylko jednym z wielu około metalowych wokalistów ze śmieszną fryzurą i w śmiesznym stroju, ale ja i nie tylko ja pamiętam, z jakim nabożnym skupieniem otwierało się sprowadzony z zagranicy winyl z koncertem WHITESNAKE z 1978 roku.
Coverdale był Kimś przez duże K, kimś zupełnie wyjątkowym i wydawałoby się... na zawsze niepowtarzalnym. Jednak, jak napisałem istnieje jakaś ponadczasowa ciągłość i Jørn Lande to nie jest ani naśladowca, ani tym bardziej klon Davida. Jest po prostu jego ciągiem dalszym, być może najdoskonalszym z doskonałych.
Ekipa, która mu tu towarzyszy to w tym czasie po prostu mniej lub bardziej rozpoznawalni w Norwegii muzycy rockowi metalowi. Tore Moren to po prostu jakiś tam gitarzysta. Zresztą, to samo przecież dotyczy samego Lande. Kto w roku 2001 zwracał uwagę na klasyczny metal z Norwegii, światowej twierdzy black?
Jest oczywiste, że pewne kompozycje z tej płyty dzielą nawet tych, którzy pospadali z krzeseł przy pierwszym przesłuchaniu tego albumu. Dzieli zapewne Tungur knivur, który jest na pewno bardziej progresywny, trudny momentami, dzieli  na pewno rockowy Christine, ale przecież to właśnie Christine jest esencją tego albumu, a już na pewno w stylu wokalnej narracji. Ponadto, czy to nie są jedne z najlepszych metalowych vintage chórków w historii? Na pewno dzieli Bless the Child...
Pewne rzeczy nie mogą dzielić, bo na zawsze zmieniają muzyczne horyzonty, a nawet wywołują łzę wzruszenia. Nie może nikogo dzielić geniusz takich kompozycji jak Sunset Station czy House of Cards, bo takie refreny się po prostu zdarzają, a nie powstają, bo nagrywana jest płyta. Ja wiem, że może trzeba kochać te kompozycje, gdy David Coverdale tak śpiewał jak tu śpiewa Jorn w House of Cards, ale ja kocham, bo miałem wtedy naście lat i piłem tanie wino, gdy z winyla leciał taki WHITESNAKE... Teraz mogę przy dobrym piwie posłuchać tego niesamowitego House of Cards i pomyśleć o coraz krótszej przyszłości... I czasem słucham. Tak jak Bridges Will Burn, który w jakiś sposób jest tym czym czarował potem MASTERPLAN. I sam Worldchanger. Taka esencja stylu Jorna i tą drogą będzie podążał przez długie, długie lata.
Nawet trudno mi powiedzieć, co odczuwam, gdy Glow in the Dark się rozpoczyna. David i Jørn - dwa pokolenia i jeden głos! I Captured, z którego wrażenia są różne w zależności od nastroju.

Jak oni tu wszyscy pięknie grają... Jakie wspaniałe są partie perkusji Mistrza Black Metalowej Ceremonii "Hellhammera"!

Jak to dobrze, że ten album zrealizował Tommy Hansen. Jak on cudownie umieścił głos Jorna w przestrzeni. Czasem się mówi, że to najpiękniejszy głos Lande w ogóle i kto wie, może tak naprawdę jest.

Rok 2001. Brama do Gwiazd Czarodzieja Jørna Lande się otwiera...

ocena: 9,5/10

new 8.10.2019