Lonewolf

[Memorius]

Lonewolf - Cult of Steel (2014)

Tracklista:

1. The Cult of Steel 05:13

2. Hordes of the Night 04:12

3. Werewolf Rebellion 06:05

4. Blood of the Heretic 04:08

5. Hell's Legacy 04:27

6. Funeral Pyre 05:15

7. Force to Fight 04:51

8. Open Fire 04:20

9. Mysterium Fidei 05:45

10. The Grey Wolves 03:54

Rok wydania: 2014

Gatunek: Heavy/Power Metal

Kraj: Francja

Skład zespołu:

Jens Börner - śpiew, gitara

Alex Hilbert - gitara

Rikki Mannhard - bas

Antoine Bussière -perkusja

Czego nie można odmówić LONEWOLF, to pracowitości. Ledwo ostygły w odtwarzaczach CD egzemplarze "The Fourth and Final Horseman" z 2013, a już w 2014 Massacre Records wydaje "Cult of Steel".
Co za jednoznaczny tytuł płyty francuskich epigonów RUNNING WILD!

Początek tego LP jest po prostu zdumiewający. Album rozpoczyna się od dwóch kapitalnych, po części speedowych numerów na riffach Kasparka z fantastycznymi melodiami, niesamowitymi bojowymi refrenami i autentyczną heavy/power metalową energią. Takich porywających numerów jak The Cult of Steel  i Hordes of the Night LONEWOLF już dawno nie nagrał. Jeśli czasem, a nawet dosyć często, ten zespół lekko zamulał w niejasnych układach riffowych, to na pewno nie można tego powiedzieć o tych dwóch metalowych petardach. Coś z tego jest jednak w wolniejszym, dosyć masywnym Werewolf Rebellion, gdzie kilka riffów powtarza się zbyt często w zbyt wydłużonym czasie. Melodia refrenu jest jednak urzekająca, choć jak wiadomo Jens Börner to nie jest śpiewak wielkiego formatu. Znakomite są również duety gitarowe w części instrumentalnej. No, a potem morderczy speedowy w zwrotkach i epicki w refrenach Blood of the Heretic, oparty na najbardziej ogranych riffach RUNNING WILD, ale absolutnie niszczący i zniewalający. A do tego ta specyficzna surowość Francuzów z Grenoble...
Nie odchodząc od stylistyki riffowej RUNNING WILD, prezentują znakomity dynamiczny i bardzo rytmiczny Hell's Legacy z prościutkim refrenem i czeka się na część instrumentalną, bo tu coś musi eksplodować, no i faktycznie. Co za dramatyzm gitar! Smutnawo i refleksyjnie jest w poruszającym, pół balladowym songu epickim Funeral Pyre. Fantastyczny, po prostu fantastyczny refren godny szczególnego wyróżnienia, bo tak pompatycznie melodyjnych refrenów słyszy się niewiele.
Coś trochę słabszego zawsze się może trafić i Force to Fight to w porównaniu z innymi kompozycjami to po prostu dobry, bojowy LONEWOLF i tylko. Pełna rehabilitacja następuje już w Open Fire i tu LONEWOLF bombarduje seriami wysokoenergetycznych riffów w pirackim stylu. Moc! Mysterium Fidei rozpoczyna się akustycznie, a potem Francuzi w dostojnym, nieśpiesznym tempie budują klimat średniowiecznej opowieści o Krzyżowcach. Piękny rycerski heavy/power metal.
Na zakończenie The Grey Wolves i tak się ta płyta zakończyć powinna. Speedowo, melodyjnie z jeszcze jednym zapadającym w pamięć refrenem z chórkami i kolejnym wyśmienitym runningowym ozdobnikiem gitarowym przewijającym się przez cały utwór.

Podkreślić należy doskonałą grę gitarzystów na tej płycie. Jeśli wokalista Börner to po prostu Börner, to gitarzysta Börner wespół z Alex Hilbert to tym razem potęga. Wyborne zgranie, wyborne pomysły na czytelne melodyjne sola i godna szacunku precyzja wykonania każdego bez wyjątku utworu. Sekcja rytmiczna nadaje na tych samych falach i wielkie brawa dla Antoine Bussière za miażdżące partie perkusji w kilku kawałkach. Produkcja jest wyborna. Gitary bardziej ostre niż ciężkie, perkusja po prostu fantastycznie ustawiona (blachy!), wokal dobrze słyszalny. Pewne "brudki" dźwiękowe zostały definitywnie odstawione do lamusa i sound jest niezwykle przejrzysty, a równocześnie w żadnych wypadku sterylny.
LONEWOLF, jeśli nie spogląda na GRAVE DIGGER, jest zawsze znakomity. Tym razem jest to najlepsza płyta LONEWOLF w dotychczasowym ich dorobku artystycznym.


ocena: 9,6/10

new 17.04.2019