Motörhead

[Memorius]

Motörhead - Overkill (1979)



Tracklista:
1. Overkill 05:10
2. Stay Clean 02:38
3. (I Won't) Pay Your Price 02:53
4. I'll Be Your Sister 02:51
5. Capricorn 04:11
6. No Class 02:37
7. Damage Case 03:01
8. Tear Ya Down 02:38
9. Metropolis 03:33
10. Limb from Limb 04:53

Rok wydania: 1979
Gatunek: Heavy Metal/Rock 'N' Roll
Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:
Ian "Lemmy" Kilmister - śpiew, gitara basowa
"Fast" Eddie Clarke - gitara
Phil "Philthy Animal" Taylor - perkusja

O tym zespole napisano już tak dużo, że zapewne wszelkie wstępy historyczne są zbędne.
Album "Overkill", wydany przez Bronze Records w marcu 1979, często nazywany jest przy okazji wszelkich omówień pierwszym prawdziwym wyrażeniem stylu MOTORHEAD, którym faktyczny debiut "Motörhead" z 1977 w zasadzie nie był. Zdecydowanie trzeba natomiast wspomnieć tu o killerskim numerze "Motorhead", wcześniej wydanym też na singlu wraz z mniej znanym "City Kids", bez którego chyba żaden koncert się nie obył, i który jest do dziś nie tylko wizytówką zespołu, ale i jasnym i prostym przykładem stylu, jaki ten band obrał i utrzymuje w zasadzie do chwili obecnej.

Przejście zespołu Kilmistera z małej wytwórni Chiswick do uznanej Bronze dało grupie oczywiście znaczne większe możliwości zaprezentowania swojej muzyki, nie zmieniło to jednak tego credo, zapisanego w sztandarowej kompozycji "Motorhead". Wśród raczej ułożonych i na ogół eleganckich albumów hard rockowych tego okresu wyróżniał się - jak wtedy pisano - brudnym, łomotliwym, chuligańskim brzmieniem, prostactwem kompozycji i prymitywnymi tekstami oraz brakiem umiejętności wokalisty. Opinie takie ukazały się natychmiast po wydaniu LP i nawet wytwórnia obawiała się, czy wydatnie nie wpłynie to na spadek sprzedaży albumu. Konsument bywa jednak przekorny i ten chuligański rock'n'roll sprzedawał się zupełnie nieźle.
Lemmy zastosował tu prostą receptę - jak to śpiewał kilka lat potem Blackie Lawless HARDER FASTER (tylko Blackie to miał chyba coś innego na myśli jak pamiętam...)
Krótkie, poniżej 3 minut numery "Stay Clean", "(I Wan't ) Pray Your Price", "I'll Be Your Sister", "No Class", "Damage Case" i "Tear Ya Down" to jak dla mnie istota i główny atut tego albumu. Szybkie, proste oparte rokendrolowym i punkowym fundamencie granie pełne pozornie nieczystych zagrań, dysonansów i minimalizmu. Granie zarazem brutalne i pełne wdzięku, bezczelne i radosne, choć nie tak radosne jak wiele ich płyt późniejszych. W utworze "Overkill" zastosowany został ciekawy zabieg, gdyż zagrany został jakby dwa razy pod rząd, przez co jest kompozycją na tym albumie najdłuższą. Piorunujące wrażenie robi także "Limb For Limb", nieco bardziej przypominający utwory z debiutu. Ciekawostką dotyczącą tego utworu jest fakt, że drugie solo zagrał tu dostojnie sam Lemmy. Zespół z łatwością pokonał ograniczenia wynikające z grania w składzie trio, głównie dzięki bardzo aktywnemu wykorzystaniu basu przez Kilmistera oraz niby prostej, ale jednak pełnej finezji gry Clarke'a, ujawniającej się w pełnej krasie w agresywnych, melodyjnych i czytelnych solach. Na tym tle godnie prezentuje się również perkusista "Zwierzak" Taylor, którego doświadczenia muzyczne w tym czasie były jeszcze bardzo skromne.
Album być może zasługiwałby u mnie na miano kultu absolutnego, gdyby nie dwa numery wolniejsze i jakby nie do końca pasujące do całości przekazu - czyli "Metropolis" i "Capricorn" - mało melodyjne i topornie brzmiące w przyjętej stylistyce. Aż się tu prosi w to miejsce pełen wigoru "Too Late, Too Late" z pilotującego ten album singla.

Jeśli nawet uznać, że ten LP nie jest najlepszy w karierze MOTORHEAD, to z całą pewnością jest najbardziej wpływowy. Wytyczył nie tylko dalszą muzyczną drogę MOTORHEAD, ale stał się wzorem pewnego podgatunku metalowego grania i położył podwaliny pod wiele płyt epigonów MOTORHEAD, którzy z lepszym lub gorszym skutkiem podążali lub podążają ścieżkami motocyklowego rokendrola pana Kilmistera.

Ocena: 9/10

7.09.2007